Janowice (cz. Janovice, niem. Janowitz) – wieś gminna i gmina w Czechach, w kraju morawsko-śląskim, w powiecie Frydek-Mistek, ok. 6 km na południowy wschód od Frydka-Mistka i 5 km na północny wschód od Frydlantu nad Ostrawicą. Położona jest w historycznych granicach Śląska Cieszyńskiego, u stóp Beskidu Śląsko-Morawskiego i dzięki swemu położeniu geograficznemu i bliskości Zagłębia Ostrawsko-Karwińskiego nazywana bywa bramą do Beskidów.

Janowice
Janovice
gmina
Zdjęcie przedstawia górski krajobraz sfotografowany ze stoku. Kadr wypełniają niskie góry o łagodnych zboczach pokryte lasami, łąkami i polami. W dolinach między pagórkami znajdują się zabudowania wsi - niskie domy z dwuspadowymi dachami. Wśród nich wyróżnia się budynek kościoła z dominującą wieżą.
Widok na Janowice
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Czechy

Kraj

 morawsko-śląski

Powiat

Frydek-Mistek

Kraina

Śląsk

Starosta

Stanislav Kostura

Powierzchnia

13,14 km²

Populacja (2015)
• liczba ludności


1902[1]

• gęstość

130,7 os./km²

Kod pocztowy

739 02 do 741 01

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba obrębów ewidencyjnych

3

Liczba części gminy

1

Liczba gmin katastralnych

1

Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego
Mapa konturowa kraju morawsko-śląskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Janowice”
Położenie na mapie Czech
Mapa konturowa Czech, po prawej znajduje się punkt z opisem „Janowice”
Ziemia49°37′N 18°25′E/49,618333 18,411667
Strona internetowa

Historia edytuj

Istnieje kilka hipotez dotyczących początków Janowic. Pierwsza mówi, że miejscowość po raz pierwszy wzmiankowana została w łacińskim dokumencie Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego), spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna ok. 1305 w szeregu wsi zobowiązanych do płacenia dziesięciny biskupstwu we Wrocławiu, w postaci item in Jannutha[2][3][4]. Aczkolwiek zapis ten równie dobrze mógł odnosić się do Jamnicy, późniejszego miasteczka wzmiankowanego w 1327 jako Jemnicz oppidis, następnie wchłoniętego przez Frydek[5][6]. Pierwsza pewna wzmianka o Janowicach wzmiankowanych jako Janowicze pochodzi z 1450 roku[6].

Politycznie wieś znajdowała się początkowo w granicach Księstwa Cieszyńskiego, będącego od 1327 lennem Królestwa Czech, które z kolei od 1526 roku w wyniku objęcia tronu czeskiego przez Habsburgów wraz z regionem aż do 1918 roku należało do monarchii Habsburgów (potocznie Austrii). W 1573 roku weszła w skład nowo utworzonego frydeckiego państwa stanowego[7]. Szkołę w Janowicach założono w 1844 roku[8].

Według austriackiego spisu ludności z 1900 roku w 306 budynkach w Janowicach na obszarze 1313 hektarów mieszkało 1907 osób, co dawało gęstość zaludnienia równą 145,2 os./km². z tego 1819 (95,4%) mieszkańców było katolikami, 84 (4,4%) ewangelikami a 4 (0,2%) wyznawcami judaizmu, 1901 (99,7%) było czesko-, 4 (0,2%) niemiecko- a 2 (0,1%) polskojęzycznymi[9]. Do 1910 roku liczba budynków spadła do 300 a mieszkańców do 1868, z czego 1867 zameldowanych było na stałe, 1785 (95,6%) było katolikami, 83 (4,4%) ewangelikami, 1858 (99,5%) czesko- a 9 (0,5%) polskojęzycznymi[10].

W Janowicach urodził się w 1680 roku Andrzej Szebesta, znany później jako zbójnik Ondraszek[11].

Ludność edytuj

W latach 1869-2001[12]:

Rok 1869 1880 1890 1900 1910 1921 1930 1950 1961 1970 1980 1991 2001
Liczba
ludności
1831 1914 1819 1907 1868 1713 1730 1618 1747 1653 1591 1575 1684

Według czeskiego spisu z 2001 w 475 z 587 domów w Janowicach mieszkało 1684 osób, z czego 1608 (95,5%) było narodowości czeskiej, 29 (1,7%) słowackiej, 27 (1,6%) morawskiej, 6 (0,4%) śląskiej oraz po 2 osoby polskiej, niemieckiej i ukraińskiej. Osoby wierzące stanowiły 51,2% populacji (862 os.), z czego katolicy 93,2%, 803 osoby[13].

Miejscowości partnerskie i zaprzyjaźnione edytuj

Przypisy edytuj

  1. Český statistický úřad: Informativní počet občanů v ČR ve všech obcích, v obcích 3. typu a v městských částech. [w:] Počty obyvatel v obcích [on-line]. Ministerstvo vnitra České republiky, 2015-01-01. [dostęp 2015-04-08]. (cz.).
  2. Idzi Panic: Śląsk Cieszyński w średniowieczu (do 1528). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2010, s. 296. ISBN 978-83-926929-3-5.
  3. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (online). [w:] www.dokumentyslaska.pl [on-line]. [dostęp 2013-07-22].
  4. H. Markgraf, J. W. Schulte: Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis. Breslau: Josef Max & Comp., 1889.
  5. I. Panic, 2010, s. 291, 309
  6. a b Robert Mrózek: Nazwy miejscowe dawnego Śląska Cieszyńskiego. Katowice: Uniwersytet Śląski w Katowicach, 1984, s. 80. ISBN 82-00-00622-2.
  7. Idzi Panic: Śląsk Cieszyński w początkach czasów nowożytnych (1528-1653). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2011, s. 225. ISBN 978-83-926929-5-9.
  8. Józef Londzin, Szkolne stosunki w Księstwie Cieszyńskim przed 1848, „Gwiazdka Cieszyńska” 1901 nr 28.
  9. Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XI. Schlesien. Wien: 1906. (niem.).
  10. Ludwig Patryn (ed): Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien. Troppau: 1912. (niem.).
  11. Michael Morys-Twarowski: Szebesta Andrzej zwany Ondraszkiem. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 47. WarszawaKraków: Polska Akademia Nauk i Polska Akademia UmiejętnościInstytut Historii PAN im. Tadeusza Manteuffla, 2011, s. 581. ISBN 978-83-88909-93-1.
  12. Český statistický úřad: Historický lexikon obcí ČR 1869–2005 – 1. díl. czso.cz, 2008-08-20. s. 714-715. [dostęp 2010-10-14]. (cz.).
  13. Sčítaní lidu, domů a bytů 2001. [w:] www.czso.cz [on-line]. [dostęp 2010-12-16]. (cz.).