Języki abchasko-adygejskie

Języki abchasko-adygejskie
Obszar	Rosja (Adygeja, Kabardo-Bałkaria, Karaczajo-Czerkiesja), Abchazja, Turcja
Liczba mówiących	3 mln
Podział	• języki adygejskie; • języki abchasko-abazyńskie; • języki ubyskie (†)
Kody rodziny językowej
Glottolog	abkh1242
	Występowanie
	; adygejskie abchasko-abazyńskie ubyskie
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode.

Ten artykuł od 2021-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Języki abchasko-adygejskie^[1]^[2], inaczej północno-zachodniokaukaskie^[3] lub abchasko-adygijskie^[2] – rodzina pięciu języków kaukaskich. Zapisywane są zmodyfikowaną cyrylicą. Wyróżnia się tutaj trzy podgrupy:

podgrupa abchasko-abazyńska z językami:
- abchaskim
- abazyńskim
podgrupa czerkieska (adygejska) z językami:
- adygejskim
- kabardyjskim
podgrupa ubyska (ubychska, ubychijska):
- język ubyski † (wymarły na początku XX w., jako jedyny był używany poza Kaukazem, w zachodniej Turcji)

Cechy charakterystyczne

polisynteza
bogactwo spółgłosek – fonemiczne labializacja i palatalizacja
występują tylko dwa lub trzy fonemy samogłoskowe, za to z licznymi alofonami
monosylabiczne lub jednospółgłoskowe rdzenie
prosta deklinacja

Przypisy

↑ Alfred F.A.F. Majewicz Alfred F.A.F., Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 57, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 [zarchiwizowane] (pol.).
↑ ^a ^b abchasko-adygijskie języki, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-09-24] [zarchiwizowane z adresu 2023-09-24] .
↑ Vitaliĭ ViktorovichV.V. Shevoroshkin Vitaliĭ ViktorovichV.V., Dene-Sino-Caucasian languages: Materials, Bochum: Brockmeyer, 1991 (Bochum publications in evolutionary cultural semiotics 32), s. 83, ISBN 3-88339-895-0, OCLC 465843918 (ang.).

[Majewicz-1] Alfred F.A.F. Majewicz Alfred F.A.F., Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 57, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 [zarchiwizowane] (pol.).

[PWN-2] abchasko-adygijskie języki, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-09-24] [zarchiwizowane z adresu 2023-09-24] .

[Dene-3] Vitaliĭ ViktorovichV.V. Shevoroshkin Vitaliĭ ViktorovichV.V., Dene-Sino-Caucasian languages: Materials, Bochum: Brockmeyer, 1991 (Bochum publications in evolutionary cultural semiotics 32), s. 83, ISBN 3-88339-895-0, OCLC 465843918 (ang.).

[1]

[2]

[3]