Jan Chromy
Jan Chromy (ur. 30 października 1892 w Górnej Wsi, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
30 października 1892 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca kierownika 1 Okręgowego Urzędu WFiPW |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 30 października 1892 w Górnej Wsi (obecnie dzielnica Myślenic), w rodzinie Antoniego i Marianny Kipek. Uczęszczał do gimnazjum w Myślenicach (w 1913 zrezygnował z nauki), był członkiem drużyny harcerskiej oraz Związku Strzeleckiego, w którym używał pseudonimu Dialewski[1]. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Początkowo pełnił służbę w 1 Pułku Piechoty, a następnie w 5. i 7. kompanii 5 Pułku Piechoty[2]. 5 lipca 1916, jako sekcyjny 5. kompanii został ranny w bitwie pod Kostiuchnówką. Od 9 lipca tego roku przebywał w Szpitalu Rezerwowym w Radomiu[3]. 17 kwietnia 1917 został uznany za inwalidę i zwolniony ze służby[2].
18 marca 1919, jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 marca tego roku podporucznikiem piechoty. Służył wówczas w 5 Pułku Piechoty Legionów[4].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1211. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 76. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W kwietniu tego roku został wyznaczony w 1 Pułku Piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko kwatermistrza[7][8]. W marcu 1930 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[9]. Z dniem 15 stycznia 1931 został przydzielony na okres jednego miesiąca[10], a z dniem 1 marca tego roku przeniesiony do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych[11]. W sierpniu 1931 został przeniesiony do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko szefa wydziału personalnego[12]. 14 grudnia 1931 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 30. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. Z dniem 1 maja 1932 został przeniesiony do 32 Pułku Piechoty w Modlinie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[14][15][16]. Po czerwcu 1935 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie na stanowisko zastępcy kierownika 1 Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego[17].
Przebywał w niemieckiej niewoli, w Oflagu VI E Dorsten[18].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6549 (17 maja 1922)[19][20]
- Krzyż Niepodległości (13 kwietnia 1931)[21]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1938)[22][23]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[20]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[24][20]
Przypisy edytuj
- ↑ Aleksandra Wysocka, Oni, byli pierwszymi - kilka słów o legionistach myślenickich [online], gazeta.myslenice.pl, 18 sierpnia 2020 [dostęp 2021-09-26].
- ↑ a b Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ VII Lista strat 1916 ↓, s. 5.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 36 z 1 kwietnia 1919 roku, poz. 1149.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 58.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 46.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 133.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 17, 182.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 115.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 26.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 97.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 233.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 15 grudnia 1931 roku, s. 397.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 232.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 25, 562.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 14.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 13, 511.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 19.
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 25.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 9.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Bibliografia edytuj
- VII Lista strat Legionów Polskich. Piotrków: Centralny Urząd Ewidencyjny Legionów Polskich przy Departamencie Wojskowym NKN, 1916-10-01.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Linki zewnętrzne edytuj
- Żołnierze Niepodległości : Chromy Jan. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-09-10].
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-09-10].