Jan Niedziołek
Jan Stanisław Niedziołek[1] (ur. 16 grudnia 1894 roku w Lipniku, zm. ?) – porucznik żandarmerii Wojska Polskiego.
| ||
 porucznik żandarmerii
| ||
| Data urodzenia | 16 grudnia 1894 | |
| Przebieg służby | ||
| Siły zbrojne | Legiony Polskie Wojsko Polskie | |
| Jednostki | Dywizjon Szkolny Żandarmerii Centrum Wyszkolenia Żandarmerii 5 Dywizjon Żandarmerii | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka | |
| Odznaczenia | ||
   
| ||
ŻyciorysEdytuj
Jan Stanisław Niedziołek urodził się 16 grudnia 1894 roku w Lipniku. W roku 1910 wstąpił do Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. 30 września 1914 roku w szeregach 2 pułku piechoty Legionów Polskich wyruszył na front. 25 stycznia 1915 roku został ranny. Po wyleczeniu został przydzielony do 3 pułku piechoty Legionów Polskich. Po bitwie pod Rarańczą (15–16 lutego 1918 roku) pełni służbę w 16 pułku Strzelców Polskich. 11 maja 1918 roku w bitwie pod Kaniowem dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w obozie jeńców w Parchim, w Meklemburgii.
17 lutego 1919 roku powrócił do kraju i zameldował się w Komendzie Miasta Warszawy, gdzie otrzymał przydział do żandarmerii. Służąc w żandarmerii awansował na chorążego. 15 lipca 1927 roku Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1927 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii, a Minister Spraw Wojskowych wcielił do kadry oficerów żandarmerii z równoczesnym przydziałem do Dywizjonu Szkolnego Żandarmerii w Grudziądzu[2][3]. 15 sierpnia 1929 roku został awansowany na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1929 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[4]. Od stycznia 1930 roku, po przeformowaniu Dyonu Szkolnego Żandarmerii w Centrum Wyszkolenia Żandarmerii, pełnił w nim służbę na stanowisku instruktora 4 kompanii szkolnej[5]. 28 stycznia 1931 roku został przeniesiony do 5 dywizjonu żandarmerii w Krakowie[6][7].
Ordery i odznaczeniaEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 270 sprostowano imię porucznika Niedziołka z „Jan” na „Jan Stanisław”.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 209, 217.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 672, 678.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 15 sierpnia 1929 roku, s. 281.
- ↑ Jan Suliński, Historia szkół Żandarmerii w latach 1918-1995. Rys historyczno-organizacyjny, Warszawa 1996, s. 26.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 21.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 291, 793.
BibliografiaEdytuj
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Tadeusz Wawrzyński, Oficerowie żandarmerii Kawalerowie Krzyża i Medalu Niepodległości, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 24 z 2001 roku.
- Jan Stanisław Niedziołek, Wykaz Legionistów Polskich 1914-1918, Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku [1].