Jan Kiesselhuth i Konrad

Jan Kiesselhuth i Konradzasadźcy i pierwsi dziedziczni wójtowie miasta Bydgoszczy.

Byli z pochodzenia Niemcami, którzy prawdopodobnie spolonizowali się. Wywodzili się z dolnoniemieckiego obszaru językowego, na co wskazuje brzmienie nazwiska zbliżone do dolnoniemieckiej formy Kettelhodt. Wielu badaczy wskazuje również na Ziemię chełmińską (Prusy Zakonne), jako obszar z którego się wywodzili[1]. Nie można wykluczyć, iż pochodzili z rodu szlacheckiego.

Janowi Kiesselhuth oraz jego towarzyszowi Konradowi, król Kazimierz Wielki przywilejem lokacyjnym wystawionym w Brześciu Kujawskim w dniu 19 kwietnia 1346 r. nadał „pewną równinę u stóp grodu powszechnie zwanego Bydgoszczą, nie zajętą i opuszczoną, dla założenia czy zasadzenia tam miasteczka lub miasta, posiadającego i przestrzegającego prawa niemieckiego magdeburskiego, które to miasto winno nazywać się Kunigesburg”. W przywileju tym ocenieni zostali jako „mężowie” odznaczający się „niezwykłą mądrością i przezornością”. Na mocy przywileju królewskiego Jan Kiesselhuth i Konrad oraz ich prawni spadkobiercy obojga płci otrzymali dziedzicznie wójtostwa i związane z tym szerokie uprawnienia przynoszące również duże korzyści materialne.

Ich działalność jako wójtów bydgoskich nie jest znana, lecz skutki ich pracy były trwałe i owocne, gdyż lokacja Bydgoszczy udała się. Miasto rozwijało się, co potwierdzają zarówno wzmianki w źródłach pisanych, jak i badania archeologiczne na terenie Starego Miasta w Bydgoszczy[2]. Zmarli prawdopodobnie w II połowie XIV wieku, zaś wójtostwo sprzedali, gdyż w 1364 r. wzmiankowany jest jako wójt bydgoski niejaki Hemplo, a w 1375 r. - Jan. Na początku XV wieku dobra ziemskie należące do wójtostwa bydgoskiego przejął król Władysław Jagiełło, który uposażył nimi miejscowe starostwo[3].

Przypisy edytuj

  1. Maciejewski Jacek: Lokacja miasta Bydgoszczy. [w.] Bydgoszcz 650 lat praw miejskich. Zbiór artykułów pod red. Maksymiliana Grzegorza i Zdzisława Biegańskiego. Bydgoszcz 1996. ISBN 83-7096-175-4
  2. Dygaszewicz Elżbieta: Skrawki wykopanej historii. [w.] Kalendarz Bydgoski 2010
  3. Łbik Lech: Dziedziczne wójtostwo - ważny epizod z dziejów średniowiecznej Bydgoszczy. [w.] Kronika Bydgoska XVIII 1996. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy 1997

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj

  • Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom I. Bydgoszcz 1994, str. 64, 68