Jacek

imię męskie

Jacek, Jacenty – imię męskie greckiego pochodzenia (gr. Ὑάκινθος Hyakinthos, hiacynt[1]), od zlatynizowanej formy imienia Hiacynt (łac. Hyacinthus)[2].

Według mitologii imię to nosił Hiacynt (Hyakintos), syn Amyklasa i Diomede. Zazdrosny Zefir skierował na niego dysk rzucony przez Apollina, którego Hiacynt był ulubieńcem. W miejscu zroszonym krwią zabitego Hiacynta wyrosły kwiaty, nazwane jego imieniem. Imię to nosili antyczni Grecy, a później chrześcijanie. Do Polski trafiło w formie „Jacenty”, zdrobniale „Jacek”. W Polsce notowane od XII w. (św. Jacek Odrowąż), imię popularne jest od XVII w.[1]

Jacek imieniny obchodzi: 10 lutego[3][2][4], 16 marca[1], 3 lipca[3][2][4], 17 sierpnia[3][2][4] i 11 września[3][2][4].

Odpowiedniki w innych językach edytuj

Osoby noszące imię Jacek edytuj

W kulturze edytuj

Miejscowości edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Hiacynt [online], deon.pl [dostęp 2024-02-10] (pol.).
  2. a b c d e Jacek [online], deon.pl [dostęp 2024-02-10] (pol.).
  3. a b c d Skorowidz imion, [w:] Donat Chruścicki, Skarbczyk imion, wyd. II, Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1986, s. 24. nlb, prawa kolumna, ISBN 83-217-2374-8 (pol.), Książka liczy 128 stron, z których żadnej nie ponumerowano. Na stronie 1. umieszczono logo wydawnictwa, str. 3. to strona tytułowa, na stronie 4. wydrukowano numer ISBN, który powtórzono na 3. stronie okładki. Nakład 100 tysięcy egz.
  4. a b c d Mike Campbell, Name Days for the name Jacek [online], Behind the Name [dostęp 2024-02-10] (ang.).
  5. Kazimierz Tymiński: Mały słownik POLSKO-ESPERANCKI. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 430. ISBN 83-214-0326-3.