Jānis Šmits

łotewski polityk

Jānis Šmits (ur. 1 kwietnia 1968 w Rydze, zm. 23 września 2019 tamże) – łotewski pastor, działacz społeczny, polityk i samorządowiec, poseł na Sejm, radny Rygi, przewodniczący antygejowskiej organizacji NoPride.

Jānis Šmits
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1968
Ryga

Data i miejsce śmierci

23 września 2019
Ryga

Poseł na Sejm Republiki Łotewskiej IX kadencji
Okres

od 16 listopada 2006
do 15 stycznia 2009

Przynależność polityczna

LPP/LC

Życiorys edytuj

Ukończył studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Łotewskiego. Od 1993 sprawował posługę pastora w parafiach na terenie kraju. W latach 1994–1995 odbył kursy w protestanckich instytucjach USA. W 2002 znalazł się wśród założycieli chrześcijańsko-demokratycznej Pierwszej Partii Łotwy. W 2004 uzyskał mandat poselski z jej list na miejsce Ēriksa Jēkabsonsa. Pełnił obowiązki przewodniczącego frakcji LPP i sekretarza Sejmu[1]. W 2006 ponownie znalazł się w Sejmie z listy LPP/LC, stając na czele Komisji Praw Człowieka. Jego wybór na to stanowisko spotkał się z krytyką organizacji broniących praw człowieka oraz Rady Europy[2]. W latach 2006–2009 reprezentował Łotwę w Zgromadzeniu Parlamentarnym NATO[3].

W 2009 utracił mandat poselski. W tym samym roku został wybrany radnym Rygi[4]. W wyborach samorządowych w 2013 uzyskał reelekcję[5]. W wyborach w 2017 nie został ponownie wybrany do rady[6].

W wyborach w 2010 bez powodzenia ubiegał się o wybór na posła do Sejmu z listy koalicji O lepszą Łotwę, zaś w następnym roku z ramienia LPP/LC[6]. Następnie wszedł w skład władz ugrupowania Honor Służyć Rydze[6].

Pozostawał jednym z najaktywniejszych przeciwników ruchu LGBT na Łotwie[7]. Wielokrotnie wypowiadał się za zakazem zgromadzeń i marszów homoseksualistów w Rydze[8]. W czerwcu 2009 przejął z rąk Igorsa Masļakovsa kierownictwo nad organizacją NoPride[9]. Należał do zwolenników ponownego otwarcia debaty publicznej na temat kary śmierci[10].

Zmarł jesienią 2019[6].

Przypisy edytuj

  1. Jānis Šmits. [dostęp 2022-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 września 2011)].
  2. "ЧАС": "Европа испугалась "Инквизитора". interfax-religion.ru, 22 listopada 2006. [dostęp 2022-02-21]. (ros.).
  3. Латвию в Парламентской ассамблее НАТО будет представлять бывший легионер СС. regnum.ru, 30 listopada 2006. [dostęp 2022-02-21]. (ros.).
  4. Zināmi no LPP/LC Rīgas domē ievēlētie deputāti. tvnet.lv, 8 czerwca 2009. [dostęp 2022-02-21]. (łot.).
  5. Partijas „Gods kalpot Rīgai!” Rīgas domes deputātu frakcija. riga.lv. [dostęp 2022-02-21]. (łot.).
  6. a b c d Miris mācītājs un politiķis Jānis Šmits. jauns.lv, 23 września 2019. [dostęp 2022-02-21]. (łot.).
  7. Vērmanes dārzā notiek praids, ārpusē- protests pret to. apollo.lv, 16 maja 2009. [dostęp 2022-02-21]. (łot.).
  8. Biedrība «No Pride» vērsīsies tiesā, lai aizliegtu «Europride». lsm.lv, 3 września 2012. [dostęp 2022-02-21]. (łot.).
  9. „NoPride" vadīs Jānis Šmits. diena.lv, 2 czerwca 2009. [dostęp 2022-02-21]. (łot.).
  10. Katarzyna Zuchowicz, Wojciech Lorenz: Łotysze za karą śmierci. rp.pl, 25 września 2008. [dostęp 2022-02-21]. (pol.).

Bibliografia edytuj