Jan Kobuszewski
polski aktor filmowy i teatralny
Jan Kobuszewski (ur. 19 kwietnia 1934 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy, artysta kabaretowy.
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 19 kwietnia 1934 Warszawa | |
| Zawód | aktor, artysta kabaretowy | |
| Współmałżonek | Hanna Zembrzuska | |
| Lata aktywności | 1953–2013 | |
| Zespół artystyczny | ||
| Teatr Kwadrat w Warszawie | ||
| Odznaczenia | ||
      
| ||
Spis treści
ŻyciorysEdytuj
Jan Kobuszewski z żoną Hanną Zembrzuską-Kobuszewską u Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, 10 stycznia 2007
Urodził się w domu przy ul. Nadwiślańskiej 3 na warszawskim Nowym Bródnie. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza, uczęszczał do Państwowej Szkoły Dramatycznej Teatru Lalek[1].
Dwukrotnie zdawał do PWST w Warszawie, którą ukończył w 1956. Aktor warszawskich teatrów Młodej Warszawy (1956–1957), Klasycznego (1957–1958), Polskiego (1958–1964), Wielkiego (1964–1969), Polskiego (1969–1975) oraz Teatru Nowego w Łodzi (1975–1976) i Teatru Kwadrat w Warszawie (1976–2013).
Związany z ZAKR oraz kabaretami Dudek i Olgi Lipińskiej. Wystąpił w ok. 2 tysiącach programów telewizyjnych. Współgospodarz (razem z Janem Kociniakiem) pierwszego cyklicznego, satyrycznego programu telewizyjnego Wielokropek (od 1963). Także odtwórca roli tytułowej w pierwszym polskim serialu telewizyjnym Barbara i Jan. Narrator popularnego cyklicznego, humorystycznego programu telewizyjnego Bajka dla dorosłych. Dziadek Jacek Maria Poszepszyński ze słuchowiska radiowego Rodzina Poszepszyńskich. W latach 1997–2002 na antenie telewizji Polsat współprowadził, razem z Jerzym Petersburskim jr., program rozrywkowy Macie, co chcecie.
W 1956 zawarł związek małżeński z Hanną Zembrzuską, mają jedną córkę[2]. Jest wujem aktora Wiktora Zborowskiego. O jego młodości można przeczytać w książce Humor w genach, napisanej przez jego siostrę Hannę Zborowską z Kobuszewskich. W 2008 ukazał się wywiad-rzeka, przeprowadzony przez Roberta Mirosława Łukaszuka, zatytułowany Jan Kobuszewski. Patrzę w przyszłość (i przeszłość) z uśmiechem i radością...[3].
FilmografiaEdytuj
Filmy fabularne (kinowe i telewizyjne)Edytuj
| Rok | Tytuł | Rola | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1955 | Godziny nadziei | Francuz | wojenny, reżyseria: Jan Rybkowski |
| 1956 | Warszawska syrena | rybak | baśniowy, reżyseria: Tadeusz Makarczyński, Stanisław Bareja |
| 1957 | Ewa chce spać | Marian, kochanek Biernackiej - mieszkanki hotelu robotniczego | komedia, reżyseria: Tadeusz Chmielewski |
| 1958 | Kalosze szczęścia | plutonowy Franek „Ważny” | fantasy, reżyseria: Antoni Bohdziewicz |
| 1959 | Zamach | konspirant Jurek | wojenny, reżyseria: Jerzy Passendorfer |
| 1960 | Szczęściarz Antoni | szewc Fijałkowski | komedia, reżyseria: Halina Bielińska, Włodzimierz Haupe |
| Ostrożnie Yeti | więzień-skrzypek | komedia, reżyseria: Andrzej Czekalski | |
| 1961 | Anatomia morderstwa (film 1959) | Paul Biegler (polski dubbing) | kryminalny, reżyseria dubbingu: Zofia Dybowska-Aleksandrowicz |
| Złoto | kelner | psychologiczny, reżyseria: Wojciech Jerzy Has | |
| Kwiecień | Paweł | psychologiczny, reżyseria: Witold Lesiewicz | |
| 1962 | Klub kawalerów | Nieśmiałowski | komedia, reżyseria: Jerzy Zarzycki |
| Jadą goście jadą... | Firydus, celnik kontrolujący bagaż | komedia, reżyseria: Romuald Drobaczyński | |
| 1963 | Żona dla Australijczyka | dostawca z delikatesów | komedia, reżyseria: Stanisław Bareja |
| Smarkula | taksówkarz | komedia, reżyseria: Leonard Buczkowski | |
| Naprawdę wczoraj | barman na bankiecie | psychologiczny, reżyseria: Jan Rybkowski | |
| 1965 | Zawsze w niedziele. Niedziela druga | Ziobro, trener Piotra | sportowy, reżyseria: Ryszard Ber |
| 1966 | Piekło i niebo | scenarzysta | komedia fantasy, reżyseria: Stanisław Różewicz |
| Nowy pracownik | lekarz zakładowy | obyczajowy, reżyseria: Jerzy Ziarnik | |
| 1967 | Zmartwychwstanie Offlanda | sierżant Drue | komedia, reżyseria: Jerzy Zarzycki |
| 1969 | Nowy | lekarz zakładowy | obyczajowy, reżyseria: Jerzy Ziarnik |
| 1970 | Pogoń za Adamem | dystrybutor filmów w Ameryce Południowej | psychologiczny, reżyseria: Jerzy Zarzycki |
| 1971 | Niebieskie jak Morze Czarne | kabareciarz | komedia, reżyseria: Jerzy Ziarnik |
| Kłopotliwy gość | lekarz w PZMC | komedia, reżyseria: Jerzy Ziarnik | |
| 1972 | Poszukiwany, poszukiwana | hydraulik | komedia, reżyseria: Stanisław Bareja |
| 1974 | Nie ma róży bez ognia | listonosz w willi | komedia, reżyseria: Stanisław Bareja |
| 1976 | Brunet wieczorową porą | kierowca MPO przewożący śnieg | komedia, reżyseria: Stanisław Bareja |
| 1978 | Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy | tajniak Mańkowski | musical, reżyseria: Janusz Rzeszewski, Mieczysław Jahoda |
| 1979 | ...Cóżeś ty za pani... | Jan Dobosz | wojenny, reżyseria: Tadeusz Kijański |
| 1982 | Miłość ci wszystko wybaczy | komik Tadeusz | biograficzny, reżyseria: Janusz Rzeszewski |
| 1983 | Lata dwudzieste... lata trzydzieste... | Fuks | muzyczny, reżyseria: Janusz Rzeszewski |
| 1984 | Miłość z listy przebojów | Gustaw | musical, reżyseria: Marek Nowicki |
| 1985 | Mrzonka | Białoskórnik | komediodramat, reżyseria: Janusz Majewski |
| 1992 | Jacek i Placek | Narrator | animowany, reżyseria: Leszek Gałysz |
| 1998 | Złoto dezerterów | ojciec Habera | komedia, reżyseria: Janusz Majewski |
| 1999 | Przygody dobrego wojaka Szwejka | feldkurat Katz | satyryczny, reżyseria: Włodzimierz Gawroński |
| 2007 | Ryś | Ciemny, człowiek „Kredy” | komedia, reżyseria: Stanisław Tym |
| 2010 | Dr Charakter przedstawia | Profesor (głos) | animowany, reżyseria: Piotr Dumała |
Seriale telewizyjneEdytuj
| Rok | Tytuł | Rola | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1964 | Barbara i Jan | Jan Buszewski, fotoreporter w redakcji „Echa” | obyczajowy, reżyseria: Hieronim Przybył, Jerzy Ziarnik |
| 1966 | Wojna domowa | szef hydraulików (odcinek: 9) | komediowy, reżyseria: Jerzy Gruza |
| 1974 | Czterdziestolatek | Jasio, bufetowy w klubie sportowym (odcinek: 5) | komediowy, reżyseria: Jerzy Gruza |
| 1978 | Życie na gorąco | major Cuperly (odcinek: 6) | sensacyjny, reżyseria: Andrzej Konic |
| 1983-1989 | Przygód kilka wróbla Ćwirka | wszystkie postacie (głos) | animowany, reżyseria: różni |
| 1983 | Alternatywy 4 | kombinator mieszkaniowy (odcinki: 1-2) | komediowy, reżyseria: Stanisław Bareja |
| 1985 | 5 dni z życia emeryta | dozorca Józef Namiastka | obyczajowy, reżyseria: Edward Dziewoński |
| 1986 | Zmiennicy | złodziej „Ksywa” (odcinki: 12, 15) | komediowy, reżyseria: Stanisław Bareja |
| 1992 | Film pod strasznym tytułem | (głos; odcinki: 2-9, 11-13) | animowany, reżyseria: Leszek Gałysz |
| 1993 | Czterdziestolatek. 20 lat później | włamywacz Jasio (odcinek: 5) | komediowy, reżyseria: Jerzy Gruza |
| 1994-1997 | Sceny z życia smoków | (głos) | animowany, reżyseria: różni |
| 1997-1998 | Klan | fotograf | opera mydlana, reżyseria: różni |
| 1999-2000 | Graczykowie | Półpielec (odcinki: 5, 7, 10, 20-21, 37, 43) | komediowy, reżyseria: Ryszard Zatorski, Krzysztof Jaroszyński |
| 2005-2007 | Codzienna 2 m. 3 | Anatol Gawlik (odcinki: 12, 13, 14, 15, 17, 18, 31, 32, 33, 34, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 46, 47, 49, 50, 51, 52, 53, 57, 58, 59, 63, 64, 65, 67, 68, 69, 70, 71) | obyczajowy, reżyseria: różni |
| 2006 | U fryzjera | Błażej Grzegorz, dziadek Grzegorza (odcinek: 1) | sitcom, reżyseria: Wojciech Adamczyk |
| 2010 | Mała matura 1947 | potworny wujaszek (odcinek: 4) | obyczajowy, reżyseria: Janusz Majewski |
Dubbing (gry komputerowe)Edytuj
- 1999: Wrota Baldura (gra komputerowa) – narrator (zdarzenia w śnie)
- 2001: Baldur’s Gate II: Tron Bhaala (gra komputerowa) – Jan Jansen
Ordery, odznaczenia, nagrody i wyróżnieniaEdytuj
- polskie odznaczenia cywilne
- Złoty Krzyż Zasługi (1975)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979)
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1998)[4]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2012) za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy artystycznej[5][6]
- Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1981)
- Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2006)
- Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (2007)
- inne
- Złoty Ekran (1977)
- Złota Odznaka Honorowa Towarzystwa Polonia (1987)
- Superwiktor (2005)
PrzypisyEdytuj
- ↑ Joanna Kiwilszo. Historia praskich rodów: Rodzina Kobuszewskich. „Nowa Gazeta Praska”, 2015-05-27. ISSN 1234-6365.
- ↑ Tygodnik „Rewia” nr 41, 12 października 2016, s. 44-45
- ↑ Robert Mirosław Łukaszuk: Jan Kobuszewski. Patrzę w przyszłość (i przeszłość) z uśmiechem i radością.... Edycja Świętego Pawła, 2008. ISBN 978-83-7424-420-6.
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 kwietnia 1998 r. o nadaniu orderów (M.P. z 1998 r. nr 20, poz. 303, pkt 9.)
- ↑ Odznaczenia państwowe w Święto Niepodległości. prezydent.pl, 11 listopada 2012. [dostęp 2012-11-11].
- ↑ M.P. z 2013 r. poz. 251
Linki zewnętrzneEdytuj
- Jan Kobuszewski w bazie filmpolski.pl
- Jan Kobuszewski w bazie e-teatr.pl
- Jan Kobuszewski w bazie IMDb (ang.)
- Jan Kobuszewski w bazie Filmweb
- Jan Kobuszewski w serwisie Culture.pl
- Jestem stanowczy i uparty – rozmowa z aktorem w bazie e-teatr.pl
- Jan Kobuszewski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”