Jan Bartczak (ur. 14 maja 1900, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Jan Bartczak
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data urodzenia

14 maja 1900

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

ok. 19181940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

28 pułk piechoty

Stanowiska

oficer mobilizacyjny

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie Jana i Katarzyny z Aileńskich. Działacz POW, uczestnik wojny 1920 r. w szeregach 9 pułku strzelców wielkopolskich i 2 pułku strzelców pieszych.

W okresie międzywojennym, w latach 1926–1934 w 31 pułku piechoty[1]. Przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[2] i przydzielony do batalionu KOP „Kopyczyńce”. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 50. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. Od 1937 w 28 pułku piechoty w Łodzi na stanowisku komendanta miejskiego PW Łódź III. W marcu 1939 był oficerem mobilizacyjnym pułku[4].

Budowniczy pierwszego stadionu sportowego w Zegrzu i strzelnic szkolnych.

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej z 2 kwietnia 1940.

Ordery i odznaczenia edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj