Jadwiga Hładki-Wajwódowa

Jadwiga Salomea Hładki-Wajwódowa, właśc. Franciszka Salomea Jadwiga Hładki (ur. 14 stycznia 1904 w Warszawie, zm. między 6 a 12 sierpnia 1944 tamże) – graficzka, ilustratorka, malarka i rzeźbiarka.

Jadwiga Hładki-Wajwódowa
Ilustracja
Jadwiga Hładki-Wajwódowa (1939)
Imię i nazwisko

Franciszka Salomea Jadwiga Hładki-Wajwódowa

Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1904
Warszawa

Data i miejsce śmierci

między 6
a 12 sierpnia 1944
Warszawa

Narodowość

polska

Alma Mater

Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

grafika, malarstwo

Życiorys edytuj

Urodziła się w rodzinie Franciszka i Salomei Katarzyny z Ciechanowiczów[1]. Po ukończeniu sześciu klas pensji Zofii Sierpińskiej kontynuowała naukę w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa, którą ukończyła w 1926. Następnie studiowała pod kierunkiem prof. Karola Tichego w Szkole Sztuk Pięknych, gdzie poznała przyszłego męża Antoniego Wajwóda oraz Edwarda Manteuffla-Szoege. We troje w 1933 założyli Warszawskie Atelier Grafiki Dekoracyjno-Reklamowej „Mewa”. Studia ukończyła także w 1933 i przystąpiła do Stowarzyszenia Polskich Artystów Grafików „Ryt”[2], która skupiało drzeworytników, uczniów Władysława Skoczylasa.

Zajmowała się grafiką warsztatową oraz winietkami i ilustracjami dla dzieci. Współpracowała z „Płomyczkiem” i „Słonkiem”. W połowie 1934 „Mewa” otrzymała prestiżowe zamówienie na dekorację części wnętrz pierwszego polskiego transatlantyku MS Piłsudski. Artystka wykonała pięć malowideł temperą w jednej z sypialni dziecięcych wspólnie z Michałem Byliną. W kabinach III klasy znalazły się drzeworyty jej autorstwa. Od 1935 rozpoczęła też, jako członkini „Mewy”, projektowanie okładek wznowionego miesięcznika „Skamander”.

26 maja 1934 wyszła za mąż za Antoniego Wajwóda[1].

Podczas okupacji niemieckiej razem z mężem byli związani z prowadzonym przez Karola Tchorka Salonem Sztuki „Nike”. Oboje zginęli podczas powstania warszawskiego.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj