Języki wschodniopapuaskie
 |
Ten artykuł od 2022-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji: Dokładniej opisać propozycję, wspomnieć o uznawanych dzisiaj rodzinach językowych, podzielić kategorię na rodziny językowe. |
Języki wschodniopapuaskie – hipotetyczna fyla języków papuaskich, którą zaproponował Stephen Wurm (1972)[1]. Istnienie takiej grupy genetycznej nie jest powszechnie akceptowane[2].
| Obszar | |
|---|---|
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode. | |
Do języków wschodniopapuaskich należą następujące języki: anêm, baining, baniata, bilua, buin, butam, dororo, eivo, guliguli, keriaka, konua, lavukaleve, nasioi, panaras, savosavo, siwai, taulil, wasi.
Jest to przede wszystkim grupa geograficzna. Pokrewieństwo tych języków nie zostało udowodnione, ale wykazują one pewne podobieństwa w zakresie typologii[1][3].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Stebbins, Evans i Terrill 2018 ↓, s. 862
- ↑ Stebbins, Evans i Terrill 2018 ↓, s. 863
- ↑ Michael Dunn, Ger P. Reesink, Angela Terrill, The East Papuan Languages: A Preliminary Typological Appraisal, „Oceanic Linguistics”, 41 (1), 2002, s. 28–62, DOI: 10.1353/ol.2002.0019, ISSN 1527-9421, OCLC 89720097, JSTOR: 3623327 [dostęp 2022-08-17] (ang.).
Bibliografia edytuj
- Tonya Stebbins, Bethwyn Evans, Angela Terrill: The Papuan languages of Island Melanesia. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 775–894, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-007. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).