Jakob Rosenfeld
Jakob Rosenfeld, zwany w Chinach Generałem Luo[1] (ur. 11 stycznia 1903 we Lwowie, zm. 22 kwietnia 1952 w Tel Awiwie) – austriacki lekarz żydowskiego pochodzenia, uczestnik wojny chińsko-japońskiej, minister zdrowia w tymczasowym chińskim rządzie rewolucyjnym.
 Rosenfeld (w środku) z Liu Shaoqi (po lewej) i Chen Yi (po prawej) | |||||||
| Nazwisko chińskie | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
Urodził się we Lwowie jako syn oficera armii austro-węgierskiej, służącego w 7. pułku ułanów[2]. W 1910 rodzina Rosenfelda przeniosła się do Wöllersdorf w Dolnej Austrii, gdzie jego matka odziedziczyła gospodarstwo rolne. Młody Rosenfeld uczęszczał do szkoły w Wiener Neustadt, a w 1921 rozpoczął studia medyczne; doktoryzował się w 1928[2]. W ciągu kilku lat zyskał sławę i uznanie jako lekarz, a jego gabinet w centrum Wiednia odwiedzało wielu pacjentów[2].
Rosenfeldowie sympatyzowali z socjaldemokracją. Po Anschlussie Austrii próbowali uciec z Wiednia, zostali jednak złapani przez Gestapo[2]. Jakob został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau, a następnie do Buchenwaldu[1]. Pod koniec 1939 został zwolniony; dano mu 14 dni na opuszczenie Rzeszy[3].
Rosenfeld skorzystał z jedynej nadarzającej się możliwości ucieczki z hitlerowskich Niemiec, jaką był wówczas statek płynący do Szanghaju[2]. Tam, na osiedlu zamieszkanym przez europejskich Żydów na obszarze dzielnicy cudzoziemskiej otworzył praktykę lekarską[1]. W szanghajskiej kawiarni „Fiaker” poznał Song Qingling, wdowę po Sun Jat-senie[2].
W Szanghaju nawiązał kontakt z chińskimi komunistami i postanowił włączyć się w walkę z Japończykami. W 1941 w porozumieniu z Shen Quishenem przedostał się na kontrolowaną przez komunistów północną część kraju, by służyć jako lekarz[2]. W 1947 objął stanowisko ministra zdrowia w tymczasowym rządzie rewolucyjnym[1].
Po zwycięstwie chińskiej rewolucji Rosenfeld powrócił w 1950 do Wiednia[2]. Nie znalazł jednak w mieście dawnych znajomych, w dodatku mocno podupadł na zdrowiu. Latem w 1951 wyjechał do Izraela, gdzie podjął pracę w szpitalu w Tel-Awiwie[2]. Długo oczekiwał na wizę do Chin, którą otrzymał na początku 1952. Nie zdążył jednak wyjechać, gdyż 22 kwietnia zmarł na zawał serca[1].
Wiosną 1941 Rosenfeld zaczął pisać dziennik, w którym opisywał działania zbrojne, a także życie i obyczaje w Chinach, sportretował także czołowych przywódców chińskich komunistów. Akcja dziennika kończy się 1 października 1949, w dniu proklamacji Chińskiej Republiki Ludowej[2]. Dziennik ten bardzo długo pozostawał nieznany, odnaleziono go dopiero pół wieku po śmierci autora w papierach jego siostry[3].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Jewish doctor turned ‘Buddha savior’ under Mao. Jedi’ot Acharonot. [dostęp 2010-02-27]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j Ein Österreicher im Reich der Mitte. oe-journal. [dostęp 2010-02-27]. (niem.).
- ↑ a b „Maos General – Das erstaunliche Leben des Jacob Rosenfeld” / „Die sieben Todsünden: Zorn”. religion.orf.at. [dostęp 2010-02-27]. (niem.).