Jakub Tatarkiewicz
Jakub Tatarkiewicz (ur. 31 marca 1798 w Warszawie, zm. 3 września 1854 tamże) – polski rzeźbiarz, przedstawiciel klasycyzmu.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Dzieci |
Życiorys edytuj
Pochodził z niezbyt zamożnej rodziny frankistów – neofitów[1][2]. Naukę rozpoczął w szkołach pijarskich. Wcześnie objawił talent w dziedzinie rysunku i muzyki. W latach 1817–1822 studiował na Oddziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego. Podczas studiów otrzymał stypendium oraz dwukrotnie medale za udział w wystawach w Warszawie. Był uczniem Pawła Malińskiego i Antoniego Brodowskiego. W latach 1823–1828 studiował w Rzymie u Bertela Thorvaldsena. Pod koniec 1828 roku udał się przez Szwajcarię, Francję i Niemcy do Warszawy. Pierwsze zamówienia otrzymał na rzeźby do budowanego Teatru Wielkiego w Warszawie i podwarszawskiej willi Niemcewicza „Zacisze”. W roku 1833 wziął udział w konkursie na stanowisko profesora rzeźby Katedry Sztuk Pięknych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Artysta konkurs wygrał i został mianowany na profesora, ale posady nie objął z powodu likwidacji katedry.
W Warszawie założył rodzinę. W latach 1834–1840 nauczał modelowania w Instytucje Głuchoniemych.
Do jego dorobku należą m.in. posąg Umierająca Psyche, postacie alegoryczne na frontonie Teatru Wielkiego w Warszawie oraz postacie Stanisława Kostki Potockiego i jego żony Aleksandry z Lubomirskich na mauzoleum Potockich w Wilanowie. Jest autorem pomników Franciszka Karpińskiego i Jana Kochanowskiego znajdujących się w ogrodzie w Wilanowie[3] oraz wielu popiersi, m.in. Klementyny z Tańskich Hoffmanowej, Samuela Bogumiła Lindego oraz medalionów portretowych.
Był dziadkiem polskiego filozofa Władysława (ur. 1886).
Jest pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 25-4-29/30)[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Mateusz Mieses: Z rodu żydowskiego. Zasłużone rodziny polskie krwi niegdyś żydowskiej. Warszawa: Wema, 1991, s. 224.
- ↑ Jakub Józef Tatarkiewicz [online], sejm-wielki.pl [dostęp 2018-03-19] (pol.).
- ↑ Tadeusz Sobieraj: Pomniki Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1985, s. 16, 18. ISBN 83-217-2605-4.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: WŁADZIO TATARKIEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].
Bibliografia edytuj
- Poczet wielkich rzeźbiarzy; Michał Domański; Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia”, Warszawa 1981, s. 49–50, ISBN 83-10-07665-7.