Jan Hopliński

Jan Hopliński (ur. 19 czerwca 1887 w Bohorodczanach, zm. 19 stycznia 1974 w Krakowie) - malarz, technolog malarstwa.

Życiorys edytuj

Był 12 dzieckiem Jana Burdzińskiego i Anny Makłowicz. Ojciec Jan Burdziński syn Wincentego i Zofii Pietraszkiewicz był piekarzem. Matka Anna Burdzińska z domu Makłowicz, córka Isidora i Teodory z Małkowskich. Do szkoły podstawowej uczęszczał w Bohorodczanach. W roku 1900 rozpoczął naukę w gimnazjum w Kołomyi. Potem przebywał na Pokuciu, gdzie zajmował się folklorem i zbieraniem przedmiotów antycznych (obrazów, wykopalisk, mebli, druków itp.), przy czym poddawał je prymitywnym zabiegom konserwacji. Równocześnie malował. W roku 1911 przeniósł się do Krakowa, gdzie został przyjęty do Akademii Sztuk Pięknych jako uczeń nadzwyczajny, a od roku 1912 jako uczeń zwyczajny u prof. Dębickiego na wydziale malarstwa. Otrzymał kilka nagród na wystawach dorocznych, a w roku 1914 stypendium na wyjazd do Paryża. Wojna spowodowała pozostanie w Krakowie, gdzie kontynuował studia na Akademii. Od roku 1914 do końca wojny prowadził prywatną szkołę rysunku i malarstwa w Krakowie. W roku 1918 objął posadę nauczyciela rysunków w dwu gimnazjach we Włocławku. W roku 1920 otrzymał nominację na bibliotekarza i kustosza Biblioteki i Galerii ASP w Krakowie. W roku 1923 rozpoczął wykłady i ćwiczenia z Technologii i Technik Malarskich w Akademii Sztuk Pięknych.

W roku 1934 zmienia oficjalnie nazwisko Burdziński na nazwisko Hopliński. W roku 1935 habilitował się na docenta technologii malarskiej i technik malarskich. 28 czerwca 1948 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym ASP.

Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXIII-24-21)^[1].

Prace malarskie (głównie portrety) edytuj

Prof. Dębickiego 1919 r.
Własny 1919 r.
Ojca 1922 r.
Harcerza 1930 r.
Żony Heleny 1934 r.
Siostry żony Anieli S. 1934 r.
Amerykanina 1939 r.
Syna z imadłem 1939 r.
Żony na tle wnętrza 1940 r.
Piwonie z Japonką 1942 r.

oraz wiele innych portretów i autoportretów.

Publikacje edytuj

Farby i spoiwa malarskie, Kraków 1927.
Technologia malarska – techniki malarskie, Kraków 1934.

Ordery i odznaczenia edytuj

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1957)
Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)^[2]
Medal 10-lecia Polski Ludowej (18 lutego 1955)^[3]
Brązowy Medal Za Długoletnią Służbę (1938)
Srebrny Medal Za Długoletnią Służbę (1938)

Przypisy edytuj

↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2021-01-29] .
↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.
↑ M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

[1] Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2021-01-29] .

[2] M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.

[3] M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

[1]

[2]

[3]