Jan Roberts
Jan Roberts OSB (ur. ok. 1576 w Trawsfynydd, zm. 10 grudnia 1610 w Tyburn[1]) – święty Kościoła katolickiego, walijski męczennik, duchowny, ofiara prześladowań antykatolickich okresu reformacji[2].
| prezbiter i męczennik | |
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 1576 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja |
25 grudnia 1929 |
| Kanonizacja |
25 października 1970 |
| Wspomnienie |
10 grudnia |
Pochodził z katolickiej rodziny Jana i Anny zamieszkujących w Marionetsheire (historycznym hrabstwie północnej Walii)[2][1]. Mimo wyznania rodzice uczestniczyli w protestanckich obrzędach. Jan Roberts uczęszczał do St John’s College w Oksfordzie, później studiował prawo na londyńskim Inns of Court[2][1]. Przebywając od 1598 roku w Paryżu, gdzie kontynuował naukę, złożył katolickie wyznanie wiary[2][1]. W Valladolid, (18 października 1598 roku[1]) został przyjęty do Zakonu Świętego Benedykta i wysłany do nowicjatu w Santiago de Compostela[2]. Profesję zakonną złożył w dwa lata później, a w 1602 roku przyjął święcenia kapłańskie[1][2]. 26 grudnia tegoż roku wysłany został do Anglii i wkrótce (kwietniu 1603 roku) aresztowany[1][2]. W związku z zaprzysiężeniem na króla Jakuba I Stuarta ogłoszono amnestię, która objęła także Jana Robertsa[2]. Po uwolnieniu wyjechał na kontynent i uczestniczył w założeniu w Douai nowego domu zakonu[2]. Gdy w Londynie wybuchła epidemia zajmował się pomocą potrzebującym[2]. Powtórnie aresztowany został w drodze do Hiszpanii, gdzie miał wziąć udział w kapitule generalnej[2]. Po zwolnieniu z więzienia Gatehouse, w którym przebywał przez siedem miesięcy do lipca 1606 roku, przez 14 miesięcy przebywał ponownie w Hiszpanii[1][2]. Kolejne aresztowanie nastąpiło po powrocie do Anglii i dzięki interwencji ambasadora Francji w maju 1609 roku został wypuszczony na wolność i opuścił kraj[2]. Rok później, jak się okazało po raz ostatni, powrócił na wyspy, mimo iż był świadomy śmiertelnego zagrożenia w wypadku kolejnego zatrzymania[2][1]. Aresztowany w czasie sprawowania mszy 2 grudnia 1610 roku, postawiony został przed anglikańskim biskupem George’em Abbotem i w trzy dni później skazany na śmierć[2][1]. Wyrok wykonano 10 grudnia w Tyburn przez powieszenie i poćwiartowanie[1].
Relikwie Jana Robertsa zaginęły w czasie rewolucji francuskiej[1].
Beatyfikowany 25 grudnia 1929 roku przez papieża Piusa XI, a kanonizowany został w grupie Czterdziestu męczenników Anglii i Walii przez Pawła VI 25 października 1970 roku[3][2].
Wspominany jest w dzienną rocznicę śmierci.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l St. John Roberts. [dostęp 2011-02-19]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: 'Księga imion i świętych'. T. 3: H-Ł. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 250/251. ISBN 83-7097-464-3.
- ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 3: H-Ł. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 248/249. ISBN 83-7097-464-3.