Jan Zygmunt Michałowski

Polski dyplomata

Jan Zygmunt Michałowski (ur. 24 maja 1881 w Wylezinie, zm. 7 października 1947 w Krakowie) – austriacki i polski dyplomata.

Jan Zygmunt Michałowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 maja 1881
Wylezin, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

7 października 1947
Kraków, Polska

Poseł RP w Szwecji
Okres

od 22 lipca 1919 (jako poseł w misji specjalnej od 24 maja 1919)
do 19 stycznia 1924

Poprzednik

funkcja utworzona

Następca

Alfred Wysocki

Poseł RP na Węgrzech
Okres

od 24 grudnia 1924
do 31 lipca 1928

Poprzednik

Jerzy Tomaszewski (charge d'affaires)

Następca

Ignacy Matuszewski

Poseł RP w Danii
Okres

od 3 września 1928
do 31 lipca 1931

Poprzednik

Konstanty Rozwadowski

Następca

Michał Sokolnicki

Odznaczenia
Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja) Krzyż Wielki Orderu Danebroga (Dania)

Życiorys edytuj

Syn Zygmunta i Marii z Popielów. Ukończył Theresianum, Akademię Konsularną w Wiedniu i studia prawnicze. Od 1906 w służbie konsularnej Austro-Węgier. Wicekonsul w Tangerze, attaché konsularny w Sofii, przez pewien czas w centrali MSZ Austro-Węgier w Wiedniu. W latach 1910–1912 był wicekonsulem w Smyrnie. W 1912 przeszedł ze służby konsularnej do służby dyplomatycznej, był sekretarzem legacyjnym ambasady w Londynie i drugim sekretarzem poselstwa w Belgradzie, do wybuchu I wojny światowej. W czasie I wojny światowej służył w armii austro-–węgierskiej jako oficer 8 pułku ułanów.

Do służby dyplomatycznej II Rzeczypospolitej wstąpił w grudniu 1918. Po powołaniu polskiego przedstawicielstwa w Szwecji został mianowany ministrem pełnomocnym i posłem w misji specjalnej 24 maja 1919, jeszcze przed uznaniem (3 czerwca 1919) niepodległości Polski przez Szwecję. 22 lipca 1919 objął formalnie placówkę w Sztokholmie w randze posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego, misję pełnił do 19 stycznia 1924.

24 grudnia 1924 mianowany posłem w Budapeszcie. W czasie jego urzędowania Polska i Węgry podpisały 26 marca 1925 konwencję handlową; Węgry ratyfikowały ją już 3 kwietnia, Polska wskutek zmienionej tymczasem sytuacji gospodarczej (wojna celna z Niemcami), zwlekała z ratyfikacją. Michałowski wskazywał wówczas polskiemu MSZ konieczność zacieśnienia stosunków gospodarczych z Węgrami jako środka do zbliżenia obu krajów; ostatecznie Polska 1 września 1925 ratyfikowała konwencję. Odwołany 19 czerwca 1928, opuścił poselstwo 31 lipca 1928 i 3 września 1928 został posłem RP w Kopenhadze. W czasie jego urzędowania zawarto 29 maja 1930 umowę polsko-duńską o uruchomieniu polskiej linii transatlantyckiej przy pomocy duńskiego towarzystwa okrętowego. Odwołany 31 lipca 1931, 1 sierpnia 1931 został przeniesiony w stan rozporządzalności. Wskutek braku możności porozumienia się z ówczesnym kierownictwem MSZ, został na własny wniosek przeniesiony w stan spoczynku 1 lutego 1932. Zmarł w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim.

Odznaczony szwedzkim Krzyżem Wielkim Orderu Gwiazdy Polarnej w 1924[1] i duńskim Krzyżem Wielkim Orderu Danebroga w 1931[2].

Z małżeństwa zawartego w 1910 z Marią Wodzicką (ur. 1885), miał czworo dzieci: Krzysztofa (ur. 1912, benedyktyn), Marię (ur. 1916), Zygmunta (1918-2010, dziennikarz) i Annę (ur. 1923, po mężu Ballaux).

 
Grobowiec Michałowskich

Zmarł 7 października 1947[3]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[3].

Przypisy edytuj

  1. Sveriges statskalender. Sztokholm: 1925, s. 934
  2. Dannebrogordenens Våbenbog tome IX, 1926-1948. kongehuset.dk. s. 34. [dostęp 2017-11-11]. (duń.).
  3. a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Zygmunt Michałowski. rakowice.eu. [dostęp 2017-06-18].

Bibliografia edytuj