Janusz Latalski
Janusz Latalski z Latalic i Łabiszyna herbu Prawdzic (zm. 1557) – wojewoda inowrocławski i poznański.
 Prawdzic | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Zofia ze Skockich |
| Żona |
Barbara z Kretkowskich |
| Dzieci |
Stanisław Latalski |
Syn Jana Latalskiego, kasztelana gnieźnieńskiego i Zofii Skockiej. Brat Jana, arcybiskupa gnieźnieńskiego. Poślubił Barbarę Kretkowską, córkę Mikołaja, wojewody inowrocławskiego. Z małżeństwa urodziło się 5 dzieci. Synowie: Stanisław (1531–1598), starosta inowrocławski i człuchowski, Janusz i Jerzy (zm. 1602). Córka Anna została żoną Jana Krotoskiego, wojewody inowrocławskiego.
Jako pierwszy pisał się z Łabiszyna. W roku 1516 został starostą inowrocławskim. Pełnił urząd kasztelana lądzkiego od 1520. W 1529 roku udał się z innym rycerstwem polskim na wyprawę na Tatarów. Został schwytany w Oczakowie i dostał się do niewoli. Został wykupiony przez swego brata Jana, ówczesnego biskupa poznańskiego[1].
Od 1530 roku piastował też urząd kasztelana gnieźnieńskiego, od 1535 wojewoda inowrocławski, od 1538 – wojewoda poznański; był także starostą człuchowskim. W 1538 mianowany hrabią Państwa Rzymskiego. W 1543 posłował do cesarza Ferdynanda w celu skojarzenia małżeństwa króla Polski Zygmunta II Augusta z Elżbietą Austriaczką. Na sejmie 1552 obronił też Stanisława Orzechowskiego przeciw biskupom[1].
Był rycerzem Zakonu Grobu Bożego w Jerozolimie.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz Szlachty Polskiej. T. 8. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1911, s. 303-304.
Bibliografia edytuj
- Hr. Seweryn Uruski, "Rodzina. Herbarz Szlachty Polskiej", (wyd. 1904–1917, tom 8, str. 303–305 - Latalscy herbu Prawdzic)