Janina Borkowska

polska spadochroniarka

Janina Borkowska z domu Zwierzchowska ps. Biedronka (ur. 6 maja 1947 w Tomaszo­wie Mazowieckim[1]) – polska spadochroniarka, zawodniczka Aeroklubu Wrocławskiego. Srebrna medalistka mistrzostw świata (1974), 5-krotna mistrzyni Polski[2].

Janina Borkowska (Zwierzchowska)
Ilustracja
Janina Zwierzchowska (Łódź 1973}
Data i miejsce urodzenia

6 maja 1947
Tomaszów Mazowiecki

Obywatelstwo

Polska

Informacje klubowe
Klub

Aeroklub Wrocławski

Trener

Józef Adamski
Wojciech Soleżyński

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Spadochronowe Mistrzostwa Polski
brąz Katowice 1967 klasyfikacja kobiet
złoto Łódź 1973 klasyfikacja kobiet
złoto Częstochowa 1975 klasyfikacja kobiet
złoto Katowice 1977 klasyfikacja kobiet
złoto Włocławek 1978 klasyfikacja kobiet
złoto Lublin 1979 klasyfikacja kobiet
Spadochronowe Mistrzostwa Polski Juniorów
brąz Środa Wielkopolska 1967 klasyfikacja kobiet
„Błękitna Wstęga Odry”
złoto Wrocław 1970 klasyfikacja kobiet
srebro Wrocław 1971 klasyfikacja kobiet
brąz Wrocław 1973 klasyfikacja kobiet
brąz Wrocław 1975 klasyfikacja kobiet
Zakończenie kariery: 2004 r.

Działalność sportowa edytuj

Pierwszy skok ze spadochronem wykonała w 1964 z samolotu CSS-13, pilotowanego przez Wojciecha Soleżyńskiego, po ukończeniu podstawowego kursu spadochronowego w Aeroklubie Wrocławskim. W tym samym czasie ukończyła kurs szybowcowy[3].

Na początku kariery brała udział w zawodach lokalnych i międzyklubowych w kraju. Uczestniczyła w zawodach o Błękitną Wstęgę Odry, w których startowały drużyny z zagranicy (Bułgarii, NRD, Czechosłowacji, Węgier, Austrii, Francji i Północnej Grupy Wojsk Radzieckich), a także w rewanżach za udział we Wrocławiu w niektórych z tych krajów[4].

W 1966 zakwalifikowała się do Spadochronowej Kadry Narodowej i wielokrotnie uczestniczyła w Międzynarodowych Zawodach Spadochronowych i Mistrzostwach Świata[5].

W 1967 ustanowiła dwa indywidualne rekordy Polski w celności lądowania z natychmiastowym otwarciem spadochronu z wysokości 1000 m (19.05 – 1,17 m, 12.07 – 0,54 m) oraz rekord w grupie trzyosobowej (wraz z Krystyną Ligocką i Anną Kwaśnik-Paścik), z wys. 1500 m, z natychmiastowym otwarciem spadochronu – 4,47 m[1].

W tym samym roku na V Spadochronowych Mistrzostwach Polski Juniorów w Środzie Wielkopolskiej w klasyfikacji kobiet zajęła 3. miejsce[6].

W 1970 zwyciężyła w zawodach o Błękitną Wstęgę Odry, a w kolejnych edycjach tych zawodów zajmowała: w 1971 – 2., a w 1973 i 1975 – 3. miejsce[3].

W Spadochronowych Mistrzostwach Polski w 1967 w Katowicach uzyskała 3. lokatę. W latach 1969–72 nie prowadzono osobnej klasyfikacji kobiet, ale startująca w nich Janina Zwierzchowska na przemian z Anną Kwaśnik (również z Aeroklubu Wrocławskiego) zajmowały najlepsze miejsca wśród kobiet. Później pięciokrotnie zdobyła tytuł mistrzyni Polski, po raz pierwszy w 1973 w Łodzi, następnie w 1975 w Częstochowie, w 1977 w Katowicach, w 1978 we Włocławku i w 1979 w Lublinie[7].

Brała udział w Mistrzostwach Świata, reprezentując Polskę przez sześć kolejnych mistrzostw[7]:

  • 1968 – Austria (52. miejsce)
  • 1970 – Jugosławia (10. miejsce – 54 zawodników)
  • 1972 – USA (8. miejsce – 42 zawodników)
  • 1974 – Węgry (13. miejsce – 73 zawodników)
  • 1976 – Włochy (24. miejsce – 71 zawodników)
  • 1978 – Jugosławia (24. miejsce – 58 zawodników).

Uczestniczyła w międzynarodowych zawodach i mistrzostwach kraju, np. we Francji, gdzie została międzynarodową mistrzynią tego kraju, w Mistrzostwach Państw Socjalistycznych na Węgrzech, jak również w Poznaniu w 1979, zajmując czołowe miejsca[7].

W 1971 ukończyła Wyższą Szkołę Ekonomiczną[5].

Po zakończeniu kariery zawodniczej i założeniu rodziny przeniosła się do Makowa Podhalańskiego[7].

Wykonała 2810 skoków (ostatni w 2004)[7].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj