Józef Zych (podpułkownik)
Józef Zych (ur. 29 sierpnia 1887, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
 podpułkownik piechoty
| |
| Data urodzenia |
29 sierpnia 1887 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1935 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
2 Pułk Strzelców Podhalańskich |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 29 sierpnia 1887. Podczas I wojny światowej służył w szeregach c. i k. Armii. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1915 w korpusie oficerów rezerwy. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Strzelców Nr 32[1].
Z dniem 1 listopada 1918 został przydzielony do 20 Pułku Piechoty. 3 kwietnia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika ze starszeństwem z 1 sierpnia 1917, zaliczony do I Rezerwy armii i powołany do służby czynnej na czas wojny[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 434. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 2 Pułk Strzelców Podhalańskich w Sanoku[3]. W następnym roku pełnił w tym pułku służbę na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy batalionu sztabowego[4], w 1924 – kwatermistrza pułku[5], a w 1925 – dowódcy I batalionu[6]. 26 stycznia 1928 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 roku i 29. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 43 Pułku Piechoty w Dubnie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[8][9]. W grudniu 1929 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Siedlce na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta[10][11]. W czerwcu 1933 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Sanok na stanowisko komendanta[12]. W 1934 został wybrany członkiem zarządu sanockiego oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża[13]. Z dniem 31 sierpnia 1935 roku został przeniesiony w stan spoczynku[14].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 19 marca 1937[15], 7 czerwca 1939[16])
- Medal Niepodległości (12 marca 1931)[17]
- Srebrny Medal Waleczności 1 klasy (Austro-Węgry)[1]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 104, 345.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 41 z 1919 roku, poz. 1302, 1324.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 34.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 379, 403.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 328, 347.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 276.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 19.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 140.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 59, 168.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 382.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 21, 523.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 139.
- ↑ Starostwo powiatowe w Sanoku. Stowarzyszenia i związki 1930–1939 (zespół 23, sygn. 17, nr mikr. 160760). Archiwum Państwowe w Przemyślu, s. 356, 358.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 85.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 131, poz. 307 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia edytuj
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych. Wojskowa Biblioteka Cyfrowa „Zbrojownia”. [dostęp 2018-05-15].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.