Jacques Lassalle (ur. 6 lipca 1936 w Clermont-Ferrand, zm. 2 stycznia 2018 w Paryżu) – francuski reżyser, aktor, dramaturg i dyrektor teatrów. Studia ukończył na Conservatoire National Supérieur d’Art Dramatique[1][2].

W 1967 założył Studio-Théâtre de Vitry[1]. Wystawiał sztuki według utworów Molière’a, Goldoniego, Pierre’a de Marivaux, Williama Shakespeare’a, Ruzzante’a, Labiche’a i Giovanniego Boccaccia[1]. Tym teatrem studyjnym kierował do 1982. Inscenizował również własne dramaty. Poza tym organizował dyskusje i reżyserował przedstawienia uliczne[1]. Od 1983 do 1990 pełnił obowiązki dyrektora Théâtre National w Strasburgu. Na deskach tego teatru wystawił między innymi Świętoszka Molière’a (1983) i Woyzecka Büchnera (1984). W latach 1990–1993 sprawował funkcję kierownika generalnego Comédie-Française[1]. Po trzech latach otrzymał wymówienie podyktowane względami politycznymi[1]. W Comédie-Française wyreżyserował Don Juana Moliere’a z Andrzejem Sewerynem w roli głównej[3][2]. Po odejściu z Comédie-Française w 1994 założył własny teatr pod nazwą La Compagne Jacques Lassalle Pour Mémoire[1][2]. Wraz z tą grupą wystawiał sztuki na różnych scenach i festiwalach teatralnych[3]. Na festiwalu w Awinionie[4] przedstawił publiczności między innymi Andromachę (1994) i Medeę Eurypidesa (2000)[1][2].

Oprócz klasycznych przedstawień teatralnych realizował również spektakle operowe w Opéra de Paris i Opéra de Montpellier.

Swoje inscenizacje prezentował również poza granicami Francji. W 2006 przyjechał z przedstawieniem Świętoszka (Tartuffe albo Szalbierz) do Teatru Narodowego w Warszawie[5]. Współpracował również z Teatrem Polskim w Warszawie. W 2014 wystawił w nim Króla Leara Williama Shakespeare’a[2].

Kilka razy przewodniczył obradom jury Międzynarodowego Festiwalu Szkół Teatralnych w Warszawie[6].

Był wykładowcą na uczelniach artystycznych. W latach 1969–1981 prowadził zajęcia w paryskim Institut d’Etudes Théâtrales[1]. W 1982 otrzymał stanowisko profesora w Conservatoire[1].

Jest autorem kilku sztuk, jak Jonathan des années 30, Un couple pour l’hiver, Le Soleil entre les arbres, Un dimanche indécis dans la vie d’Anna, Avis de recherche[1].

W 1998 r. za osiągnięcia sceniczne otrzymał Wielką Nagrodę Narodową. Był też kawalerem Orderu Narodowego Legii Honorowej.

Stan zdrowia reżysera pogorszył się po śmierci jego żony Françoise w 2016[3][7]. Trafił wtedy do szpitala[3]. Zmarł w domu opieki dla osób starszych w Paryżu w wieku 81 lat[5].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k Jacques Lassalle. kulturalna.warszawa.pl. [dostęp 2018-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-30)]. (pol.).
  2. a b c d e Zmarł Jacques Lassalle. narodowy.pl. [dostęp 2018-05-04]. (pol.).
  3. a b c d Zmarł wybitny reżyser teatralny Jacques Lassalle. Miał 81 lat. kultura.onet.pl. [dostęp 2018-05-04]. (pol.).
  4. Festival d'Avignon. festival-avignon.com. [dostęp 2018-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-18)]. (ang.).
  5. a b Zmarł wybitny francuski reżyser teatralny Jacques Lassalle. pap.pl. [dostęp 2018-05-04]. (pol.).
  6. Zmarł Jacques Lassalle. dziennikteatralny.pl. [dostęp 2018-05-04]. (pol.).
  7. Jacques Lassalle, playwright and director, is death. archyworldys.com. [dostęp 2018-05-04]. (ang.).