Jacek Zieliński (ur. 1961)

polski piłkarz i trener (ur. 1961)

Jacek Zieliński (ur. 22 marca 1961 w Tarnobrzegu) – polski piłkarz i trener piłkarski. Od 6 sierpnia 2024 trener Korony Kielce.

Jacek Zieliński
Ilustracja
Jacek Zieliński (2011)
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1961
Tarnobrzeg

Wzrost

182 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Korona Kielce (trener)

Kariera juniorska
Lata Klub
Siarka Tarnobrzeg
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1979 Siarka Tarnobrzeg
1980–1984 AZS AWF Warszawa
1980–1984 Gwardia Warszawa 11 (0)
1984–1993 Siarka Tarnobrzeg
1993 Stal Stalowa Wola 7 (0)
1993–1994 Siarka Tarnobrzeg 1 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1993–1994 Siarka II Tarnobrzeg
1995–1997 Alit Ożarów
1998–2000 Siarka Tarnobrzeg
2000 Korona Kielce
2001–2002 Tłoki Gorzyce
2002 GKS Bełchatów
2003–2004 Górnik Łęczna
2004–2006 Piast Gliwice
2006–2007 Odra Wodzisław Śląski
2007–2008 Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski
2008–2009 Polonia Warszawa
2009–2010 Lech Poznań
2011–2012 Polonia Warszawa
2012–2013 Ruch Chorzów
2015–2017 Cracovia
2018 Bruk-Bet Termalica Nieciecza
2019 Arka Gdynia
2021–2024 Cracovia
2024– Korona Kielce
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Życiorys

edytuj

Kariera zawodnicza

edytuj

Wychowanek Siarki Tarnobrzeg. W 1979 był kapitanem drużyny juniorów tego klubu, która zdobyła wicemistrzostwo Polski.

W latach 1980–84 piłkarz AZS AWF Warszawa oraz Gwardii Warszawa. Po ukończeniu studiów ponowie reprezentował barwy Siarki w latach 1984–1993. Był kapitanem drużyny, która awansowała w 1989 do drugiej ligi oraz w 1992 do l ligi. Awans do najwyższej klasy rozgrywkowej uzyskał też reprezentując w 1993 barwy Stali Stalowa Wola. W pierwszej lidze polskiej rozegrał 15 spotkań. Po zakończeniu kariery zawodniczej jego oficjalne pożegnanie miało miejsce przed meczem derbowym Siarki Tarnobrzeg i Stali Stalowa Wola 23 kwietnia 1994[1].

Kariera trenerska

edytuj

Jego pierwszym doświadczeniem trenerskim była praca z czwartoligowymi rezerwami Siarki Tarnobrzeg. W 1995 roku objął funkcję trenera Alitu Ożarów, który rok później wprowadził do trzeciej ligi, by wkrótce uzyskać z nim czwarte miejsce na półmetku sezonu 1997–98. Następnie trener Siarki Tarnobrzeg (awans do II ligi w 1999 roku), Korony Kielce, Tłoków Gorzyce oraz GKS-u Bełchatów. Największe sukcesy w tamtym okresie osiągnął jako szkoleniowiec Górnika Łęczna. Awansował z tym klubem do ekstraklasy w 2003. Występy łęcznian w pierwszej lidze pod wodzą Zielińskiego zaowocowały wyróżnieniem dla trenera Roku 2003 tygodnika „Piłka Nożna”.

Po odejściu z Łęcznej został szkoleniowcem Piasta Gliwice. Następnie Jacek Zieliński prowadził w ekstraklasie Odrę Wodzisław Śląski. Jego drużyna w rundzie wiosennej sezonu 2006/2007 zdobyła 28 punktów i wygrała siedem meczów z rzędu.

Pod koniec czerwca 2007 objął stanowisko trenera Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski. W Pucharze UEFA Dyskobolia awansowała wówczas do pierwszej rundy, eliminując MKT-Araz İmişli oraz Toboł Kustanaj. Wiosną 2008 Dyskobolia ukończyła rozgrywki pierwszoligowe na trzeciej pozycji, czym zapewniła sobie start w kolejnej edycji Pucharu UEFA. W półfinale Pucharu Polski grodziszczanie musieli uznać wyższość Wisły Kraków. 17 maja 2008, w finale Pucharu Ekstraklasy, Dyskobolia Zielińskiego pokonała Legię Warszawa 4:1.

W lipcu 2008 Zieliński objął funkcję pierwszego szkoleniowca Polonii Warszawa, po fuzji tego klubu z Dyskobolią Grodzisk Wlkp. Pół roku później wywalczył przy Konwiktorskiej mistrzostwo jesieni polskiej ekstraklasy. 13 marca 2009 został zdymisjonowany ze stanowiska, po porażce 1:3 z ŁKS-em Łódź.

5 czerwca 2009 został trenerem Lecha Poznań. Umowa została podpisana na rok, z opcją przedłużenia o kolejne dwa lata[2]. Pracę przy Bułgarskiej rozpoczął od zdobycia Superpucharu Polski, po wygranej z Wisłą Kraków w rzutach karnych (w regulaminowym czasie gry było 1:1). Premierowy sezon w Poznaniu Zieliński zakończył pierwszym od 17 lat mistrzostwem kraju dla Kolejorza, co stało się faktem 15 maja 2010 – po zwycięstwie nad Zagłębiem Lubin (2:0). Został tym samym czwartym w historii Lecha szkoleniowcem, który świętował zdobycie z tym klubem tytułu mistrzowskiego. Z powodu odpadnięcia z eliminacji do Ligi Mistrzów oraz słabych występów w Ekstraklasie Jacek Zieliński pożegnał się z funkcją trenera Lecha 2 listopada 2010[3][4].

22 marca 2011 powrócił na stanowisko pierwszego trenera Polonii Warszawa. Pełnił tę rolę przez rok i pięć dni – do 27 marca 2012.

5 września 2012 został trenerem Ruchu Chorzów, zastępując w tej funkcji Tomasza Fornalika. 16 września 2013, dzień po przegranym meczu z Jagiellonią Białystok (0:6), podał się do dymisji[5].

20 kwietnia 2015 Zieliński objął posadę w Cracovii, przejmując zespół po Robercie Podolińskim[6]. Prowadził krakowską drużynę do czerwca 2017 roku, kiedy to w fotelu trenera zastąpił go Michał Probierz[7].

21 lutego 2018 został zatrudniony przez Bruk-Bet Termalikę Nieciecza. Siedem miesięcy później pożegnał się z posadą szkoleniowca tego klubu[8]. 12 kwietnia 2019 został trenerem Arki Gdynia – pracę w Trójmieście zakończył 8 października tego samego roku.

10 listopada 2021 Zielińskiego ogłoszono następcą Michała Probierza w roli pierwszego trenera Cracovii. 5 kwietnia 2024, po zremisowanym meczu z ŁKS-em Łódź, stracił pracę[9].

6 sierpnia 2024 roku, po 24 latach przerwy, powrócił do funkcji trenera Korony Kielce[10].

Afera korupcyjna

edytuj

25 lutego 2011, za udział w aferze korupcyjnej w czasach pracy w Piaście Gliwice, Wydział Dyscypliny PZPN ukarał Zielińskiego karą dwóch lat dyskwalifikacji w zawieszeniu na trzy lata oraz dodatkowo karą finansową w wysokości 30 tys. złotych[11]. Prokuratura we Wrocławiu złożyła w tej sprawie wniosek o warunkowe umorzenie sprawy ze względu na epizodyczny charakter udziału trenera w zdarzeniu[12].

Sukcesy trenerskie

edytuj

Klubowe

edytuj
Górnik Łęczna
Dyskobolia
Lech Poznań

Indywidualne

edytuj

Życie prywatne

edytuj

Syn Janusza i Józefy, ma siostrę Iwonę. Żonaty z Marią, z którą ma dwóch synów: Macieja i Tomasza[13]. Deklaruje biegłą znajomość języka rosyjskiego[14].

Przypisy

edytuj
  1. I liga piłka nożna. Wszystko zaczyna się od nowa. „Nowiny”. Nr 80, s. 12, 25 kwietnia 1994. 
  2. Jacek Zieliński trenerem Lecha Poznań!. LechPoznan.pl, 2009-06-05. [dostęp 2009-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-08)]. Cytat: „Praca w Lechu jest nie tylko zaszczytem i spełnieniem marzeń, ale również obowiązkiem walki o najwyższe cele. Nie ma co ukrywać, Lech jest w Polsce klubem topowym i zdaję sobie sprawę, że wszyscy oczekują mistrzostwa. Ja mogę obiecać, że zrobię wszystko, aby tak się stało” – obiecywał nowy trener Lecha.
  3. Jacek Zieliński kończy pracę w Lechu. KKS Lech Poznań S.A., 2010-11-03. [dostęp 2010-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-05)].
  4. „Podjęliśmy trudną decyzję” – Jacek Rutkowski. KKS Lech Poznań S.A., 2010-11-03. [dostęp 2010-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-05)].
  5. Transmisja meczu: Jagiellonia Białystok 6:0 Ruch Chorzów. jagiellonia.pl, 2013-09-15. [dostęp 2013-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-10)].
  6. Oficjalnie: Jacek Zieliński nowym trenerem Cracovii. www.sportowefakty.pl, 2015-04-20. [dostęp 2015-04-20].
  7. Michał Probierz trenerem Cracovii. 90minut.pl, 2017-06-21. [dostęp 2017-06-25].
  8. Fortuna 1. Liga. Jacek Zieliński zwolniony. Bruk-Bet Termalica szuka nowego trenera Piłka nożna - Sport.pl, „Sport.pl” [dostęp 2018-09-18] (pol.).
  9. Michał Winiarczyk, Zmiana na ławce trenerskiej w Ekstraklasie. Koniec przygody znanego trenera [online], Sport Wprost, 6 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-06] (pol.).
  10. Jacek Zieliński nowym trenerem Korony Kielce [online], Korona Kielce [dostęp 2024-08-07] (pol.).
  11. sport.pl: Były trener Lecha zdyskwalifikowany (w zawieszeniu)
  12. 'Jacek Zieliński dał kopertę sędziemu „Za dobre sędziowanie”', www.sportowefakty.pl.
  13. Piotr Szpak: Tarnobrzeg jest dumny z Jacka Zielińskiego. echodnia.eu, 2010-05-22. [dostęp 2016-05-27]. (pol.).
  14. Bartosz Michalak: Dzięki żonie, ja mogę wykonywać mój zawód - Jacek Zieliński, trener zespołów ekstraklasy, opowiedział o zawodowych przygodach. echodnia.eu, 2013-12-15. [dostęp 2016-05-27]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj