Języki wschodniopapuaskie
Języki wschodniopapuaskie – hipotetyczna fyla języków papuaskich, którą zaproponował Stephen Wurm (1972)[1]. Istnienie takiej grupy genetycznej nie jest powszechnie akceptowane[2].
Obszar | |
---|---|
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode. |
Do języków wschodniopapuaskich należą następujące języki: anêm, baining, baniata, bilua, buin, butam, dororo, eivo, guliguli, keriaka, konua, lavukaleve, nasioi, panaras, savosavo, siwai, taulil, wasi.
Jest to przede wszystkim grupa geograficzna. Pokrewieństwo tych języków nie zostało udowodnione, ale wykazują one pewne podobieństwa w zakresie typologii[1][3].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Stebbins, Evans i Terrill 2018 ↓, s. 862.
- ↑ Stebbins, Evans i Terrill 2018 ↓, s. 863.
- ↑ Michael Dunn , Ger P. Reesink , Angela Terrill , The East Papuan Languages: A Preliminary Typological Appraisal, „Oceanic Linguistics”, 41 (1), 2002, s. 28–62, DOI: 10.1353/ol.2002.0019, ISSN 1527-9421, OCLC 89720097, JSTOR: 3623327 [dostęp 2022-08-17] (ang.).
Bibliografia
edytuj- Tonya Stebbins , Bethwyn Evans , Angela Terrill , The Papuan languages of Island Melanesia, [w:] Bill Palmer (red.), The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide, Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018 (The World of Linguistics 4), s. 775–894, DOI: 10.1515/9783110295252-007, ISBN 978-3-11-029525-2, ISBN 978-3-11-028642-7, OCLC 1041880153 (ang.).