Jan Bogutyn
Jan Bogutyn (ur. 10 lutego 1939[1] w Jasionce[2]) – polski menedżer, ekonomista i urzędnik państwowy, w latach 1995–1997 podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów.
| Data i miejsce urodzenia |
10 lutego 1939 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
menedżer, ekonomista, urzędnik państwowy |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
wiceminister finansów (1995–1997) |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Syn Feliksa i Jadwigi. Absolwent Wydziału Inżynieryjno-Ekonomicznego Transportu Drogowego Politechniki Szczecińskiej. Uzyskał stopień naukowy doktora nauk ekonomicznych[3] w zakresie międzynarodowych stosunków gospodarczych. Od 1962 członek PZPR, od 1969 do 1973 kierował Wydziałem Propagandy KW PZPR w Szczecinie[2]. Pracował w firmach handlowych oraz PKS-ie, przez 10 lat zatrudniony także w Ministerstwie Spraw Zagranicznych[4]. W 1989 brał udział w obradach Okrągłego Stołu po stronie koalicyjno-rządowej w zespole ds. reform politycznych[5].
Od 1994 był dyrektorem generalnym Ministerstwa Finansów[6], a od 31 października 1995 do 15 października 1997 pełnił funkcję podsekretarza stanu w tym resorcie. Jednocześnie kierował radą nadzorczą PZU Życie[7]. Jako wiceminister podpisał umowę z Władysławem Podsibirskim, przekazującą mu 10% wartości złota, które miałby odnaleźć w tzw. złotym pociągu[8].
Od 1997 do 2012 pozostawał prezesem powiązanego z Aleksandrem Gudzowatym towarzystwa ubezpieczeniowego Cigna (potem Interrisk); w okresie jego kierownictwa spółka otrzymała Orła Rzeczpospolitej. Zasiadł też w radach nadzorczych Banku Współpracy Europejskiej[9], Bartimpexu czy Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego[4]. W 2002 był jednym z kandydatów na prezesa PZU Życie[10]. W 2012 przeszedł na emeryturę jako szef Interrisku[11].
Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1997)[12] i Medalem „Za zasługi dla rozwoju polskiego rynku ubezpieczeń”[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Bogutyn, Jan. infoveriti.pl. [dostęp 2020-03-22].
- ↑ a b Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. ipn.gov.pl. [dostęp 2020-03-23].
- ↑ Profil prywatny. linkedin.com. [dostęp 2020-03-22].
- ↑ a b c Euroimplant SA – uzupełnienie raportu 14/2013 (15/2013). finanse.wp.pl, 12 marca 2013. [dostęp 2020-03-22].
- ↑ Strona koalicyjno-rządowa. okragly-stol.pl. [dostęp 2020-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-21)].
- ↑ Urzędnicy u Gudzowatego. gazeta.pl, 17 stycznia 2003. [dostęp 2020-03-22].
- ↑ Odpowiedź na zarzuty szefa rady. rp.pl, 2 września 1996. [dostęp 2020-03-22].
- ↑ Artur Szałkowski: Historia tajemniczego tunelu ma 50 lat. gazetawroclawska.pl, 1 września 2015. [dostęp 2020-03-22].
- ↑ Andrzej Kublik: Bank Współpracy Europejskiej szuka inwestora. wyborcza.pl, 11 listopada 2002. [dostęp 2020-03-22].
- ↑ Małomówny prezes. zw.com.pl, 23 lipca 2002. [dostęp 2020-03-22].
- ↑ Austriak zastąpi Polaka w Interrisku. pb.pl, 8 lutego 2012. [dostęp 2020-03-22].
- ↑ M.P. z 1998 r. nr 6, poz. 96