Jan Wolgner (ur. 16 grudnia 1863 w Stanisławowie, zm. 8 października 1926) – generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Jan Wolgner
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

16 grudnia 1863
Stanisławów

Data śmierci

8 października 1926

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier,
Wojsko Polskie

Jednostki

XXIII Brygada Piechoty
18 Dywizja Piechoty

Stanowiska

dowódca brygady
dowódca dywizji

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Życiorys

edytuj

Urodził się w Stanisławowie, w rodzinie Jana i Wiktorii Bengsdorf[1]. Przez pięć lat uczęszczał do gimnazjum w Stanisławowie[1]. W 1882 ukończył korpus kadetów, a trzy lata później akademię wojskową. Od 18 sierpnia 1885 pełnił zawodową służbę w cesarskiej i królewskiej Armii. W 1913 został przeniesiony z Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 13 w Opawie do Czeskiego Pułku Piechoty Nr 21 w Kutnej Horze na stanowisko komendanta 1. batalionu, który był detaszowany w Brczko, w Bośni i Hercegowinie. W czasie służby awansował na kolejne stopnie:

  • porucznika (niem. Leutnant) – 1 września 1885,
  • nadporucznika (niem. Oberleutnant) – 1 maja 1889,
  • kapitana (niem. Hauptmann) – 1 maja 1896,
  • majora (niem. Major) – 1 maja 1909,
  • podpułkownika (niem. Oberstleutnant) – 1 listopada 1912,
  • pułkownika (niem. Oberst) – 1 marca 1915.

17 lipca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austriacko-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika ze starszeństwem od dnia 1 marca 1915, i przydzielony do Dowództwa Okręgu Generalnego Warszawa[2][3]. Dowodził XXIII Brygadą Piechoty, a od 17 września 1921 – 18 Dywizją Piechoty[1]. Na podstawie dekretu Naczelnika Państwa i Naczelnego Wodza z dnia 9 września 1922 został przeniesiony z dniem 1 października 1922 w stan spoczynku, w stopniu generała brygady[4]. 26 października 1923 Prezydent RP zatwierdził go w stopniu generała brygady[5][6].

Był żonaty z Marią Goral[1]. Mieszkał w Krakowie[7]. Został osadnikiem wojskowym w koloniach Butyń I i II (osada Butyń, gmina Wiśniowiec)[8].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Stawecki 1994 ↓, s. 353.
  2. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 81 z 31 lipca 1919 roku, poz. 2820, 2830.
  3. Stawecki 1994 ↓, s. 353, tu błędnie 1 listopada 1918.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 16 września 1922 roku, s. 719.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738.
  6. Stawecki 1994 ↓, s. 353, tu błędnie, jako tytularny generał brygady.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1406.
  8. Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. s. 227. [dostęp 2015-04-10].
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 kwietnia 1922 roku, s. 320.

Bibliografia

edytuj