Jan Ewangelista Mocko

Jan Ewangelista Mocko (ur. 20 grudnia 1866 w Rudzicy – zm. 10 grudnia 1935 w Cieszynie) – ksiądz katolicki, długoletni proboszcz parafii rzymskokatolickiej i burmistrz w Skoczowie na Śląsku Cieszyńskim.

Jan Ewangelista Mocko
prałat
Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1866
Rudzica

Data i miejsce śmierci

10 grudnia 1935
Cieszyn

proboszcz parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Skoczowie
Okres sprawowania

1900-1935

burmistrz Skoczowa
Okres sprawowania

1923-1935

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

26 lipca 1891

Grób ks. Jana Ewangelisty Mocko na Wiślickim Kopcu

Życiorys edytuj

W 1885 został przyjęty na studia do Akademii Handlowej w Wiedniu, ale szybko przeniósł się na studia teologiczne do księży jezuitów w Innsbrucku. Święcenia kapłańskie przyjął 26 lipca 1891. 2 lutego 1900 objął probostwo w Skoczowie. Z jego inicjatywy została m.in. zbudowana nowa, obecna kaplica pw. św. Jana Sarkandra na Kaplicówce. Jego też staraniem powstał drugi cmentarz katolicki na Wiślickim Kopcu, zwany „nowym”. Ks. prałat Mocko poświęcił go 1 listopada 1923 r. Sam również spoczął na nim w grudniu 1935 r.[1]

Był aktywistą Związku Śląskich Katolików, od 20 maja 1920 r. przewodniczącym rady powiatowej tej partii[2]. W latach 1923-1935 sprawował urząd burmistrza Skoczowa. Urząd ten sprawował aż do śmierci. W 1924 roku doprowadził do pełnego zrównoważenia budżetu miasta. W 1928 wprowadził elektryczne oświetlenie. Zadbał o rozwój przestrzenny miasta, uporządkowanie ulic i ich upiększenie zielenią[3].

Przypisy edytuj

  1. Grzebielec Wojciech: Ta ziemia śląska niech im lekką będzie, w: „Kalendarz Skoczowski 1995, s. 159
  2. Pakuła Mirosław: Oblicze polityczne Skoczowa w 1922 r., w: „Kalendarz Skoczowski 1997, wyd. Towarzystwo Miłośników Skoczowa, Skoczów 1996, ISBN 83-90-38-68-3-6, s. 139-143
  3. Beskidzkie nekropolie: Skoczów, ul. Stalmacha ks. Jan Ewangelista Mocko - zasłużony proboszcz i burmistrz

Bibliografia edytuj

  • (b. aut.): Ks. Jan Ewangelista Mocko, w: „Kalendarz Skoczowski 1995”, Skoczów 1994, s. 112-113;