Jan z Chełmu
Jan z Chełmu herbu Ostoja (zm. po 1432 r.) – dziedzic Chełmu (dziś część Krakowa), właściciel części w Kantorowicach, Kaczkowicach i Przegorzałach.
 Ostoja | |
| Data śmierci |
po 1431 |
|---|---|
| Ojciec | |
| Matka |
Katarzyna |
| Żona |
Katarzyna |
| Dzieci | |
| Rodzeństwo | |
Życiorys edytuj
Jan z Chełmu był synem Hanka z Chełmu i Katarzyny. Miał kilkoro rodzeństwa: Grzegorzanę, Annę, Piotra, Mikołaj, Hinka, Jakuba i Imrama. W roku 1400 jego bracia - Imram i Piotr, przyrzekli matce Katarzynie, że będą zabezpieczać swoje długi tylko na tych częściach dóbr, które do nich należą a nie na częściach Jana i trzech młodszych braci. W roku 1404 Jan wraz z braćmi Imramem, Piotrem i Hankiem sprzedali wieś Kantorowice za 400 grzywien groszy praskich klasztorowi mogilskiemu. Tego roku, Jan z wyżej wspomnianymi braćmi oddali całą wieś Chełm matce Katarzynie w dożywocie w zamian za części w Kaczkowicach. W roku 1408, Mikołaj, Piotr i Hanek odstąpili Janowi swoje części w Chełmie. Po śmierci brata Imrama, Jan z Chełmu przejął w 1431 roku część w Chełmie, spadłą po zmarłym, zwaną „Imramowska”.
Jan z Chełmu ożeniony był z Katarzyną, wdową po Hanusborgu z Krakowa, z którą miał syna Jana Chełmskiego, burgrabiego krakowskiego.
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- R. Kalinowski, Protoheraldyczny znak na portalu kościoła w Wysocicach a historia herbu Ostoja w średniowieczu, Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego nowej serii, t. XV (XXVI), Warszawa 2016, s. 46.
- Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. man.poznan.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-07)]..
- A. Boniecki, Herbarz Polski, t. 2, s. 364.