Języki tybeto-birmańskie

grupa językowa, czasem uznawana za gałąź rodziny sinotybetańskiej

Języki tybeto-birmańskie – grupa około 330 języków używanych w regionie himalajskim, południowych Chinach i Południowo-wschodniej Azji.

Zasięg geograficzny języków tybeto-birmańskich

     tybetańskie

     birmański

     kareńskie

     rung

     tani

     qiang

     bodo-garo

     konyak

Języki kuki-chin-naga:

     naga

     manipuri

     kuki-chin

W zależności od sposobu klasyfikacji traktuje się je jako:

  1. podrodzinę w obrębie rodziny sino-tybetańskiej, obok języków chińskich[1] – starsza hipoteza, mocno podważana od lat osiemdziesiątych XX w., gdyż nie udowodniono genetycznego pokrewieństwa języków chińskich i tybeto-birmańskich, co jest konieczne, aby języki uznać za rodzinę[2],
  2. odrębną rodzinę językową,
  3. ogólne pojęcie zbiorcze dla kilku niespokrewnionych ze sobą grup językowych, gdyż nowsze ustalenia kwestionują genetyczną jedność języków tybeto-birmańskich[3].

Główne języki edytuj

Języki mające ponad milion użytkowników:

Klasyfikacja języków tybeto-birmańskich edytuj

Nie osiągnięto pełnego konsensusu co do stopnia pokrewieństwa poszczególnych języków tybeto-birmańskich, prowadzone badania przynoszą wciąż nowe brakujące dane. Dotychczasowe ustalenia (2003) pozwalają na dokonanie roboczego podziału języków na następujące podgrupy:

Przypisy edytuj

  1. Ethnologue
  2. Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 66, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
  3. Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 69, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj