Jan Paweł Cellary
Jan Paweł Cellary (data urodzenia nieznana, zm. w 1664) – polski generał wojsk koronnych (pochodzenia włoskiego)[1]. Dowodził wojskami polskimi podczas Potopu szwedzkiego.
| generał major | |
| Data śmierci | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy | |
Syn Piotra, kupca krakowskiego, pochodzącego z włoskiej rodziny z Mediolanu i Anny, córki lekarza Jerzego Pipana. Miał brata Andrzeja[2]. Jan Paweł Cellary był w 1654 i w 1656-57 komendantem wojskowym Jasnej Góry, w latach 1658-59 - Torunia, w 1656 - Warszawy, a w latach 1662-64 - Krakowa. W 1658 mianowany generałem wojsk koronnych[1]. W nagrodę za zasługi wojenne w 1662 otrzymał od Sejmu indygenat[2].
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Cellary Jan Paweł, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2020-12-18].
- ↑ a b Poczet Krakowski (pol.), dostęp 17.12.2020