Język filipiński

Filipino
Obszar	Filipiny
Liczba mówiących	ok. 25 mln
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki austronezyjskie; Języki malajsko-polinezyjskie; Języki filipińskie; Język filipiński;
Status oficjalny
język urzędowy	Filipiny
Organ regulujący	Komisyon sa Wikang Filipino
Ethnologue	1 narodowy↗
Kody języka
Kod ISO 639-2↗	fil
Kod ISO 639-3↗	fil
IETF	fil
Glottolog	fili1244
Ethnologue	fil
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Słownik języka filipińskiego; w Wikisłowniku
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język filipiński (oficjalna nazwa w latach 1937–1987 Pilipino, od 1987 roku Filipino^[2]) – jeden z dwóch języków urzędowych Filipin (drugim jest angielski). Jest to zaadaptowana postać języka tagalskiego, wzbogacona o słownictwo pochodzące z innych języków filipińskich^[1]. Należy do zachodniej gałęzi rodziny języków malajsko-polinezyjskich.

Jest to język rodzimy znaczącej części mieszkańców centralnych rejonów Filipin; używa go jako ojczystego około 25 milionów osób.

W roku 1987 dokonano reformy ortografii, dodając litery c, f, j, ñ, q, v, x oraz z, głównie w celu zapisu zapożyczeń z hiszpańskiego i angielskiego^[3].

W przeciwieństwie do wielu innych języków Azji Południowo-Wschodniej (ale podobnie jak np. malajski) filipiński nie jest językiem tonalnym^[4].

Zobacz też Edytuj

język cebuański

Przypisy Edytuj

↑ ^a ^b M. PaulM.P. Lewis M. PaulM.P., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Filipino, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 17, Dallas: SIL International, 2013–2014 [zarchiwizowane z adresu 2013-10-13] (ang.).
↑ RenatoR. Perdon RenatoR. (red.), Pocket Tagalog dictionary, Hong Kong: Periplus Editions, 2005, ISBN 978-0-7946-0345-8, OCLC 61252120 (ang.).
↑ RenatoR. Perdon RenatoR., Pocket Tagalog Dictionary: Tagalog-English English-Tagalog, Hong Kong: Periplus Editions, 2002, ISBN 978-1-4629-0983-4, OCLC 1059577060 [dostęp 2023-04-29] (ang.).
↑ Philipp Strazny: Encyclopedia of Linguistics: M-Z. Fitzroy Dearborn, 2005, s. 1118. ISBN 978-1-57958-451-1. [dostęp 2022-03-28]. (ang.).

Bibliografia Edytuj

John U. Wolff, Pilipino Phrasebook. Lonely Planet Publications 1988. (ang.)
Alfred F.A.F. Majewicz Alfred F.A.F., Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).

Linki zewnętrzne Edytuj

Dane Ethnologue dla języka filipińskiego

[ethnologue17-1] M. PaulM.P. Lewis M. PaulM.P., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Filipino, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 17, Dallas: SIL International, 2013–2014 [zarchiwizowane z adresu 2013-10-13] (ang.).

[2] RenatoR. Perdon RenatoR. (red.), Pocket Tagalog dictionary, Hong Kong: Periplus Editions, 2005, ISBN 978-0-7946-0345-8, OCLC 61252120 (ang.).

[3] RenatoR. Perdon RenatoR., Pocket Tagalog Dictionary: Tagalog-English English-Tagalog, Hong Kong: Periplus Editions, 2002, ISBN 978-1-4629-0983-4, OCLC 1059577060 [dostęp 2023-04-29] (ang.).

[EncyclopediaMZ-4] Philipp Strazny: Encyclopedia of Linguistics: M-Z. Fitzroy Dearborn, 2005, s. 1118. ISBN 978-1-57958-451-1. [dostęp 2022-03-28]. (ang.).

[2]

[1]

[3]

[4]