Język edopi
Język edopi (a. elopi)[1], także: dou, doufou[2] – język papuaski używany przez grupę ludności w prowincji Papua w Indonezji (kabupateny Mamberamo Raya i Puncak)[1]. Jego użytkownicy zamieszkują tereny wokół zbiegu rzek Dow i Fou[2].
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1500 (2012)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | dbf | ||
| IETF | dbf | ||
| Glottolog | edop1238 | ||
| Ethnologue | dbf | ||
| BPS | 0922 0 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
W 1987 roku posługiwało się nim 700 osób[2]. Według danych z 2012 roku mówi nim 1500 osób. W użyciu jest także język indonezyjski[1].
Jest językiem tonalnym. Należy do rodziny języków Równiny Jezior[1]. Blisko spokrewniony z językiem iau (turu)[3]. W pobliżu używane są języki tause, kiri-kiri i turu[4]. Edopi służy jako lokalny język handlowy[5].
Nazwa „turu” również bywa odnoszona do tego języka[1]. „Turu” to określenie ludów Iau i Edopi, którym posługuje się lud Wano[6].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Edopi, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b c Barbara F. Grimes, Richard S. Pittman, Joseph Evans Grimes: Ethnologue: Languages of the World. Wyd. 12. Dallas, Texas: Summer Institute of Linguistics, 1992, s. 572. ISBN 978-0-88312-815-2. OCLC 27019605. (ang.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Central, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 25, Dallas: SIL International, 2022 [dostęp 2022-08-11] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-11] (ang.).
- ↑ Marilyn Gregerson, Joyce Sterner: Kinship and Social Organization in Irian Jaya: A Glimpse of Seven Systems. Jayapura: Cenderawasih University, 1997, s. 199. ISBN 978-1-55671-009-4. OCLC 38443150. [dostęp 2022-09-23]. (ang.).
- ↑ Mark Donohue: A grammar of the Skou language of New Guinea. 2004, s. 10. (ang.).
- ↑ Willem Burung: The Phonology of Wano. Dallas: SIL International, 2007, s. 15, przyp. 13, seria: SIL Electronic Working Papers 2007-003. OCLC 896390515. [dostęp 2023-08-31]. (ang.).