Jan Szembek (dyplomata)
polski dyplomata
Jan Włodzimierz Józef Cezary Stanisław Piotr Klemens Zygmunt[1] Szembek (ur. 11 lipca 1881 w Porębie Żegoty k. Alwerni, zm. 9 lipca 1945 w Estoril k. Lizbony) – polski dyplomata.
 Jan Szembek | |
| Data i miejsce urodzenia |
11 lipca 1881 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 lipca 1945 |
| Zawód, zajęcie | |
| Miejsce zamieszkania |
Warszawa |
| Narodowość |
polska |
| Stanowisko |
poseł nadzwyczajny, minister pełnomocny, podsekretarz stanu |
| Pracodawca |
MSZ |
| Rodzice |
Zygmunt Szembek i Klementyna z d. Dzieduszycka |
| Małżeństwo |
10 października 1905 |
| Partnerka |
Izabela Skrzyńska |
| Odznaczenia | |
             
| |
.jpg)
Życiorys
edytujBył synem Zygmunta i Klementyny z hr. Dzieduszyckich. Studia skończył w Wiedniu, do 1908 r. był referentem rządu krajowego w Bośni. Następnie był:
- delegatem rządu RP w Budapeszcie (w okresie od stycznia 1919 r. do 21 października 1921 r.)[2],
- posłem RP i ministrem pełnomocnym w Budapeszcie (w okresie od 21 października 1921 r. do 1 września 1924 r.)[2],
- posłem nadzwyczajnym RP i ministrem pełnomocnym w Brukseli (w okresie od 15 września 1924 r. do 16 lutego 1927 r.),
- posłem nadzwyczajnym RP i ministrem pełnomocnym w Bukareszcie (w okresie od 16 lutego 1927 r. do 4 listopada 1932 r.).
W dniu 5 listopada 1932 objął tekę podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych RP. Był najbliższym współpracownikiem Józefa Becka.
17 września 1939 – razem z innymi członkami rządu RP – opuścił Polskę. Jego majątek we wsi Młoszowa został splądrowany przez Niemców, którzy spalili również jego bibliotekę. Szembek do śmierci pozostał na emigracji.
10 października 1905 ożenił się z hr. Izabelą Skrzyńską[1].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928)[3][4][5]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1928)[5]
- Krzyż Wielki Orderu Krzyża Południa (Brazylia, 1934)[5][6][1]
- Krzyż Wielki Orderu Chrystusa (Portugalia, 1934)[5][7]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Węgry, 1935)[5][8]
- Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Białej (Estonia, 1938)[9]
- Krzyż Wielki Orderu Feniksa (Grecja, 1938)[10]
- Krzyż Wielki Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa, 1938)[11]
- Krzyż Wielki Orderu Korony Dębowej (Luksemburg)[5]
- Krzyż Wielki Orderu Korony Włoch (Włochy)[5]
- Krzyż Wielki Orderu Korony Rumunii (Rumunia)[5]
- Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia)[5]
- Wielki Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja, 1938)[12]
- Odznaka Honorowa Olimpijska I klasy (Niemcy, 1938)[12]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 718.
- ↑ a b Polsko-węgierskie relacje dyplomatyczne. budapeszt.msz.gov.pl. [dostęp 2017-10-30].
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 629 „za zasługi na polu dyplomatycznem”.
- ↑ Odznaczenie orderem „Polonia Restituta”. „Gazeta Lwowska”, s. 8, nr 260 z 11 listopada 1928.
- ↑ a b c d e f g h i Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 719.
- ↑ Diário Oficial da União (DOU). 1934-10-26. [dostęp 2014-06-22]. (port.).
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 5, s. 67, 1934.
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 2, s. 45, 1935.
- ↑ Odznaczenie wicem. Szembeka. „Gazeta Lwowska”, s. 1, nr 128 z 9 czerwca 1938.
- ↑ Zezwolenie na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 20, 1939.
- ↑ Zezwolenie na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 2, s. 36, 1938.
- ↑ a b Zezwolenie na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 4, s. 73, 1938.
Bibliografia
edytuj- Diariusz i teki Jana Szembeka 1934–1939, t. 1–5, Londyn 1964–1972, wydane wcześniej w skrócie po francusku w 1952 r. jako Journal 1933–1939.
- Jan Szembek Diariusz. Wrzesień–Grudzień 1939, Wydawnictwo PAX, Warszawa 1989, ISBN 83-211-1100-9.
Linki zewnętrzne
edytuj- Jarosław Durka, Jan Szembek – poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny Poselstwa RP w Rumunii w latach 1927–1932, [w:] Świat relacji polsko-rumuńskich. Lumea relaţiilor polono-române, Suceava 2012, s. 150–167. ISBN 978-973-0-13322-6.
- Życiorys Jana Szembeka na stronie Młoszowej. [dostęp 2011-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-10)].
- Oświadczenie polskiego wiceministra spraw zagranicznych Jana hr. Szembeka wobec ambasadorów Wlk. Brytanii i Francji w Warszawie w dniu 29 sierpnia 1939 r..