Jan Berthier
Jan Berthier (ur. 24 lutego 1840 w Chatonnay, zm. 16 października 1908 w Grave) – francuski duchowny katolicki, założyciel Zgromadzenia Misjonarzy Świętej Rodziny, saletyn, pisarz, wychowawca, Czcigodny Sługa Boży Kościoła katolickiego.
| Czcigodny Sługa Boży zakonnik, prezbiter | |
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Diakonat |
5 kwietnia 1862 |
| Prezbiterat |
20 września 1862 |
| Strona internetowa | |
Dzieciństwo i młodość edytuj
Urodził się 24 lutego 1840 roku w Chatonnay na południu Francji, jako najstarsze dziecko Piotra i Marii Berthier. Został ochrzczony dwa dni po narodzinach. Pierwsze lata życia spędził w zaciszu domowego ogniska[1]. Urodzony w pracowitej i chrześcijańskiej rodzinie, od początku uczony był modlitwy i pobożności. Jako dziecko o żywej inteligencji i dobrej pamięci, zaangażował się poważnie w naukę języka francuskiego i należał do najlepszych w klasie. Już po I Komunii Św. rozpoczął naukę łaciny z zamysłem zostania kapłanem. Od 8 roku życia był ministrantem.
Seminarium edytuj
W 1853 r. wstąpił do Niższego Seminarium w La Côte, gdzie dał się poznać jako pilny i pobożny uczeń, a w latach 1858–1862 studiował w Wyższym Seminarium w Grenoble[2]. Już tutaj uchodził powszechnie za świętego. Po otrzymaniu święceń subdiakonatu wraz z innymi klerykami udał się na La Salette. Zauroczony miejscem objawień i tworzącą się tam wspólnotą zakonną miał stwierdzić, że „ja tu jeszcze powrócę”[3].
Życie zakonne i kapłaństwo edytuj
Równo rok po tej pielgrzymce, 14 sierpnia 1862 roku rozpoczął nowicjat w Zgromadzeniu Misjonarzy Saletynów, a 20 września tego samego roku przyjął święcenia kapłańskie[4]. Liczne choroby spowodowały, że nowicjat został mu wydłużony na okres trzech lat. Tak więc pierwszą profesję zakonną złożył 8 września 1865 roku. W swoich notatkach z rekolekcji przed ślubami napisał: „Nieustanna modlitwa byłaby dla mnie zbawieniem”[5].
Jan Berthier nie pracował na misjach zagranicznych. Zachwycony orędziem Matki Boskiej Saletyńskiej, pomimo słabego zdrowia, spędził prawie 40 lat na La Salette[6]. Tam służył pielgrzymom, pisał kronikę i wydawał publikacje na temat objawień Matki Bożej. W kapłaństwie wykazał niezwykłą aktywność duszpasterską głosząc misje przez ponad 30 lat w 16 różnych diecezjach, wygłaszając rekolekcje dla księży, seminarzystów, zakonników i zakonnic oraz dla świeckich.
Przełożeni, poznając jego talent wychowawczy, obdarzyli go stanowiskiem dyrektora szkoły apostolskiej na La Salette w latach 1876–1894. Pełnił też wiele odpowiedzialnych funkcji w Zgromadzeniu[2].
Założenie zgromadzenia edytuj
W odpowiedzi na ówczesne potrzeby Kościoła, Jan Berthier postanowił założyć instytut dla spóźnionych powołań misyjnych w ramach zgromadzenia, do którego należał. Saletyni nie okazali jednak aprobaty dla tego pomysłu[7].
28 września 1895 roku ks. Jan Berthier utworzył swoje nowe zgromadzenie zakonne. Jako wezwanie i wzór życia wybrał Świętą Rodzinę. Na główny cel dla Misjonarzy Świętej Rodziny wyznaczył misje i pozyskiwanie nowych duchownych. Pierwszym domem zakonnym były dawne koszary w holenderskiej miejscowości Grave[8]. Ogromną radością ojca założyciela były pierwsze śluby zakonne w 1900 roku, które złożyło 6 nowicjuszy.
Śmierć i proces beatyfikacyjny edytuj
W dzień swojej śmierci, 16 października 1908, ks. Jan Berthier, wstał tak jak cała wspólnota, przespacerował się po swym pokoju i nagle poczuł się słabo, przewracając się na podłogę. Gdy udzielano mu pomocy medycznej i sakramentu namaszczenia chorych wielokrotnie powtarzał, że chce odprawić Mszę Świętą, jednak był zbyt słaby aby to uczynić[5]. W momencie swojej śmierci miał 68 lat, z czego 47 lat przeżył w stanie duchownym. Zmarł w opinii świętości.
Już w roku 1926 podjęto pierwsze kroki do przygotowywania beatyfikacji ks. Berthiera. W 1930 roku Ordynariat Biskupi w Hertogenbosch udzielił imprimatur na tekst modlitwy do prywatnego odmawiania w intencji jego beatyfikacji. W roku 1936 został mianowany postulator procesu beatyfikacyjnego. Proces beatyfikacyjny, ze względu na II wojnę światową został zatrzymany. Po wojnie ponownie podjęte prace przygotowawcze. Proces diecezjalny rozpoczął się w dniu 21 grudnia 1950 roku w diecezji Hertogenbosch. W Tilburgu (Holandia), gdzie odbyło się posiedzenie Trybunału Kościelnego, przesłuchano świadków, którzy osobiście znali Jana Berthiera. Końcowe posiedzenie odbyło się 18 marca 1953 roku w Pałacu Biskupim w Hertogenbosch[9]. 19 maja 2018 papież Franciszek zatwierdził dekret o heroiczności jego cnót[10].
Galeria edytuj
-
Dom rodziny Berthierów, Chatonnay -
Ks. Jan Berthier na La Salette, 1890
Przypisy edytuj
- ↑ Życiorys ks. Jana Berthiera MS – Dom Rekolekcyjny i Klasztor Misjonarzy Świętej Rodziny w Kazimierzu Biskupim [online], kazimierzklasztor.pl [dostęp 2023-02-24].
- ↑ a b Ks. Jan Berthier – pisarz, misjonarz, rekolekcjonista [online], Jan Berthier [dostęp 2023-02-24] (pol.).
- ↑ Praca zbiorowa pod redakcją ks. Adama Józefa Sobczyka MSF, Cor unum et anima una [online], 2008.
- ↑ SŁUDZY BOŻY [online], klerycymsf.pl [dostęp 2023-02-24].
- ↑ a b Ks. Eduard Jost MSF, Ksiądz Jan Berthier MS Założyciel Zgromadzenia Misjonarzy Świętej Rodziny.
- ↑ Ks. Jan Berthier – pisarz, misjonarz, rekolekcjonista [online], Jan Berthier [dostęp 2023-02-24] (pol.).
- ↑ Powstanie i rozwój Zgromadzenia Misjonarzy Świętej Rodziny – Dom Rekolekcyjny i Klasztor Misjonarzy Świętej Rodziny w Kazimierzu Biskupim [online], kazimierzklasztor.pl [dostęp 2023-02-24].
- ↑ Redakcja, Misjonarze Świętej Rodziny – Życie Zakonne [online] [dostęp 2023-02-24] (pol.).
- ↑ Josef Matthias Eberz MSF, Kiedy Bóg woła Ksiądz Jan Berthier MS, Głosiciel prawdy i ojciec wielu powołań apostolskich.
- ↑ Promulgazione di Decreti della Congregazione delle Cause dei Santi, 21.05.2018. vatican.va, 2018-05-21. [dostęp 2018-05-21]. (wł.).