Jadwiga Rodowicz-Czechowska
Jadwiga Maria Rodowicz-Czechowska (ur. 11 maja 1954 w Zabrzu) – polska japonistka specjalizująca się w historii dramatu japońskiego i myśli teatrologicznej, urzędniczka państwowa i dyplomata, od 2008 do 2012 ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Japonii.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
11 maja 1954 |
| Doktor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: japonistyka, teatrologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1982 – filologia |
| Nauczyciel akademicki | |
| Instytut | |
| Ambasador RP w Japonii | |
| Okres spraw. |
2008–2012 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
W 1977 ukończyła japonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Studia doktoranckie odbyła na Uniwersytecie Tokijskim. Pracowała w Instytucie Orientalistycznym UW, w 1982 uzyskując stopień naukowy doktora nauk filologicznych[1].
Autorka opracowań z dziedziny historii teatru nō, przekładów na język polski dramatu i traktatów teoretycznych, które napisał Motokiyo Zeami, a także artykułów na temat japońskiej estetyki i obyczajowości. W latach 1979–1989 członkini zespołu teatru „Gardzienice”, brała udział w przedstawieniach Spektakl Wieczorny, Gusła i Żywot Protopopa Awwakuma. Jest również autorką pierwszej, zrealizowanej według klasycznych reguł japońskiego teatru nō, sztuki Stroiciel fortepianu (Chōritsushi) wystawionej w 2011 w Polsce i w Japonii. Jej debiutem reżyserskim było Umiłowanie według opowiadania Yukio Mishimy w Teatrze Pieśń Kozła w 2015[2].
W 1993 została radcą w Departamencie Afryki, Azji, Australii i Oceanii MSZ, rok później I sekretarzem i następnie radcą w Ambasadzie RP w Tokio. W 1999 odeszła z MSZ, prowadziła własną firmę w Warszawie. W 2001 powróciła do dyplomacji, w 2002 ponownie wyjechała na placówkę w Tokio jako chargé d’affaires ad interim, w 2003 została radcą-ministrem i zastępczynią ambasadora. Od 2006 do 2008 była urzędniczką w Departamencie Azji i Pacyfiku MSZ oraz wykładała na warszawskich uczelniach. Zainicjowała utworzenie Fundacji na rzecz Niematerialnego Dziedzictwa Kultury w Polsce.
28 lipca 2008 powołana na stanowisko ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego w Japonii[3]. Zakończyła urzędowanie 15 czerwca 2012[4]. 1 grudnia 2012 objęła funkcję radcy generalnego w biurze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Odznaczenia edytuj
W 2012, za wybitne zasługi w służbie zagranicznej, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i działalności dyplomatycznej, odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. W 2013 rząd Japonii nadał jej Order Wschodzącego Słońca II klasy (Złota i Srebrna Gwiazda)[6].
Publikacje edytuj
- Pięć wcieleń kobiety w teatrze nō, Warszawa: Pusty Obłok, 1993.
- Motokiyo Zeami, Aktor doskonały [tłumaczenie], Gdańsk: słowo/obraz terytoria, 2000.
- Boski dwumian. Przenikanie rzeczywistości w teatrze nō, Instytut im. Jerzego Grotowskiego, 2009.
Przypisy edytuj
- ↑ Dr Jadwiga Rodowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2012-11-16].[martwy link]
- ↑ Jadwiga Rodowicz-Czechowska. theatreolympics2016.pl. [dostęp 2019-01-09].
- ↑ M.P. z 2008 r. nr 59, poz. 530
- ↑ M.P. z 2012 r. poz. 532
- ↑ Odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej. prezydent.pl, 16 listopada 2012. [dostęp 2012-11-16].
- ↑ Radca Generalny MKiDN dr Jadwiga Maria Rodowicz-Czechowska uhonorowana przez rząd Japonii. mkidn.gov.pl, 23 stycznia 2014. [dostęp 2014-06-24].
Bibliografia edytuj
- Rodowicz-Czechowska Jadwiga Maria. wp.pl, 15 lutego 2011. [dostęp 2012-11-16].