Jakow Iszczenko
Jakow Iszczenko, w Wojsku Polskim używał również imion Jakub i Jan (ros. Яков Андреевич Ищенко ur. 19 grudnia?/31 grudnia 1896 w guberni charkowskiej, zm. 1 kwietnia 1970 w Moskwie) – Ukrainiec, gwardyjski generał major Armii Radzieckiej i generał brygady Ludowego Wojska Polskiego.
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia |
31 grudnia 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1915–1952 |
Siły zbrojne |
Armia Imperium Rosyjskiego |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Życiorys edytuj
Był członkiem WKP(b).
Brał udział w wojnie domowej na Południowym i Południowo-Zachodnim Froncie.
W 1938, w randze kombriga, dowodził 15 Dywizją Strzelców. W okresie od 27 lutego do 8 grudnia 1938 był represjonowany. Po zwolnieniu z aresztu został komendantem Suchumskiej Szkoły Strzelców i Karabinów Maszynowych. Od 14 marca 1941 do 22 września 1942 dowodził 138 Dywizją Strzelców Górskich, a następnie pełnił służbę na stanowisku szefa sztabu Tyłów Frontu Zakaukaskiego. W październiku 1942 mianowany został zastępcą dowódcy 46 Armii do spraw tyłów. W latach 1943-1944 był zastępcą dowódcy 2 Gwardyjskiej Armii do spraw tyłów i zastępcą szefa tyłów 2 Frontu Ukraińskiego.
W czerwcu 1944 przyjęty został do Wojska Polskiego, w stopniu generała brygady. 8 sierpnia 1944 wyznaczony został przez Naczelne Dowództwo na stanowisko szefa Zaopatrzenia Wojska Polskiego. Do 15 października 1944 organizował Główne Kwatermistrzostwo Wojska Polskiego i pełnił obowiązki głównego kwatermistrza WP[1]. W październiku 1944 zakończył służbę w Wojsku Polskim[2].
W latach 1945–1947 był zastępcą dowódcy Białoruskiego Okręgu Wojskowego do spraw tyłów, zastępcą dowódcy 3 Armii do spraw tyłów. W latach 1947–1952 był zastępcą szefa (komendanta) Akademii Artylerii do spraw zabezpieczenia materiałowo-technicznego.
Zmarł 1 kwietnia 1970.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Order Lenina
- Order Czerwonego Sztandaru - dwukrotnie;
- Order Czerwonej Gwiazdy (1941);
- Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia (11 stycznia 1944).
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Edward Jan Nalepa, Oficerowie Armii Radzieckiej w Wojsku Polskim 1943-1968, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1995, ISBN 83-11-08353-3, str. 174 (tu pod imieniem "Jan");
- Maciej Szczurowski, Dowódcy Wojska Polskiego na froncie wschodnim 1943-1945. Słownik biograficzny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1996, wyd. II uzupełnione, ISBN 83-87103-08-X, str. 50 (tu pod imieniem "Jan", ponadto informacja, iż w Centralnym Archiwum Wojskowym i Wojskowym Instytucie Historycznym brak jest dokumentów personalnych generała);
- Henryk P. Kosk, Generalicja polska. t. I, Pruszków 1998
- Organizacja i działania bojowe Ludowego Wojska Polskiego w latach 1943-1945. Wybór materiałów źródłowych, tom I, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1958, str. XIX (tu pod imieniem "Jakub");
- Represje w Armii Czerwonej. Kombrigowie. (ros.);
- List pochwalny. (ros.).