Jan Wasilkowski
Jan Wasilkowski (ur. 11 maja 1898 w Sławkowie, zm. 14 sierpnia 1977 w Warszawie) – polski prawnik i polityk. Rektor Uniwersytetu Warszawskiego (1949–1952), następnie pierwszy prezes Sądu Najwyższego (1956–1967) i poseł na Sejm PRL III, IV i V kadencji (1961–1972), członek Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu[1].
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 11 maja 1898 Sławków | |
| Data i miejsce śmierci | 14 sierpnia 1977 Warszawa | |
| Pierwszy prezes Sądu Najwyższego | ||
| Okres | od 12 grudnia 1956 do 22 maja 1967 | |
| Poprzednik | Wacław Barcikowski | |
| Następca | Zbigniew Resich | |
| Poseł V kadencji Sejmu PRL | ||
| Okres | od 1 czerwca 1969 do 15 lutego 1972 | |
| Przynależność polityczna | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | |
| Odznaczenia | ||
     
| ||
ŻyciorysEdytuj
Syn Czesława i Aleksandry. Studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim, Uniwersytecie w Nancy oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1924 związany z Uniwersytetem Warszawskim. Od 1936 profesor prawa na UW. Po kampanii wrześniowej 1939 jeniec Oflagu VI Dössel. W latach 1947–1949 dziekan Wydziału Prawa i Administracji UW, zaś w latach 1949–1952 rektor Uniwersytetu Warszawskiego. Był wieloletnim kierownikiem Katedry Prawa Cywilnego i Prawa Cywilnego Porównawczego. Od 1952 członek korespondent, od 1958 członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk, w latach 1955-1968 członek jej prezydium, w latach sekretarz 1955–1957 Wydziału I Nauk Społecznych[2], w latach 1953–1956 kierownik Zakładu Nauk Prawnych PAN (obecnego Instytutu Nauk Prawnych). Przewodniczył pracom Komisji Kodyfikacyjnej przy Ministrze Sprawiedliwości PRL. Był współtwórcą projektu kodeksu cywilnego, uchwalonego w 1964 i obowiązującego do dziś.
Od 1946 był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, z którą w 1948 przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1956–1967 pełnił funkcję pierwszego prezesa Sądu Najwyższego. W latach 1959–1964 był zastępcą członka, a od 1964 do 1969 członkiem Komitetu Centralnego PZPR. W latach 1961–1972 poseł na Sejm PRL III, IV i V kadencji.
Dwukrotnie odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I klasy oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą, Krzyżem Komandorskim (1954)[3] i Krzyżem Oficerskim (1947)[4] Orderu Odrodzenia Polski. W 1951 otrzymał Order Sztandaru Pracy II klasy[5]. Doktor honoris causa Uniwersytetu Karola w Pradze i Uniwersytetu Wrocławskiego.
Małżonką Jana Wasilkowskiego była Zofia Wasilkowska. Oboje zostali pochowani na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 44-2-4)[6][7]. Jego imieniem nazwano jedną z ulic na warszawskim Ursynowie.
Autor licznych publikacji naukowych np. Encyklopedia Podręczna Prawa Prywatnego (wraz z Fryderykiem Zollem), Prawo rzeczowe w zarysie, Warszawa PWN 1957, Zarys prawa rzeczowego, Warszawa PWN 1963, Prawo własności w PRL. Zarys wykładu (opr. przy współudziale M. Madeya), Warszawa PWN 1969.
22 lipca 1964 z okazji 20-lecia Polski Ludowej otrzymał nagrodę państwową II stopnia[8]. Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1964)[9], Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1977)[10], a także Orderem Sztandaru Pracy I (dwukrotnie) i II klasy.
PrzypisyEdytuj
- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 4 (4350) 7 stycznia 1958, s. 2.
- ↑ Członkowie PAN: Skorowidz.
- ↑ 16 lipca 1954 „za wybitne zasługi w dziedzinie nauki” M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1566.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 29, poz. 280.
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 52, poz. 701.
- ↑ Jan Wasilkowski, cmentarze.um.warszawa.pl [dostęp 2019-12-23].
- ↑ Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne. Cmentarz Stare Powązki. Wasilkowscy. um.warszawa.pl. [dostęp 2018-02-01].
- ↑ „Dziennik Polski”, rok XX, nr 171 (6363), s. 1.
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.
- ↑ „Nowiny”, nr 165 (8951), 22–24 lipca 1977, s. 2.
BibliografiaEdytuj
- Encyklopedia Warszawy z 1994
- Studia Prawnicze. Zeszyt 26–27. Zeszyt specjalny wydany dla uczczenia pracy naukowej i kodyfikacyjnej Profesora Jana Wasilkowskiego, 1970