Jan Dobosz

Jan Dobosz (ur. 16 kwietnia 1943) – polski śpiewak operowy (baryton).

Jan Dobosz

Jan Dobosz, 1975
Data urodzenia	16 kwietnia 1943
Typ głosu	baryton
Gatunki	opera
Zawód	śpiewak operowy
Aktywność	od 1961

Złota Płyta dla Jana Dobosza, ZPAV, Wrzesień 1999

Jan Dobosz śpiewać rozpoczął w 1961 roku w Zespole Pieśni i Tańca „Śląsk” im. Stanisława Hadyny, gdzie występował jako solista do roku 1973. Równocześnie, w latach 1964–1967, kształcił swój głos u polskiej śpiewaczki Ady Sari.

Studia wokalne odbył w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, uzyskując dyplom magistra sztuki w klasie prof. Heleny Łazarskiej w 1975 roku. Ukończył także kurs mistrzowski w Weimarze, u rosyjskiego barytona Pawła Lisicjana.

Będąc studentem, w 1973 roku, został solistą Opery Śląskiej w Bytomiu, gdzie pracował do roku 1977. W latach 1977–1983 występował w Teatrze Wielkim w Łodzi. Od 1982 roku współpracował z Teatrem Wielkim w Warszawie, gdzie był solistą przez ponad następnych 20 lat.

Występował gościnnie na wielu polskich scenach operowych oraz filharmonicznych, a także m.in. w Paryżu, Vichy, Berlinie, Dreźnie, Luksemburgu, Wiedniu (Opera Wiedeńska), Londynie, Brukseli, Tel Awiwie, Atenach, Moskwie, Wilnie, Lwowie.

Zaproszony przez Orkiestrę Symfoniczną BBC wziął udział w koncertowym wykonaniu „Króla Rogera” Karola Szymanowskiego w Londynie (partia tytułowa) (marzec 1990).

Dla Polskiego Radia dokonał nagrania partii Stacha w „Verbum nobile” Stanisława Moniuszki pod dyrekcją Bogusława Madeya.

W nagraniu na płytę winylową opery M. Musorgskiego „Borys Godunow” pod dyrekcją Roberta Satanowskiego zaśpiewał partię Szczełkałowa (1986).

Nagrana z jego udziałem opera „Halka” Stanisława Moniuszki uzyskała status złotej płyty.

Żonaty ze śpiewaczką operową (mezzosopran), dr hab. Krystyną Jaźwińską-Dobosz (wspólpracowniczka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina).

Partie operowe

• Gioacchino Rossini – Figaro i Fiorello w „Cyruliku sewilskim”, Taddeo i Ali we „Włoszce w Algierze”
• Gaetano Donizetti – Malatesta w „Don Pasquale”, Lord Ashton w Łucji z Lammermoor
• Carl Maria von Weber – Ottokar w „Wolnym strzelcu”
• Karol Kurpiński – Jagiełło w „Jadwidze, królowej Polski”
• Stanisław Moniuszko – Miecznik w „Strasznym Dworze”, Janusz w „Halce”, Stanisław w „Verbum nobile”
• Ignacy Jan Paderewski – Urok w „Manru”
• Piotr Czajkowski – Oniegin w „Eugeniuszu Onieginie”, Jelecki w „Damie Pikowej”, Robert w „Jolancie”
• Modest Musorgski – Szczełkałow i Rangoni w „Borysie Godunowie”
• Charles Gounod – Walenty w Fauście
• Georges Bizet – Escamillo i Dancairo w Carmen (opera)
• Giuseppe Verdi – Germont w „Traviacie”, Poza w „Don Carlosie”, Marullo w „Rigoletto”, Di Luna w „Trubadurze”
• Richard Wagner – Donner w „Złocie Renu”, Rycerz Graala w „Parsifalu”, Wolfram w „Tannhäuserze”
• Ruggero Leoncavallo – Prolog i Canio w „Pajacach”
• Giacomo Puccini – Marceli w „Cyganerii”, Sharpless w „Madame Butterfly”, Sciarone w „Tosce”, Mandaryn w „Turandot”
• Richard Strauss – Komisarz policji w „Kawalerze srebrnej róży”
• Karol Szymanowski – Król Roger w „Królu Rogerze”
• Krzysztof Penderecki – Mammon w „Raju utraconym”
• Siergiej Prokofjew – Ojciec Chartrez w „Zaręczynach w klasztorze”
• Carl Orff – partia barytonowa w „Carmina burana”, „Księżycu”
• Rainer Kunad – Jezus z Nazaretu i Gogol w „Mistrzu i Małgorzacie”
• Romuald Twardowski – Longin w „Historii o św. Katarzynie”
• Maciej Kamieński – Komisyja w Nędzy uszczęśliwionej
• Ludwig van Beethoven – Don Fernando (Minister) w Fidelio

Linki zewnętrzne

• Jan Dobosz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09] .
• Jan Dobosz w bazie Archiwum Teatru Wielkiego Opery Narodowej