Wikipedia

Jan Stanisław Ciechanowski

polski historyk

Jan Stanisław Ciechanowski (ur. 20 stycznia 1974 w Gdańsku) – polski historyk i nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor uczelni na Uniwersytecie Warszawskim, w latach 2010–2016 szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Jan Stanisław Ciechanowski
Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1974
Gdańsk

Szef Urzędu do Spraw Kombatantów
i Osób Represjonowanych
Okres

od 15 kwietnia 2010[1]
do 31 stycznia 2016

Poprzednik

Janusz Krupski

Następca

Jan Józef Kasprzyk (p.o.)

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Odznaka Honorowa Województwa Podlaskiego

Życiorys edytuj

Ukończył historię i stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie Warszawskim. W młodości publikował artykuły w czasopismach „Nowe Państwo”[2], „Karta”[3] i „Arcana”[4]. W 2005 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie rozprawy pt. Rzeczpospolita Polska wobec hiszpańskiej wojny domowej (1936–1939)[5]. Został następnie pracownikiem naukowym Ośrodka Badań nad Tradycją Antyczną w Polsce i Europie Środkowowschodniej UW (przekształconego najpierw w Instytut Badań Interdyscyplinarnych „Artes Liberales”, a następnie w Wydział „Artes Liberales” UW)[6]. Był stypendystą m.in. Programu Fulbrighta (w National Archives and Records Administration, 2002–2003), Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, Fundacji im. Stefana Batorego, a także rządów polskiego i hiszpańskiego.

Od 1999 do 2001 był urzędnikiem w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w administracji Jerzego Buzka. W latach 2000–2005 był sekretarzem Polsko-Brytyjskiej Komisji Historycznej do Spraw Dokumentacji Działalności Polskiego Wywiadu w II Wojnie Światowej i Jego Współdziałania z Wywiadem Brytyjskim, powołanej przez premierów Jerzego Buzka i Tony’ego Blaira[7]. W latach 2004–2005 pełnił funkcję zastępcy dyrektora sekretariatu prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Leona Kieresa.

W maju 2006 został zatrudniony w Urzędzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Był doradcą kierownika tej instytucji, następnie od października 2007 jego zastępcą. Po śmierci Janusza Krupskiego 15 kwietnia 2010 został pełniącym obowiązki kierownika tego urzędu. 1 lutego 2013 powołany na kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych[7] (od 2014, po zmianie nomenklatury, pełnił funkcję szefa tego urzędu). Odwołany z tego stanowiska 31 stycznia 2016.

Habilitował się w 2019 na Wydziale Historycznym UW w zakresie nauk humanistycznych[6]. W 2022 objął stanowisko profesora uczelni na UW. Został redaktorem naczelnym serii wydawniczej „Studia Polsko-Hiszpańskie” (w 2021) i czasopisma naukowego „Anuario Histórico Ibérico. Anuário Histórico Ibérico” (w 2022). W 2022 został również kierownikiem projektu badawczego dotyczącego relacji Zofii Lutosławskiej z Polski i Rosji dla hiszpańskiego dziennika „ABC” z lat 1915–1944[5].

Odznaczenia i wyróżnienia edytuj

W 2005, za zasługi dla upamiętniania polsko-brytyjskiej współpracy w czasie II wojny światowej, został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[8]. W 2012 wyróżniono go Odznaką Honorową Województwa Podlaskiego[9]. W 2015 otrzymał Medalion Pieta Miednoje 1940, przyznany przez Warszawskie Stowarzyszenie Rodzina Policyjna 1939 roku[10].

Publikacje edytuj

  • Azyl dyplomatyczny w poselstwie Rzeczypospolitej Polskiej w czasie hiszpańskiej wojny domowej (1936–1939), „Przegląd Historyczny”, vol. 91, nr 4, 2000, s. 551–584[11].
  • Pułkownik Jan Kowalewski – kontakty z władzami niemieckimi w czasie wojny, „Zeszyty Historyczne”, nr 144, 2003, s. 50–88[12].
  • Polscy ochotnicy po stronie narodowej w czasie hiszpańskiej wojny domowej (1936–1939), [w:] Jan Kieniewicz (red.), Studia polsko-hiszpańskie. Wiek XX, Ośrodek Badań nad Tradycją Antyczną, Warszawa 2004, s. 117–151.
  • Las relaciones entre la Polonia comunista y la República española en el exilio. Razones políticas de la misión de Manuel Sánchez Arcas en Varsovia (1946–1950), „Ayer”, nr 67, 2007, s. 49–79.
  • Podwójna gra. Rzeczpospolita Polska wobec hiszpańskiej wojny domowej 1936–1939, Fundacja Historia i Kultura, Warszawa 2014.
  • Portugalio, dziękujemy! Polscy uchodźcy cywilni i wojskowi na zachodnim krańcu Europy w latach 1940–1945, Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, Warszawa 2015.
  • Ewakuacja oficerów i pracowników Ekspozytury „300” Oddziału Informacyjno-Wywiadowczego Sztabu Naczelnego Wodza z Francji przez Hiszpanię i Portugalię do Wielkiej Brytanii (1942–1943). Stan badań, [w:] Tadeusz Dubicki (red.), Wywiad i kontrwywiad wojskowy II RP. Z działalności Oddziału II SG WP, t. IX, Wydawnictwo LTW, Łomianki 2019, s. 23–61.
  • Los movimientos migratorios polacos de carácter político durante la Segunda Guerra Mundial. Antecedentes, desarrollo y consecuencias, „Aportes. Revista de Historia Contemporánea”, vol. 35, nr 104, 2020, s. 63–96[13].
  • Uznawanie przez Hiszpanię rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie w latach 1945–1968. Historia pewnego mitu, „Dzieje Najnowsze”, vol. 53, nr 2, 2021, s. 91–113[14].
  • Czarna legenda Mirandy. Polacy w hiszpańskim obozie internowania w Miranda de Ebro 1940–1945, Oficyna Wydawnicza Rytm i Wydział „Artes Liberales” UW, Warszawa 2021.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Od 2010 jako p.o. kierownika, od 2013 jako kierownik, od 2014 jako szef urzędu.
  2. ↑ Jan Stanisław Ciechanowski, Ocalić Hiszpana. Polscy dyplomaci uratowali 350 frankistów, „Nowe Państwo”, 4 września 1998, s. 18.
  3. ↑ Jan Stanisław Ciechanowski, W związku z przygotowaniem…, „Karta”, 9 (29), 1999, s. 155.
  4. ↑ Jan Stanisław Ciechanowski i inni, „Kolaboracja” i historia: spór o postawy Polaków. Ankieta, „Arcana”, 51–52 (3–4), 2003, s. 13–69.
  5. ↑ a b Dr hab. prof. UW Jan Stanisław Ciechanowski, Wydział „Artes Liberales” UW [zarchiwizowane 2023-12-01].
  6. ↑ a b Dr hab. Jan Stanisław Ciechanowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2024-02-18].[martwy link]
  7. ↑ a b Szef Urzędu, Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych [zarchiwizowane 2012-12-21].
  8. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 lipca 2005 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2005 r. nr 73, poz. 996).
  9. ↑ Przyznano 8 Odznak Honorowych Województwa Podlaskiego [online], bialystokonline.pl, 23 czerwca 2012 [dostęp 2017-01-05].
  10. ↑ Honorowy Medalion Pamięci Pieta Miednoje 1940 r. [online], panstwowa.policja.pl [dostęp 2020-01-23].
  11. ↑ Jan Stanisław Ciechanowski, Azyl dyplomatyczny w poselstwie Rzeczypospolitej Polskiej w czasie hiszpańskiej wojny domowej (1936–1939), „Przegląd Historyczny”, 91 (4), 2000, s. 551–584 [dostęp 2024-02-23].
  12. ↑ Jan Stanisław Ciechanowski, Pułkownik Jan Kowalewski – kontakty z władzami niemieckimi w czasie wojny, „Zeszyty Historyczne” (144), 2003, s. 50–88 [dostęp 2024-02-23].
  13. ↑ Jan Stanisław Ciechanowski, Los movimientos migratorios polacos de carácter político durante la Segunda Guerra Mundial. Antecedentes, desarrollo y consecuencias, „Aportes. Revista de Historia Contemporánea”, 35 (104), 2020, s. 63–96, ISSN 0213-5868 [dostęp 2024-02-23] (hiszp.).
  14. ↑ Jan Stanisław Ciechanowski, Uznawanie przez Hiszpanię rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie w latach 1945–1968. Historia pewnego mitu, „Dzieje Najnowsze”, 53 (2), 2021, s. 91–113 [dostęp 2024-02-23].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Stanisław_Ciechanowski&oldid=72962837”