Janusz Łętowski
Janusz Łętowski (ur. 27 marca 1939 w Warszawie[1], zm. 12 lutego 1999 tamże[2]) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, dyrektor Instytutu Nauk Prawnych PAN, sędzia Sądu Najwyższego, krytyk muzyczny.
| Data i miejsce urodzenia |
27 marca 1939 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 lutego 1999 |
| Zawód, zajęcie |
prawnik |
| Tytuł naukowy |
profesor nauk prawnych |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
dyrektor Instytutu Nauk Prawnych PAN, sędzia Sądu Najwyższego |
| Małżeństwo | |
| Odznaczenia | |
 
| |
ŻyciorysEdytuj
Syn pułkownika Stanisława Łętowskiego. W 1962 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskiwał następnie stopnie doktora i doktora habilitowanego. W 1981 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych. Specjalizował się w zagadnieniach z zakresu prawa administracyjnego[3]. Był wieloletnim pracownikiem Instytutu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk. Od grudnia 1987 do listopada 1990 pełnił funkcję dyrektora tej jednostki[4]. Po 1989 został także sędzią w Izbie Administracyjnej Sądu Najwyższego[5].
Był także krytykiem muzycznym[5], autorem publikacji o tematyce muzycznej.
W 1999, w uznaniu wybitnych zasług dla wymiaru sprawiedliwości, odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1999)[6]. W 1995 odznaczony Krzyżem Kawalerskim tego orderu[7].
Pochowany w grobie rodzinnym żony na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 43–2–9)[8].
Był mężem Ewy Łętowskiej.
Wybrane publikacjeEdytuj
- O tematyce prawniczej
- Administracja, prawo, orzecznictwo sądowe, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1985
- Administracja Republiki Francuskiej (red.), Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1984
- O państwie prawa, administrowaniu i sądach w okresie przekształceń ustrojowych: szkice (współautor z Ewą Łętowską), Scholar, Warszawa 1995
- Polecenie służbowe w administracji, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1972
- Prawo administracyjne, Ecostar, Warszawa 1995
- Prawo administracyjne: zagadnienia podstawowe, PWN, Warszawa 1990
- Sądy powszechne i praworządność w administracji, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1967
- O tematyce muzycznej
- Galeria portretów muzycznych: płytowe wizytówki wielkich wykonawców, Polskie Wyd. Muzyczne, Kraków 1987, ISBN 83-224-0338-0
- Magia czarnego krążka: ABC kolekcjonera płyt, Polskie Wyd. Muzyczne, Kraków 1981, ISBN 83-224-0157-4
- Przyjemności i rozrywki, „Twój Styl”, Warszawa 1993, ISBN 83-85443-28-2
- Muza wiecznie kwitnąca czyli Znów o operze (współautor z Ewą Łętowską), „Twój Styl”, Warszawa 1995, ISBN 83-85443-78-9
- Przewodnik płytowy: muzyka klasyczna na płytach kompaktowych, „Twój Styl”, Warszawa 1997, ISBN 83-7169-049-2
- Vademecum operowe, (współautor z Ewą Łętowską), „Twój Styl”, Warszawa 1997, ISBN 83-7163-036-0[9]
PrzypisyEdytuj
- ↑ Adam Łopatka, Andrzej Wróbel, Stefan Kiewlicz (red.), Państwo prawa, administracja, sądownictwo. Prace dedykowane prof. dr. hab. Januszowi Łętowskiemu w 60. rocznicę urodzin, Instytut Nauk Prawnych PAN, Fundacja Promocji Prawa Europejskiego, Scholar, Warszawa 1999.
- ↑ Wspomnienie: Janusz Łętowski. „Gazeta Stołeczna”. Nr 187, s. 15, 12 sierpnia 1999.
- ↑ Prof. zw. dr hab. Janusz Łętowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2013-04-25].
- ↑ Instytut Nauk Prawnych PAN. pan.pl. [dostęp 2013-04-26].
- ↑ a b Łętowski Janusz. onet.pl. [dostęp 2013-04-25].
- ↑ M.P. z 1999 r. nr 14, poz. 184
- ↑ M.P. z 1995 r. nr 65, poz. 711
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: OŁTARZEWSCY, ŁĘTOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2014-10-15].
- ↑ Wykaz publikacji w katalogu Biblioteki Narodowej. [dostęp 2013-04-25].