Jan Kubin (generał)
Jan Kubin[1] (ur. 19 grudnia 1876 w Krakowie, zm. 13 sierpnia 1927 w Wilnie) – generał brygady Wojska Polskiego.
| ||
 generał brygady
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 19 grudnia 1876 Kraków | |
| Data i miejsce śmierci | 13 sierpnia 1927 Wilno | |
| Przebieg służby | ||
| Lata służby | do 1927 | |
| Siły zbrojne | .png){kind=small} Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
| |
| Jednostki | Generalny Inspektorat Jazdy Dowództwo Okręgu Korpusu Nr V Inspektoratu Armii Nr IV XVII Brygada Kawalerii 3 Samodzielna Brygada Kawalerii | |
| Stanowiska | szef sztabu Generalnego Inspektoratu Jazdy szef sztabu okręgu korpusu I oficer sztabu dowódca brygady kawalerii | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka | |
| Odznaczenia | ||
| ||
ŻyciorysEdytuj
Jan Kubin urodził się 19 grudnia 1876 roku w Krakowie, w rodzinie Ernesta i Anny z domu Wening[2]. Był uczniem gimnazjum (1886–1894) oraz słuchaczem Akademii Wojskowej w Wiener Neustadt (1894–1897) i Akademii Sztabu Generalnego w Wiedniu (1901–1903). Od 1897 podporucznik i oficer zawodowy kawalerii cesarskiej i królewskiej armii. W 1911 służył w 6 pułku ułanów Austro-Węgier. W I wojnie światowej walczył na froncie rosyjskim i rumuńskim.
W grudniu 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego. Grudzień 1918 – czerwiec 1919 dowódca powiatu wojskowego Bielsko-Biała. W czasie wojny z bolszewikami zajmował kolejno stanowiska służbowe:
- adiutanta II Brygady Jazdy od 1 czerwca 1919
- adiutanta Grupy gen. Józefa Lasockiego
- szefa sztabu Grupy gen. Józefa Lasockiego od 1 sierpnia 1919
- szefa sztabu 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej
- zastępcy dowódcy 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej
- szefa sztabu 8 Dywizji Piechoty od 18 stycznia 1920
- szefa sztabu Grupy gen. Józefa Lasockiego
- szefa sztabu 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej od 6 kwietnia 1920
- szefa sztabu 1 Armii od 8 maja 1920
- w dyspozycji Naczelnego Dowództwa od 1 sierpnia 1920
- szefa sztabu Grupy Nadwiślańskiej od 16 sierpnia 1920
- szefa sztabu 4 Armii
9 maja 1921 roku przydzielony został do Inspektoratu Armii Nr II generała broni Tadeusza Rozwadowskiego na stanowisko szefa sztabu Generalnego Inspektoratu Jazdy[3][4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii)[5]. Następnie był szefem sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu nr V w Krakowie, pozostając oficerem nadetatowym 8 pułku ułanów[6]. 27 września 1923 roku został przydzielony do Inspektoratu Armii Nr IV w Krakowie na stanowisko I oficera sztabu[7]. Z dniem 1 czerwca 1924 roku mianowany został dowódcą XVII Brygady Kawalerii w Hrubieszowie[8], a z dniem 1 grudnia tego samego roku – dowódcą 3 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Wilnie[9][10].
1 grudnia 1924 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek Ministra Spraw Wojskowych generała dywizji Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 10. lokatą w korpusie generałów[11]. Z dniem 1 kwietnia 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia. Z dniem 31 maja 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku[12]. Osiadł w Wilnie. Tam zmarł 13 sierpnia 1927 roku.
AwanseEdytuj
Ordery i odznaczeniaEdytuj
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie (po raz 1 i 2 w 1922[14])
PrzypisyEdytuj
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1689. W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Jan I Kubin” w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie Jana II Kubina.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 182.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 23 lipca 1921 roku, s. 1229 tu błędnie podano, że miał objąć stanowisko oficera Sztabu Generalnego Inspektoratu Jazdy.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 29 października 1921 roku, s. 1492 sprostowano błąd w nazwie stanowiska, na które został wyznaczony.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 153.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 93, 615, 675.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 584.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 53 z 5 czerwca 1924 roku, s. 309.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 125 z 28 listopada 1924 roku, s. 704.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 82, 119.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 730.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 70, 88.
- ↑ Awans majowy w c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 100 z 3 maja 1911.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 14 kwietnia 1922 roku, s. 314.
BibliografiaEdytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 1 A-Ł. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1998. ISBN 83-87103-55-1.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.