Język birmański
Język birmański – język z grupy tybeto-birmańskiej języków chińsko-tybetańskich, używany jako język ojczysty przez około 35 milionów ludzi należących do grupy etnicznej Bamarów oraz przez dalsze 10 milionów jako środek komunikacji ponadetnicznej w Mjanmie, gdzie posiada status języka urzędowego. Do jego zapisu stosuje się pismo birmańskie.
| ||
| Obszar | Mjanma, Tajlandia, Bangladesz, Malezja, | |
| Liczba mówiących | język ojczysty: 35 mln drugi język: 10 mln[1] | |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki chińsko-tybetańskie Tybeto-birmańskie Język birmański | |
| Pismo/alfabet | birmańskie | |
| Status oficjalny | ||
|---|---|---|
| język urzędowy | Mjanma | |
| Regulowany przez | Komisja Języka Birmańskiego | |
| Ethnologue | 1 narodowy↗ | |
| Kody języka | ||
| Kod ISO 639-1↗, ISO 639-1 | my | |
| Kod ISO 639-2↗, ISO 639-2 | mya/bur | |
| Kod ISO 639-3↗ | mya | |
| IETF | my | |
| Glottolog | nucl1310, sout3159 | |
| Ethnologue | mya | |
| GOST 7.75–97 | бир 105 | |
| WALS | brm | |
| W Wikipedii | ||
| Zobacz też: język, języki świata | ||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||
Birmański język literacki silnie różni się od języka mówionego (dyglosja), niektórzy językoznawcy uważają je nawet za dwa odmienne języki. Większość oficjalnego słownictwa birmańskiego to zapożyczenia z pali z birmańską wymową. Prawie każdy element gramatyki i wiele często używanych słów mają dwa warianty. Literackiej odmiany birmańskiego uczy się w szkołach i używa w piśmie oraz w sytuacjach oficjalnych, natomiast odmiana mówiona występuje w literaturze nieoficjalnej (np. komiksy) oraz w codziennej komunikacji.
Język birmański jest językiem tonalnym. Wyróżnia się pięć tonów:[2]
- ton wysoki, sylaba krótka
- ton opadający, sylaba długa
- ton niski, równy, sylaba długa
- sylaba krótka zakończona zwarciem krtaniowym
- sylaba słaba (zredukowana)
Pod względem składni należy zasadniczo do typu SOV (podmiot-dopełnienie-orzeczenie), ale zdania mogą mieć też strukturę OSV, czyli czasownik zawsze znajduje się na końcu zdania.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Ethnologue report for language code: mya
- ↑ Vicky Bowman: Burmese, Lonely Planet Phrasebooks, str. 17
BibliografiaEdytuj
- Alfred F. Majewicz: Języki świata i ich klasyfikacja. Warszawa: PWN, 1989. ISBN 83-01-08163-5.
- Vicky Bowman: Burmese. Lonely Planet, seria: Lonely Planet Phrasebooks. ISBN 978-1-74104-027-2.
- Peter K. Austin: 1000 języków. Olszanica: Bosz, 2009, s. 162. ISBN 978-83-7576-057-6.
