Języki yawa
Języki yawa, także języki yapen[1][2] – rodzina językowa z wyspy Yapen w Indonezji u wybrzeży Nowej Gwinei, obejmująca dwa języki papuaskie[2]. Występują w centralnej części wyspy i są otoczone przez niespokrewnione języki austronezyjskie z grupy yapen[3].
| Obszar | |
|---|---|
| Klasyfikacja genetyczna |
|
| Podział | |
| Kody rodziny językowej | |
| Glottolog | yawa1259 |
| Występowanie | |
 Języki wyspy Yapen (5 – język yawa, 12 – język saweru) | |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode. | |
Niegdyś uważano, że jest to jeden język, ale dane leksykalne sugerują, że chodzi o dwa wyraźnie odrębne języki (yawa i saweru)[4]. Ich związki z innymi językami pozostają niejasne. Bywają zaliczane do rodziny języków zachodniopapuaskich[2][5] (współcześnie taką klasyfikację postuluje Mark Donohue[2][5]; przedstawia ją np. serwis Ethnologue[1]) bądź rozpatrywane jako samodzielna rodzina językowa (Foley 2018)[2].
Zostały uwzględnione w dawnej fyli zachodniopapuaskiej (H.K.J. Cowan), ale C.L. Voorhoeve (1975) przeniósł je do rodziny języków wschodniej zatoki Geelvink[6][a]. Donohue twierdzi, że hipotezy z 1975 r. nie potwierdzają ani dane leksykalne (częściowo zresztą błędnie przeanalizowane), ani elementy morfologii[7]. Zdaniem autora paradygmat zaimków w językach yawa pozwala wiarygodnie je powiązać z językami zachodniej Ptasiej Głowy i językami północnohalmaherskimi[8]. Foley uważa tę propozycję za obiecującą[2].
Klasyfikacja[1][4] edytuj
- Języki papuaskie
- Języki zachodniopapuaskie (?)
- Języki yawa (yapen)
- język yawa (turu, unat, mantembu, mora, yapanai) [yva]
- język saweru [swr]
- Języki yawa (yapen)
- Języki zachodniopapuaskie (?)
Zobacz też edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ Voorhoeve wyróżnił jeden język yawa, saweru opisując jako dialekt (Voorhoeve 1975 ↓, s. 873).
Przypisy edytuj
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Yapen, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 23, Dallas: SIL International, 2020 [dostęp 2020-06-04] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-04] (ang.).
- ↑ a b c d e f Foley 2018 ↓, s. 551–552
- ↑ Klamer, Reesink i van Staden 2008 ↓, s. 104.
- ↑ a b Foley 2018 ↓, s. 552
- ↑ a b Donohue 2008 ↓.
- ↑ Voorhoeve 1975 ↓, s. 874.
- ↑ Donohue 2008 ↓, s. 53–54.
- ↑ Donohue 2008 ↓, s. 53.
Bibliografia edytuj
- Mark Donohue: Bound pronominals in the West Papuan languages. W: Claire Bowern, Bethwyn Evans, Luisa Miceli (red.): Morphology and Language History: In Honour of Harold Koch. Amsterdam–Philadelphia: John Benjamins Publishing, 2008, s. 43–58, seria: Current Issues in Linguistic Theory 298. DOI: 10.1075/cilt.298.06don. ISBN 978-90-272-4814-5. OCLC 277090439. (ang.).
- Marian Klamer, Ger Reesink, Miriam van Staden: East Nusantara as a linguistic area. W: Pieter Muysken (red.): From Linguistic Areas to Areal Linguistics. Amsterdam–Philadelphia: John Benjamins Publishing, 2008, s. 95–149, seria: Studies in Language Companion Series 90. DOI: 10.1075/slcs.90.03kla. ISBN 978-90-272-3100-0. OCLC 648344504. (ang.).
- William A. Foley: The languages of Northwest New Guinea. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 433–568, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-004. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).
- Clemens L. Voorhoeve: East Bird’s Head, Geelvink Bay Phyla. W: Stephen A. Wurm (red.): New Guinea area languages and language study, Vol. 1, Papuan languages and the New Guinea linguistic scene. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1975, s. 867–878, seria: Pacific Linguistics C-38. DOI: 10.15144/PL-C38.867. ISBN 978-0-85883-131-5. OCLC 2565788. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Yapen, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International [dostęp 2022-12-08] (ang.).