Jan Woźniakowski
Jan Stefan Woźniakowski, ps. „Czywar” (ur. 13 grudnia 1891 w Lublinie, zm. 8 czerwca 1961 w Gliwicach[1]) – żołnierz Pierwszej Kompanii Kadrowej, pułkownik artylerii Wojska Polskiego.
| |
 pułkownik artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 grudnia 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 czerwca 1961 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
Pierwsza Kompania Kadrowa |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
       
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Jana i Kamili Antoniny z d. Borzynowska.
Należał do Związku Walki Czynnej, studiował chemię techniczną w Pradze[1]. 6 sierpnia 1914 roku wymaszerował z Oleandrów w składzie IV plutonu Pierwszej Kompanii Kadrowej. Pełnił funkcję łącznika Kazimierza Piątka. Walczył pod Uciskowem, gdzie zachorował na zapalenie płuc. Po wyzdrowieniu należał do służb pomocniczych, następnie w marcu 1915 roku znalazł się w 5 baterii artyleryjskiej. Brał udział w walkach pod Konarami, Tarłowem i Jastkowem, nad Styrem. W wyniku kryzysu przysięgowego internowany w Szczypiornie i Łomży (1917–1918)[2].
Od 1918 w Wojsku Polskim. Uczestnik wojny 1920. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku. W 1923 po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Artylerii w stopniu kapitana został przydzielony do 1 pułku artylerii polowej Legionów w Wilnie[3]. W 1924 roku był komendantem składnicy wojennej[4]. W listopadzie 1925 roku został przesunięty na stanowisko dowódcy II dywizjonu[5], a później na stanowisko kwatermistrza pułku[6]. 1 grudnia 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 84. lokatą w korpusie oficerów artylerii[7]. 5 listopada 1928 roku został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do komendy placu Lwów na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta placu[8]. 27 kwietnia 1929 roku został przeniesiony do 6 pułku artylerii ciężkiej we Lwowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[9][10]. 2 grudnia 1930 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 23. lokatą w korpusie oficerów artylerii[11]. Jesienią 1932 roku został przeniesiony do 10 dywizjonu artylerii konnej w Jarosławiu na stanowisko dowódcy dywizjonu[12]. Od 12 stycznia 1937 roku był dowódcą 22 pułku artylerii lekkiej w Przemyślu. 27 sierpnia 1939 roku objął stanowisko dowódcy artylerii dywizyjnej 22 Dywizji Piechoty Górskiej.
Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej. W czasie walk dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg[13]. W grudniu 1945 roku nie został przyjęty do ludowego Wojska Polskiego[2]. Następnie mieszkał w Przemyślu i Gliwicach, gdzie pracował Instytucie Onkologii i Gliwickim Zjednoczeniu Budownictwa Przemysłowego[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości (16 września 1931)[14]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)[15]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 18 marca 1932[16], 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”)
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[17]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[17]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej
- Odznaka pamiątkowa „Pierwszej Kompanii Kadrowej”[18]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Dzieje Strzelca, który 12 VIII 1914 roku wprowadził na koniu 1 Kompanię Kadrową do Kielc. „Oleandry”, 2007. [dostęp 2012-01-30]. (pol.).
- ↑ a b P. Witek, G. Witek, op.cit., s. 40.
- ↑ Dział Urzędowy, „Przegląd Artyleryjski: organ fachowy artylerji i służby uzbrojenia” (R.1 Nr 5/6), 1923, s. 68.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 638.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 119 z 12 listopada 1925 roku, s. 644.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 375, 455.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 736.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 342.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 122.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 179, 706.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 328.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 422.
- ↑ Jan Woźniakowski w bazie Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką. straty.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-24)]. straty.pl [dostęp z dnia: 2016-04-17]
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
- ↑ a b Na podstawie fotografii
- ↑ 6 sierpień: 1914–1934, Warszawa: Zarząd Główny Związku Legjonistów Polskich, 1934, s. 20.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Przemysław Witek, Grażyna Witek: Kalendarium Kielc i Kadrówki: jeszcze raz o Pierwszej Kompanii Kadrowej. Kielce: Wydawnictwo Antykwaryczne, 2004. ISBN 83-920239-1-9.