Jan Filipek (żołnierz)

oficer Wojska Polskiego

Jan Filipek (ur. 7 września 1888 w Sibicy, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – kapitan intendent Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Jan Filipek
kapitan intendent kapitan intendent
Data i miejsce urodzenia

7 września 1888
Sibica

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

19141934 i 1939-1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

3 pułk piechoty,
4 pułk piechoty Legionów,
1 Dywizja Piechoty Legionów,
2 Dywizja Piechoty Legionów
DOGen. Pomorze
Rejon Intendentury Toruń
Składnica Materiału Intendenckiego Toruń

Stanowiska

zarządca składnicy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Urodził się 7 września 1888 w Sibicy[1], w rodzinie Jana i Marianny z Gryczów[2]. Absolwent Szkoły Przemysłowej w Brnie. Członek „Sokoła”. We wrześniu 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich. Przydzielony do 15 kompanii 3 pułku piechoty. W 12 października 1914 roku awansował do stopnia chorążego[3]. W marcu 1915 roku objął dowództwo plutonu w 2. kompanii 3. pp II Brygady Legionów Polskich. 25 czerwca 1915 roku awansował do stopnia podporucznika[3]. Walczył m.in. pod Rarańczą i Rokitną. Z nieustalonych powodów został skreślony z listy oficerskiej LP i z dniem 6 lipca 1916 roku odkomenderowany do austriackiego pułku kolejowego w Kornenburgu. Służył w nim do 30 grudnia 1916 roku. Następnie wyreklamowany z wojska, pracował na kolei[3]. W listopadzie 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Skierowany do 4 pułku piechoty Legionów, w styczniu 1919 roku został oficerem rachunkowym w kompanii gospodarczej w 1 Dywizji Piechoty Legionów, a od 20 maja 1919 roku w 2. Dywizji Piechoty Legionów. Brał udział w akcji plebiscytowej w Cieszynie (26.07.1919 – 31.08.1920).

Po wojnie zweryfikowany jako kapitan administracji intendent (ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919), pełnił od 1 lutego do 1 grudnia 1921 roku zadania szefa Intendentury DOGen. Pomorze. W 1923 roku jako oficer nadetatowy VIII Okręgowego Zakładu Gospodarczego pełnił funkcję zastępcy kierownika Rejonu Intendentury Toruń[4]. W 1932 roku był zarządcą Składnicy Materiału Intendenckiego Toruń[5][1]. Z dniem 30 września 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Od 1930 roku inspektor Junackich Hufców Pracy[2].

W kampanii wrześniowej ewakuowany wraz z kierownictwem JHP na wschód. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku i między 11 a 12 kwietnia 1940 roku przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[6] – lista wywózkowa 22/2, poz. 80, nr akt 2031[7] z 9.04.1940. Został zamordowany między 13 a 14 kwietnia 1940 roku przez NKWD w lesie katyńskim[6]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943 roku, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 07.05.1943. Przy szczątkach znaleziono trzy karty pocztowe i listę adresów[8].Figuruje na liście AM-202-1321 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 01321. W Archiwum Robla znajduje się niedatowana lista jeńców (z imionami i imionami ojców) znaleziona przy szczątkach Konstantego Zachert-Olszyca, na której znajduje się nazwisko Filipka (pakiet 02567-07). Nazwisko Filipka znajduje się na liście ofiar (pod nr 1321) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 115 i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 124 z 1943 roku. Ostatnie wiadomości od Filipka otrzymała żona w liście z 20.11.1939 roku z obozu kozielskiego.

Mieszkał w Warszawie. Żonaty z Michaliną[9], miał dwoje dzieci[2].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-02-09]..
  2. a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 137.
  3. a b c Lista Starszeństwa Oficerów Legionów Polskich, W dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (17 kwietnia 1917), 1917, s. 13.
  4. a b Rocznik Oficerski 1923, MSWojsk., s. 1269, 1301, 1318.
  5. a b Rocznik Oficerski, 1932, s. 371, 886.
  6. a b УБИТЫ В КАТЫНИ, 2015, s. 756.
  7. Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 643.
  8. Amtliches Material zum Massenmord von Katyn, 1943, s. 202.
  9. na podstawie zdjęcia http://www.muzeumkatynskie.pl/pl/150/13443/mediateka.html
  10. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  11. M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  12. wg wtórnego źródła Katyń, Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000, odznaczony został trzykrotnie.
  13. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia edytuj