Jacek Edward Pałkiewicz (ur. 2 czerwca 1942 w Immensen) – polski dziennikarz i podróżnik, odkrywca źródła Amazonki; członek rzeczywisty Królewskiego Towarzystwa Geograficznego[1].

Jacek Pałkiewicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 czerwca 1942
Immensen

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Odznaka Honorowa „Bene Merito” Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (od 1908) Order Zasługi Republiki Włoskiej IV Klasy Order Zasługi Republiki Włoskiej V Klasy (1951-2001)
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Jacek Pałkiewicz urodził się w niemieckim obozie pracy w Immensen (od 1974 dzielnica Lehrte). Dzieciństwo i młodość spędził w Ełku. Karierę podróżniczą rozpoczynał jako oficer na statkach taniej bandery panamskiej (1971-72). W 1973 roku pracował jako inspektor kopalni diamentów w Sierra Leone i kopalni złota w Ghanie. W 1975 ukończył Szkołę Dziennikarską w Mediolanie i od tego czasu pracował jako dziennikarz między innymi przez wiele lat w dodatku ilustrowanym „Sette” do „Corriere della Sera”. Jest autorem kilkunastu książek oraz filmów dokumentalnych, publikuje reportaże w licznych magazynach europejskich. W Polsce współpracuje z „Newsweek Polska”, „Rzeczpospolitą” i „Uważam Rze”.

Odbył i kierował wieloma wyprawami międzynarodowymi. Współpracował z rosyjskim Centrum Szkolenia Kosmonautów w programie przetrwaniowym. Uczy elitarne jednostki specjalne strategii przetrwania w odmiennych strefach klimatycznych. W 1983 r. założył w Bassano del Grappa (Włochy) szkołę przetrwania.

Żonaty (Linda Vernola), troje dzieci (Patrycja ur. 1971, Konrad ur. 1977, Maksymilian ur. 1981). Mieszka we Włoszech, w miejscowości Bassano del Grappa.

Wyprawy i osiągnięcia edytuj

Wybrane wyprawy:

  • 1972: 20-dniowa piesza wędrówka przez Saharę,
  • 1975: samotne przepłynięcie Atlantyku łodzią ratunkową w 44 dni (DakarGeorgetown),
  • 1979: Birma,
  • 1984: Amazonka,
  • 1986: Borneo,
  • 1989: dotarcie na reniferach do bieguna zimna (Syberia),
  • 1990: Namibia,
  • 1992: przejazd na słoniach przez dżunglę wietnamską,
  • 1994: górne Orinoko,
  • 1994: rzeka Mamberamo (Indonezja).
  • 1995: ekspedycja na jakach w Bhutanie,
  • 1995: przepłynięcie rzeki Jangcy na sampanie,
  • 1996: odkrycie źródła Amazonki, które zostało zaakceptowane przez Towarzystwo Geograficzne w Limie; pierwszeństwo tego odkrycia zostało jednak zakwestionowane przez Joego Kane’a[2]. 10 września 2011 r. z inicjatywy Towarzystwa Geograficznego w Limie na miejscu źródła Amazonki (Góra Quehuisha) wzniesiono obelisk z pamiątkową tablicą o treści: Tu rodzi się Amazonka, największa rzeka świata. Ustaliła to w 1996 r. naukowa, polsko-włosko-rosyjsko-peruwiańska wyprawa kierowana przez Jacka Pałkiewicza,
  • 1997: góry Tepui (Wenezuela),
  • 1999: Pustynia Atakama (Chile),
  • 1999: Amazonia,
  • 1999: Wyspa Wielka Diomeda (Cieśnina Beringa),
  • 2001: rzeka Mekong,
  • 2001: rzeka Kołyma (Rosja),
  • 2002: szlakiem Francisco Orellany Quito-Belem, Atol Rangiroa, Wyspy Towarzystwa,
  • 2003: Somalia,
  • 2003: Irak,
  • 2004: Peru – w poszukiwaniu Paititi,
  • 2006: Borneo Challenge – od brzegu do brzegu,
  • 2008: Sarawak, Wietnam,
  • 2009: plemię Korowajów w Papui Zachodniej,
  • 2010: Patagonia,
  • 2012: Transamazonica (QuitoBelém),
  • 2012: pustynia Taklamakan.

Wybrane publikacje edytuj

Nagrody i odznaczenia edytuj

Za odkrycie źródeł Amazonki został uhonorowany odznaczeniem Kawalera Orderu Zasługi Republiki Włoskiej w 1996[3]. W 2013 r. otrzymał Krzyż Oficerski tego odznaczenia[4].

Za wybitny dorobek w promocji człowieka, w 2010 r. papież Benedykt XVI uhonorował go złotym krzyżem „Pro Ecclesia et Pontifice“ (Dla Kościoła i Papieża)[5]. Honorowy ambasador Mazur w ramach światowego konkursu na 7 Nowych Cudów Natury.

W 1998 otrzymał główną nagrodę „Bursztynowego Motyla” za najlepszą książkę podróżniczą roku (Terra incognita – Wydawnictwo Bellona)[6].

W 2007 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi za osiągnięcia w pracy dziennikarskiej, za działalność społeczną i charytatywną[7]. Odznaczony Odznaką Honorową „Bene Merito” z okazji Dnia Służby Zagranicznej 2014[8]. W 2015 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności badawczej, za rozsławienie imienia Polski w świecie[9].

Przypisy edytuj

  1. Władimir Arsenjew: Dersu Uzała. Poznań: Zysk i S-ka, 2010, s. 5-15, seria: Podróże Retro. ISBN 978-83-7506-402-5.
  2. Joe Kane, Z nurtem Amazonki, Maria Ciochoń (tłum.), Warszawa: Prószyński i S-ka, 1997, ISBN 83-7180-027-4, OCLC 751255595.
  3. mediatrawel.pl: Jacek Pałkiewicz. [dostęp 2009-04-21].
  4. Z życia Ambasady [online], ambvarsavia.esteri.it [dostęp 2022-10-12] (pol.).
  5. Polski podróżnik odznaczony przez Benedykta XVI. Dziennikpolski24.pl. [dostęp 2013-12-30].
  6. Oficjalna strona Konkursu im. Arkadego Fiedlera o Nagrodę „Bursztynowego Motyla”. [dostęp 2009-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-24)].
  7. M.P. z 2008 r. nr 10, poz. 108.
  8. Odznaczenia i wyróżnienia przyznane z okazji Dnia Służby Zagranicznej 2014. msz.gov.pl, 2014-11-14. [dostęp 2019-05-12].
  9. Odznaczenia dla twórców i mecenasów kultury. prezydent.pl, 2015-07-01. [dostęp 2019-05-12].

Linki zewnętrzne edytuj