Jan Błażejewski
Jan Błażejewski (ur. 22 stycznia?/4 lutego 1904 w Winnicy, zm. 16 grudnia 1942) – kapitan pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari[1].
 kapitan
| |
| Data i miejsce urodzenia |
4 lutego 1904 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 grudnia 1942 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
.svg){kind=small}
Życiorys edytuj
15 sierpnia 1933, po ukończeniu Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie (VII promocja, 10 lokata), mianowany podporucznikiem obserwatorem i przydzielony został do 6 pułku lotniczego[2]. W okresie od 17 maja do 6 października 1934 pozostawał na przydziale Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa. W Eskadrze Szkolnej Pilotażu w Sadkowie ukończył kurs pilotażu. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 w korpusie oficerów aeronautyki (od 1937 korpus oficerów lotnictwa, grupa liniowa)[3]. W marcu 1939 był instruktorem w Obozie Szybowcowym w Ustianowej[4].
Brał udział w wojnie obronnej Polski. Po 17 września ewakuował się poprzez Rumunię i Francję do Wielkiej Brytanii.
Wstąpił do RAF, otrzymał numer służbowy P-0004. Służył jako pilot w 304 dywizjonie bombowym „Ziemi Śląskiej im. Ks. Józefa Poniatowskiego”[5]. Dnia 16 grudnia 1942 załoga w składzie kpt. pil. Jan Błażejewski, por. pil. Marian Szczodrowski, ppor. naw. Jan Kołmacz, sierż. rtg. Bogusław Gołąbek, sierż. strz. Kazimierz Suwalski, sierż. strz. Hubert Rutkowski wystartowała z lotniska dywizjonu w Lindholme do nalotu na doki w Ostendzie. Wkrótce po starcie pilotowany przez dowódcę Jana Błażejewskiego Vickers Wellington z nieznanych przyczyn spadł do morza. Wszyscy lotnicy zginęli[2]. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Dunkierce (działka 2, rząd 3, grób 2)[2].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (pośmiertnie)
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
- Medal Lotniczy
- Brązowy Krzyż Zasługi (15 października 1937)[6][3]
- Distinguished Flying Cross (Wielka Brytania)[7]
Przypisy edytuj
- ↑ Jan Błażejewski. infolotnicze.pl. [dostęp 2014-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ a b c Pawlak 2009 ↓, s. 122.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 215.
- ↑ Rybka, Stepan 2003 ↓, s. 478.
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 100.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 239, poz. 386 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Błażejewski Jan. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-02-20].
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939–1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5.
- Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925–1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.