Jan z Szanghaju i San Francisco
Jan (Maksymowicz) z Szanghaju i San Francisco, św. Jan Cudotwórca (ur. 4 czerwca?/16 czerwca 1896 w Adamowce koło Charkowa, zm. 2 lipca 1966 w Seattle) – święty Cerkwi prawosławnej, asceta i hierarcha Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji, działający w połowie XX wieku w Rosji, Chinach i Stanach Zjednoczonych. Był poważanym pasterzem i ojcem duchowym o znacznej reputacji, szaleńcem bożym (rodzaj prawosławnego mistyka) i cudotwórcą (tytuł przypisywany świętym prawosławnym, którzy wsławili się wieloma cudami). Przypisywano mu dar jasnowidzenia, prorokowania i uzdrawiania.
| Michaił Maksymowicz | |
| Arcybiskup San Francisco | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
16 czerwca 1896 |
| Data i miejsce śmierci |
2 lipca 1966 |
| Miejsce pochówku | |
| Arcybiskup San Francisco | |
| Okres sprawowania |
1963–1966 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
1926 |
| Diakonat |
koniec lat 20. |
| Prezbiterat |
koniec lat 20. |
| Chirotonia biskupia |
1934 |
| Data konsekracji |
1934 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Miejsce | |||||||||
| Konsekrator | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Życiorys edytuj
Urodził się w 1896 we wsi Adamowka w guberni charkowskiej jako Michał Maksymowicz, w tej samej rodzinie, co święty Jan z Tobolska, którego w pewnych aspektach przypominał. Od 1907 do 1914 uczęszczał do szkoły wojskowej w Połtawie, w 1918 ukończył prawo w Cesarskim Uniwersytecie w Charkowie. W 1921 emigrował wraz z rodziną do Belgradu, gdzie w 1925 w Uniwersytecie Belgradzkim ukończył studia teologiczne. W 1926 został postrzyżony na mnicha w monasterze Miljkov i wyświęcony kilka lat później na kapłana prawosławnego otrzymując imię Jan po swoim świętym krewniaku. Przez kilka lat pracował jako nauczyciel, a w 1934 został ordynowany biskupem prawosławnej diecezji Szanghaju.
W Szanghaju biskup Jan kontynuował budowę soboru i starał się pogodzić wspólnotę prawosławną podzieloną ze względów etnicznych. Zaangażował się też w działalność w istniejących instytucjach charytatywnych i osobiście założył sierociniec i dom dla dzieci ubogich. Wtedy właśnie po raz pierwszy stał się znany dla cudów przypisywanych jego modlitwie, a jako osoba publiczna nie mógł już do końca ukrywać ascetycznego trybu życia jaki prowadził. Mimo że w czasie japońskiej okupacji z powodów duszpasterskich zignorował polecenie opuszczenia Szanghaju, władze japońskie nie czyniły mu przeszkód działalności. Jako jedyny prawosławny biskup w Chinach który odmówił podporządkowania się Cerkwi rosyjskiej pozostającej pod wpływami władz ZSRR, w 1946 został podniesiony do godności arcybiskupa przez Święty Synod Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej Poza Granicami Rosji.
Kiedy w Chinach do władzy doszli komuniści, wspólnota rosyjska w Chinach została zmuszona do opuszczenia kraju – początkowo osiedlając się w obozie dla uchodźców na filipińskiej wyspie Tubabao, następnie w Stanach Zjednoczonych i Australii. Arcybiskup Jan udał się osobiście do Waszyngtonu, by upewnić się, że jego lud otrzyma pozwolenie na osiedlenie się w Ameryce.
W 1951 Jan został arcybiskupem Europy Zachodniej z siedzibą w Paryżu, a następnie w Brukseli. Dzięki jego pracy nad żywotami świętych prawosławie poznało i otoczyło kultem wielu świętych Zachodu sprzed schizmy. Kontynuował też pracę charytatywną i duszpasterską rozpoczętą w Szanghaju.
W 1963 Święty Synod wybrał go arcybiskupem San Francisco. Tu także znalazł on podzieloną wspólnotę i nieukończoną katedrę. Chociaż ukończył jej budowę i doprowadził do częściowego pojednania we wspólnocie, stał się przedmiotem ataku swoich wrogów politycznych, którzy posunęli się do oskarżenia go o malwersacje finansowe przy budowie katedry. Został z tych zarzutów oczyszczony, ale stały się one dla niego powodem wielkiej troski w późnych latach życia. Jako biskup sprzyjał też działalności mnicha Serafina (Rose'a).
2 lipca 1966 (19 czerwca kalendarza juliańskiego) biskup Jan zmarł w Seattle – miał przepowiedzieć miejsce i czas swojej śmierci. Został pochowany pod ołtarzem soboru, którą zbudował w San Francisco, poświęconym Ikonie Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość”. W 1994 w dwudziestą ósmą rocznicę śmierci został kanonizowany przez Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji. Jego niezabalsamowane zwłoki, nieprzejawiające jednak śladów rozkładu, spoczywają obecnie w relikwiarzu w nawie katedry.
Linki zewnętrzne edytuj
- Artykuł w Orthodox Wiki
- Sylwetka świętego w cerkiew.pl. [zarchiwizowane z tego adresu].
- Książka św. Jana Maksymowicza Prawosławny kult Maryi, Bożej Rodzicielki. monasterujkowice.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-03)].