Jacco Eltingh

tenisista holenderski

Jacco Folkert Eltingh (ur. 29 sierpnia 1970 w Heerde) – holenderski tenisista, lider rankingu deblowego, zwycięzca 6 turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Atlanty (1996).

Jacco Eltingh
ilustracja
Państwo

 Holandia

Data i miejsce urodzenia

29 sierpnia 1970
Heerde

Wzrost

188 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1988

Zakończenie kariery

1998

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

19 (6 lutego 1995)

Australian Open

QF (1995)

Roland Garros

4R (1994)

Wimbledon

QF (1995)

US Open

2R (1993, 1995)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

44

Najwyżej w rankingu

1 (16 stycznia 1995)

Australian Open

W (1994, 1998)

Roland Garros

W (1995, 1998)

Wimbledon

W (1998)

US Open

W (1994)

Kariera tenisowa

edytuj

Występy w gronie profesjonalistów rozpoczął w roku 1988, a zakończył w 1998 roku[1].

W grze pojedynczej wygrał cztery turnieje kategorii ATP World Tour. W zawodach wielkoszlemowych w singlu najdalej doszedł na Wimbledonie 1995, osiągając ćwierćfinał, w którym przegrał z Andre Agassim.

W grze podwójnej doszedł do 60 finałów rozgrywek ATP World Tour, z czego 44 wygrał. Triumfował we wszystkich turniejach wielkoszlemowych, dwukrotnie w Australian Open i French Open i raz na Wimbledonie i US Open. Dwa razy był również najlepszy w zawodach Tennis Masters Cup. Swoje największe sukcesy odnosił głównie w parze z Paulem Haarhuisem.

Eltingh startował także w grze mieszanej, zostając finalistą Wimbledonu 1992 razem z Miriam Oremans.

W latach 1992–1998 Eltingh występował w reprezentacji narodowej w Pucharze Davisa. Grał w kadrze głównie jako deblista, ale zaliczył również sześć pojedynków singlowych. Łączny bilans występów Holendra w Pucharze Davisa wynosi 10 zwycięstw i 6 porażek.

Eltingh, razem z Haarhuisem, uczestniczył również w igrzyskach olimpijskich w Atlancie w 1996 roku. Holendrzy przegrali w półfinale z parą Todd WoodbridgeMark Woodforde, a w meczu o trzecie miejsce nie sprostali Niemcom Davidowi Prinosilowi i Marcowi-Kevinowi Goellnerowi[2].

W rankingu gry pojedynczej Eltingh najwyżej był na 19. miejscu (6 lutego 1995), a w klasyfikacji gry podwójnej na 1. pozycji (16 stycznia 1995). Łącznie na szczycie listy deblowej znajdował się przez 63 tygodnie.

Finały w turniejach ATP World Tour

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (4–0)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 21 czerwca 1992 Manchester Trawiasta   MaliVai Washington 6:3, 6:4
Zwycięzca 2. 2 maja 1993 Atlanta Ceglana   Bryan Shelton 7:6(1), 6:2
Zwycięzca 3. 28 sierpnia 1994 Schenectady Twarda   Chuck Adams 6:3, 6:4
Zwycięzca 4. 2 października 1994 Kuala Lumpur Dywanowa (hala)   Andriej Olchowski 7:6(1), 2:6, 6:4

Gra mieszana (0–1)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 5 lipca 1992 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Miriam Oremans   Łarysa Sawczenko-Neiland
  Cyril Suk
6:7(2), 2:6

Gra podwójna (44–16)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 29 września 1991 Palermo Ceglana   Tom Kempers   Emilio Sánchez
  Javier Sánchez
3:6, 6:3, 6:3
Zwycięzca 2. 6 października 1991 Ateny Ceglana   Mark Koevermans   Menno Oosting
  Olli Rahnasto
5:7, 7:6, 7:5
Zwycięzca 3. 27 października 1991 Guarujá Twarda   Paul Haarhuis   Bret Garnett
  Todd Nelson
6:3, 7:5
Zwycięzca 4. 10 listopada 1991 Birmingham Dywanowa (hala)   Paul Wekesa   Ronnie Båthman
  Rikard Bergh
7:5, 7:5
Zwycięzca 5. 30 sierpnia 1992 Schenectady Twarda   Paul Haarhuis   Sergio Casal
  Emilio Sánchez
6:3, 6:4
Zwycięzca 6. 10 stycznia 1993 Kuala Lumpur Twarda   Paul Haarhuis   Henrik Holm
  Bent-Ove Pedersen
7:5, 6:3
Finalista 1. 17 stycznia 1993 Dżakarta Twarda   Paul Haarhuis   Diego Nargiso
  Guillaume Raoux
6:7, 7:6, 3:6
Zwycięzca 7. 7 lutego 1993 San Francisco Twarda (hala)   Scott Davis   Patrick McEnroe
  Jonathan Stark
6:1, 4:6, 7:5
Finalista 2. 14 lutego 1993 Memphis Twarda (hala)   Paul Haarhuis   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
5:7, 2:6
Zwycięzca 8. 16 maja 1993 Rzym Ceglana   Paul Haarhuis   Wayne Ferreira
  Mark Kratzmann
6:4, 7:6
Zwycięzca 9. 1 sierpnia 1993 Hilversum Ceglana   Paul Haarhuis   Hendrik Jan Davids
  Libor Pimek
4:6, 6:2, 7:5
Zwycięzca 10. 3 października 1993 Kuala Lumpur Twarda (hala)   Paul Haarhuis   Jonas Björkman
  Lars-Anders Wahlgren
7:5, 4:6, 7:6
Finalista 3. 24 października 1993 Pekin Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   Paul Annacone
  Doug Flach
6:7, 3:6
Zwycięzca 11. 14 listopada 1993 Moskwa Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   Jan Apell
  Jonas Björkman
6:1, krecz
Zwycięzca 12. 28 listopada 1993 Johannesburg Twarda (hala)   Paul Haarhuis   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
7:6, 7:6, 6:4
Zwycięzca 13. 29 stycznia 1994 Australian Open, Melbourne Twarda   Paul Haarhuis   Byron Black
  Jonathan Stark
6:7, 6:3, 6:4, 6:3
Zwycięzca 14. 20 lutego 1994 Filadelfia Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   Jim Grabb
  Jared Palmer
6:3, 6:4
Finalista 4. 27 lutego 1994 Rotterdam Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   Jeremy Bates
  Jonas Björkman
4:6, 1:6
Zwycięzca 15. 21 marca 1994 Miami Twarda   Paul Haarhuis   Mark Knowles
  Jared Palmer
7:6, 7:6
Finalista 5. 24 lipca 1994 Stuttgart Ceglana   Paul Haarhuis   Scott Melville
  Piet Norval
6:7, 5:7
Finalista 6. 21 sierpnia 1994 New Haven Twarda   Paul Haarhuis   Grant Connell
  Patrick Galbraith
4:6, 6:7
Finalista 7. 28 sierpnia 1994 Schenectady Twarda   Paul Haarhuis   Jan Apell
  Jonas Björkman
4:6, 6:7
Zwycięzca 16. 10 września 1994 US Open, Nowy Jork Twarda   Paul Haarhuis   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
6:3, 7:6
Zwycięzca 17. 2 października 1994 Kuala Lumpur Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   Nicklas Kulti
  Lars-Anders Wahlgren
6:0, 7:5
Zwycięzca 18. 9 października 1994 Sydney Twarda (hala)   Paul Haarhuis   Byron Black
  Jonathan Stark
6:4, 7:6
Zwycięzca 19. 6 listopada 1994 Paryż Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   Byron Black
  Jonathan Stark
3:6, 7:6, 7:5
Zwycięzca 20. 13 listopada 1994 Moskwa Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   David Adams
  Andriej Olchowski
walkower
Finalista 8. 26 lutego 1995 Filadelfia Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   Jim Grabb
  Jonathan Stark
6:7, 7:6, 3:6
Zwycięzca 21. 30 kwietnia 1995 Monte Carlo Ceglana   Paul Haarhuis   Luis Lobo
  Javier Sánchez
6:3, 6:4
Zwycięzca 22. 10 czerwca 1995 French Open, Paryż Ceglana   Paul Haarhuis   Nicklas Kulti
  Magnus Larsson
6:7, 6:4, 6:1
Zwycięzca 23. 25 czerwca 1995 Halle Trawiasta   Paul Haarhuis   Jewgienij Kafielnikow
  Andriej Olchowski
6:2, 3:6, 6:3
Zwycięzca 24. 15 października 1995 Tokio Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   Jakob Hlasek
  Patrick McEnroe
7:6, 6:4
Zwycięzca 25. 29 października 1995 Essen Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   Cyril Suk
  Daniel Vacek
7:5, 6:4
Zwycięzca 26. 12 listopada 1995 Sztokholm Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   Grant Connell
  Patrick Galbraith
3:6, 6:2, 7:6
Finalista 9. 27 listopada 1995 Eindhoven Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   Grant Connell
  Patrick Galbraith
6:7, 6:7, 6:3, 6:7
Finalista 10. 7 stycznia 1996 Doha Twarda   Paul Haarhuis   Mark Knowles
  Daniel Nestor
6:7, 3:6
Finalista 11. 8 września 1996 US Open, Nowy Jork Twarda   Paul Haarhuis   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
6:4, 6:7, 6:7
Zwycięzca 27. 20 października 1996 Tuluza Twarda (hala)   Paul Haarhuis   Olivier Delaître
  Guillaume Raoux
6:3, 7:5
Finalista 12. 27 października 1996 Stuttgart Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   Sébastien Lareau
  Alex O’Brien
6:3, 4:6, 3:6
Zwycięzca 28. 3 listopada 1996 Paryż Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   Jewgienij Kafielnikow
  Daniel Vacek
6:4, 4:6, 7:6
Zwycięzca 29. 5 stycznia 1997 Doha Twarda   Paul Haarhuis   Patrik Fredriksson
  Magnus Norman
6:3, 6:2
Zwycięzca 30. 9 marca 1997 Rotterdam Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   Libor Pimek
  Byron Talbot
7:6, 6:4
Finalista 13. 27 kwietnia 1996 Monte Carlo Ceglana   Paul Haarhuis   Donald Johnson
  Francisco Montana
6:7, 6:2, 6:7
Zwycięzca 31. 22 czerwca 1997 Rosmalen Trawiasta   Paul Haarhuis   Trevor Kronemann
  David Macpherson
6:4, 7:5
Finalista 14. 5 lipca 1997 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Paul Haarhuis   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
6:7(4), 6:7(7), 7:5, 3:6
Zwycięzca 32. 24 sierpnia 1997 Boston Twarda   Paul Haarhuis   Dave Randall
  Jack Waite
6:4, 6:2
Zwycięzca 33. 28 września 1997 Tuluza Twarda (hala)   Paul Haarhuis   Jean-Philippe Fleurian
  Maks Mirny
6:3, 7:6
Zwycięzca 34. 2 listopada 1997 Paryż Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   Rick Leach
  Jonathan Stark
6:2, 7:6
Finalista 15. 18 stycznia 1998 Sydney Twarda   Daniel Nestor   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
3:6, 5:7
Zwycięzca 35. 31 stycznia 1998 Australian Open, Melbourne Twarda   Jonas Björkman   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
6:2, 7:6
Zwycięzca 36. 1 marca 1998 Filadelfia Twarda (hala)   Paul Haarhuis   David Macpherson
  Richey Reneberg
7:6, 6:7, 6:2
Zwycięzca 37. 8 marca 1998 Rotterdam Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   Neil Broad
  Piet Norval
7:6, 6:3
Zwycięzca 38. 19 kwietnia 1998 Barcelona Ceglana   Paul Haarhuis   Ellis Ferreira
  Rick Leach
7:5, 6:0
Zwycięzca 39. 26 kwietnia 1998 Monte Carlo Ceglana   Paul Haarhuis   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
6:4, 6:2
Zwycięzca 40. 6 czerwca 1998 French Open, Paryż Ceglana   Paul Haarhuis   Mark Knowles
  Daniel Nestor
6:3, 3:6, 6:3
Zwycięzca 41. 4 lipca 1998 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Paul Haarhuis   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
2:6, 6:4, 7:6, 5:7, 10:8
Zwycięzca 42. 9 sierpnia 1998 Amsterdam Ceglana   Paul Haarhuis   Dominik Hrbatý
  Karol Kučera
6:3, 6:2
Zwycięzca 43. 30 sierpnia 1998 Boston Twarda   Paul Haarhuis   Chris Haggard
  Jack Waite
6:3, 6:2
Finalista 16. 8 listopada 1998 Paryż Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   Mahesh Bhupathi
  Leander Paes
4:6, 2:6
Zwycięzca 44. 22 listopada 1998 Hartford Dywanowa (hala)   Paul Haarhuis   Mark Knowles
  Daniel Nestor
6:4, 6:2, 7:5

Przypisy

edytuj
  1. Jack Cavanaugh, TENNIS; Eltingh Concludes His Career With One More Doubles Title, „The New York Times”, 23 listopada 1998, ISSN 0362-4331 [dostęp 2018-03-01] (ang.).
  2. Jacco Eltingh Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-16] (ang.).

Bibliografia

edytuj