Jan Stanisław Kątski
Jan Stanisław Kątski herbu Brochwicz (ur. ok. 1685, zm. w październiku 1727) – generał major wojsk koronnych od 1720 roku, generał artylerii koronnej w latach 1726-1727, miecznik koronny w latach 1722-1727, starosta podolski w latach 1710-1727[1], starosta urzędowski, literat.
 Portret autorstwa Louisa de Silvestre | |
 Brochwicz | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1685 |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Urszula Denhoff |
| Żona |
Wiktoria Szczuka |
| Dzieci |
Marianna |
Życiorys edytuj
Syn Marcina Kazimierza Kątskiego i Urszuli Denhoff. Studiował za granicą i służył w armii francuskiej Ludwika XIV. Na początku 1702 zaczął służbę w Kamieńcu Podolskim jako kapitan artylerii koronnej, gdzie w maju awansował na majora. Brał udział w wojnie północnej. W 1710 został pułkownikiem piechoty i stanął na czele regimentu. W latach 1712–1715 znów przebywał za granicą. Po powrocie do kraju wziął udział w konfederacji tarnogrodzkiej. W 1716 został pułkownikiem artylerii koronnej. W 1720 wybrany został posłem na sejm z województwa podolskiego a także 25 września mianowany generałem majorem. W 1722 został miecznikiem wielkim koronnym. Był wicemarszałkiem Trybunału Głównego Koronnego w 1724 roku[2]. Dnia 16 marca 1726, idąc w ślady ojca, został po Rybińskim generałem artylerii koronnej.
Córka Marianna z małżeństwa z Wiktorią Szczuką wyszła za mąż za Eustachego Potockiego.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Edmund Rabowicz i Paweł Stok: Kątski Jan Stanisław h. Brochwicz (ok. 1685—1727). [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. XII, cz. 2. Wrocław — Warszawa — Kraków : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1966—1967, s. 314–315.
- Mała Encyklopedia Wojskowa. 1967. Wydanie I.