Janina Zagrodzka-Kawa
Janina Zagrodzka-Kawa, z domu Kłoss (ur. 9 lutego 1918 w majątku Piasecznica pod Sochaczewem, zm. 8 września 2020 w Oslo) – polsko-norweska tłumaczka literatury, poetka.
| Data i miejsce urodzenia |
9 lutego 1918 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 września 2020 |
| Narodowość | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki |
Życiorys edytuj
Urodziła się w Polsce, gdzie spędziła młodość. Jej pierwszym mężem był inżynier chemik Henryk Zagrodzki. W 1946 wyszła za mąż za polskiego olimpijczyka Franciszka Kawę. W 1960 wyjechała na stałe do Norwegii. Działała w środowisku polonijnym w Oslo. Zajmowała się tłumaczeniem na język polski wspomnień wybitnych uczestników norweskiego ruchu oporu w czasie II wojny światowej – Maxa Manusa (Ognie nad fiordami, 1983) i Sverrego Midtskaua (Londyn nie odpowiada, 1976, 1988). Przełożyła też książkę Larsen z Wysp Szetlandzkich (1980) Frithjofa Sælena o bohaterskim marynarzu Leifie Larsenie. Napisała również Pamiętnik mojego męża (współautor Franciszek Kawa, 2003), Widziane z tamtego brzegu (2006) oraz trzy tomiki wierszy: Zebrane nad fiordami (1999), Norweskie nastroje (2000) i Nie wiem (2004).
Jej syn, historyk sztuki Krzysztof Zagrodzki, mieszka w Paryżu[1].
Zmarła w wieku 102 lat. Została pochowana obok swojego męża na cmentarzu Vestre Gravlund w Oslo[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Krzysztof (Christopher) Zagrodzki. polishartworld.com. [dostęp 2022-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-26)]. (pol.).
- ↑ Nekrolog. „Aftenposten”, 26 września 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)]. (norw.).
Bibliografia edytuj
- Ostatnie pożegnanie Janiny Zagrodzkiej-Kawy. Ambasada RP w Oslo, 23 września 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)].