Jan Niedziołek
Jan Stanisław Niedziołek[1] (ur. 16 grudnia 1894 roku w Lipniku, zm. 2 stycznia 1971 w Leamington Spa) – porucznik żandarmerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 Jan Niedziołek (przed 1934) | |
 porucznik żandarmerii
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
2 stycznia 1971 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
Dywizjon Szkolny Żandarmerii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujJan Stanisław Niedziołek urodził się 16 grudnia 1894 roku w Lipniku jako syn Franciszka i Marii z d. Janic[2]. W roku 1910 wstąpił do Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[3]. 30 września 1914 roku w szeregach 2 pułku piechoty Legionów Polskich wyruszył na front[4]. 21 grudnia 1914 roku został ranny[4]. Po wyleczeniu został przydzielony do 3 pułku piechoty Legionów Polskich[4]. Po bitwie pod Rarańczą (15–16 lutego 1918 roku) pełni służbę w 16 pułku Strzelców Polskich. 11 maja 1918 roku w bitwie pod Kaniowem dostał się do niewoli niemieckiej[4]. Przebywał w obozie jeńców w Parchim, w Meklemburgii[4].
17 lutego 1919 roku powrócił do kraju i zameldował się w Komendzie Miasta Warszawy, gdzie otrzymał przydział do żandarmerii. Służąc w żandarmerii awansował na chorążego[4]. 15 lipca 1927 roku Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1927 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii, a Minister Spraw Wojskowych wcielił do kadry oficerów żandarmerii z równoczesnym przydziałem do Dywizjonu Szkolnego Żandarmerii w Grudziądzu[5][6]. 15 sierpnia 1929 roku został awansowany na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1929 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[7]. Od stycznia 1930 roku, po przeformowaniu Dyonu Szkolnego Żandarmerii w Centrum Wyszkolenia Żandarmerii, pełnił w nim służbę na stanowisku instruktora 4 kompanii szkolnej[8]. 28 stycznia 1931 roku został przeniesiony do 5 dywizjonu żandarmerii w Krakowie[9][10].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7413 – 17 maja 1922[11][2][12]
- Krzyż Niepodległości – 1931
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[3]
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”[3]
Przypisy
edytuj- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 270 sprostowano imię porucznika Niedziołka z „Jan” na „Jan Stanisław”.
- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ a b c Kolekcja VM ↓, s. 3.
- ↑ a b c d e f Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 209, 217.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 672, 678.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 15 sierpnia 1929 roku, s. 281.
- ↑ Jan Suliński, Historia szkół Żandarmerii w latach 1918-1995. Rys historyczno-organizacyjny, Warszawa 1996, s. 26.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 21.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 291, 793.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 15.
- ↑ Wykaz odznaczonych orderem wojskowym „Virtuti Militari“ V kl. oficerów i szeregowych z b. 3-go pułku piechoty Legjonów Polskich., „Żołnierz Polski” (27 (306)), zbrojownia.cbw.wp.mil.pl, 2 lipca 1922, s. 15 [dostęp 2025-06-11] (pol.).
Bibliografia
edytuj- Niedziołek Jan. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.66-5839 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-20].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2025-06-10].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Tadeusz Wawrzyński, Oficerowie żandarmerii Kawalerowie Krzyża i Medalu Niepodległości, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 24 z 2001 roku.
- Jan Stanisław Niedziołek, Wykaz Legionistów Polskich 1914-1918, Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku [1].