Jan Aleksander Olizar

Jan Aleksander Olizar Wołczkiewicz (zm. ok. 1700[1]) herbu Chorągwie Kmitówpodsędek kijowski w latach 1665–1699, rotmistrz królewski w 1663 roku, dzierżawca klucza łomaskiego w ekonomii brzeskiej[2].

Jan Aleksander Olizar Wołczkiewicz
Herb
Chorągwie Kmitów
Data śmierci

ok. 1700

Był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego z województwa kijowskiego w 1669 roku[3]. Jako poseł województwa wołyńskiego zerwał przed upływem terminu sejm koronacyjny po koronacji Michała Korybuta Wiśniowieckiego w 1669 roku. Protestował w sprawie grupy eksulantów ukraińskich, prawdopodobnie za wiedzą i zgodą niezadowolonych magnatów: Zamoyskich, Potockich, a może i pod wpływem partyi francuskiej[4]. Poseł na sejm nadzwyczajny 1670 roku z województwa kijowskiego[5].

Poseł sejmiku włodzimierskiego województwa kijowskiego na sejm koronacyjny 1676 roku[6].

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Polski Słownik Biograficzny t. 23 Wrocław 1978, s. 810n
  2. Stanisław Zawadzki, Gospodarowanie ekonomiami królewskimi w Wielkim Księstwie Litewskim w świetle kontraktów dzierżawnych z II poł. XVII w., Warszawa 2021, s. 157.
  3. Svffragia Woiewodztw y Ziem Koronnych y Wielkiego Xięstwa Litewskiego, Zgodnie na Naiaśnieyßego Michała Korybvtha, Obranego Krola Polskiego [....] Dnia dziewiętnastego Czerwca, Roku 1669, [b.n.s]
  4. Władysław Konopczyński Liberum veto Kraków 1918 s. 268n, 279n, 305 i 323 (w pracy tej i w Chronologii sejmów polskich Olizar mylnie został nazwany Adamem). Tadeusz Korzon Dola i niedola Jana Sobieskiego t. 2 Kraków 1898, s. 277 - 282, za: Kazimierz Zawadzki (zm. 1691) Historia arcana seu annalium polonicorum libri VII 1699 s.90n. "Wygnańcy, exulanci, exules" — to szlachta z województw Kijowskiego (z powiatem Starodubowskim), Czemihowskiego i Smoleńskiego, która po oderwaniu tych krajów od Rzeczypospolitej utraciła posiadane w nich dobra ziemskie bo wyniosła się na mieszkanie w granice Korony lub Litwy, oznaczone traktatem Andruszowskim. (...) Ponieśli oni wprawdzie straty majątkowe, ale stąd nie wynika, aby państwo miało ich „chlebem dobrze zasłużonych" obdarowywać z uszczuplonego territorium. Korzon, op.cit. s. 262 - 264
  5. Kazimierz Przyboś, Sejm nadzwyczajny w Warszawie 5 marca - 19 kwietnia 1670 roku, w: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczne, Z. 130 (2003), s. 114.
  6. Krystyn Matwijowski, Pierwsze sejmy z czasów Jana III Sobieskiego, Wrocław 1976, s. 246.