J. Edgar Hoover

	John Edgar Hoover
	John Edgar Hoover
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1895 ; Waszyngton
Data i miejsce śmierci	2 maja 1972 ; Waszyngton
	Dyrektor Federalnego Biura Śledczego
Okres	od 10 maja 1924; do 2 maja 1972
Poprzednik	William J. Burns
Następca	L. Patrick Gray
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

J. Edgar Hoover, właśc. John Edgar Hoover (ur. 1 stycznia 1895 w Waszyngtonie, zm. 2 maja 1972 tamże) – amerykański prawnik, dyrektor FBI w latach 1924–1972.

ŻyciorysEdytuj

Ukończył George Washington University, uzyskując w 1917 dyplom prawnika. Podjął pracę w departamencie sprawiedliwości, pełniąc funkcję asystenta prokuratora generalnego A. Mitchella Palmera. W okresie tym pracował w Enemy Aliens Registration Section, kierując m.in. akcjami przeciwko „radykalnym obcym”. W 1921 wstąpił do Biura Śledczego (które w 1935 zostało przemianowane na Federalne Biuro Śledcze, FBI), uzyskując po trzech latach nominację na jego dyrektora.

Gdy Hoover obejmował stanowisko, FBI zatrudniało ok. 650 pracowników, w tym 441 agentów specjalnych. Rozbudował w jego ramach skutecznie działającą agencję do walki z przestępczością kryminalną, tworząc scentralizowaną bazę danych o odciskach palców, laboratoria kryminalistyczne i szkoły policyjne. W latach trzydziestych XX wieku miał zwyczaj reklamować pracę Biura, osobiście biorąc udział w spektakularnych akcjach zatrzymywania znanych gangsterów.

Po drugiej wojnie światowej Hoover położył nacisk na zwalczanie zagrożenia komunizmem, co powodowało kontrowersje w samym Biurze – wielu jego przeciwników oskarżało go o obsesję na tym punkcie. Walka obejmowała m.in. prześladowanie dysydentów politycznych i aktywistów, m.in. Martina Luthera Kinga. Hoover gromadził przez lata coraz większą władzę, mając wgląd do tajnych akt dotyczących działalności i prywatnego życia wielu przywódców politycznych – wiele dokumentów zostało po jego śmierci zniszczonych przez wieloletnią sekretarkę, Helen Gandy. Po śmierci Hoovera przeprowadzono szereg reform w administracji oraz sposobie pozyskiwania materiałów operacyjnych FBI.

Hoover służył ośmiu prezydentom, od Calvina Coolidge’a do Richarda Nixona.

Jest autorem kilku prac, m.in. Persons in Hiding (1938), Masters of Deceit (1958) i A Study of Communism (1962).

Od lat nie ustają spekulacje co do jego orientacji seksualnej^[1]^[2], których źródłem jest zażyła więź, jaka łączyła Hoovera z jego wieloletnim zastępcą Clydem Tolsonem^[3]^[4].

PrzypisyEdytuj

↑ HankH. Hyena HankH., J. Edgar Hoover: Gay marriage role model?, Salon [dostęp 2016-11-30] .
↑ AnthonyA. Summers AnthonyA., The secret life of J Edgar Hoover, „The Guardian”, 31 grudnia 2011, ISSN 0261-3077 [dostęp 2016-11-30] (ang.).
↑ Homosexual? – The Life and Career of J. Edgar Hoover – Crime Library, 10 lutego 2015 [dostęp 2016-11-30] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-10] .
↑ Kenneth D.K.D. Ackerman Kenneth D.K.D., Five myths about J. Edgar Hoover, „The Washington Post”, 7 listopada 2011, ISSN 0190-8286 [dostęp 2016-11-30] (ang.).

Zobacz teżEdytuj

J. Edgar – film z 2011 roku w reżyserii Clinta Eastwooda, będący biografią Johna Edgara Hoovera. W tytułowej roli wystąpił Leonardo DiCaprio.

BibliografiaEdytuj

Biografia FBI (ang.)

Linki zewnętrzneEdytuj

rocznica.info.pl
ChristopherCh. Lydon ChristopherCh., J. Edgar Hoover Made the F.B.I. Formidable With Politics, Publicity and Results, nytimes.com, 3 maja 1972 [dostęp 2015-05-11] (pol.).

[1] HankH. Hyena HankH., J. Edgar Hoover: Gay marriage role model?, Salon [dostęp 2016-11-30] .

[2] AnthonyA. Summers AnthonyA., The secret life of J Edgar Hoover, „The Guardian”, 31 grudnia 2011, ISSN 0261-3077 [dostęp 2016-11-30] (ang.).

[3] Homosexual? – The Life and Career of J. Edgar Hoover – Crime Library, 10 lutego 2015 [dostęp 2016-11-30] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-10] .

[4] Kenneth D.K.D. Ackerman Kenneth D.K.D., Five myths about J. Edgar Hoover, „The Washington Post”, 7 listopada 2011, ISSN 0190-8286 [dostęp 2016-11-30] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]